Jade Kop heeft op Instagram een bericht geplaatst dat diepe indruk maakte. De achttienjarige Jade kreeg in 2021 te horen dat ze een ongeneeslijke vorm van keelkanker heeft. Deze week kreeg ze bezoek van een uitvaartverzorger. Dat moment voelde voor haar zowel zwaar als bijzonder. Ze vertelde dat ze erg opzag tegen dit gesprek, maar dat het uiteindelijk ook rust gaf.
Ze moest wennen aan het idee dat het gesprek nodig was. Toch voelde het goed om haar wensen hardop uit te spreken. Ze vertelde dat het gesprek verdrietig en intens was. Toch bracht het ook duidelijkheid, omdat ze nu weet dat alles netjes wordt geregeld. Ze merkte dat dit soort momenten veel emoties losmaken. Ze wil later nog meer delen over deze ervaring.
Ze omschreef deze ochtend als donker en licht tegelijk. Het donker kwam door de ernst van het onderwerp. Het lichte gevoel ontstond doordat ze zich gehoord voelde. Ze zei dat dit het begin is van een nieuwe fase. Een fase waarin ze meer rust wil vinden. Ze vertelde dat ze de komende dagen dieper wil ingaan op haar gevoelens. Toch wilde ze haar volgers alvast een kleine toelichting geven. Ze vindt het belangrijk dat mensen begrijpen wat dit met haar doet.
Een brief aan iets dat nooit weggaat
Vorige week schreef Jade op Instagram een open brief aan haar tumor. Die brief was opvallend eerlijk en persoonlijk. Ze noemde haar tumor een vervelend maar ook bekend deel van haar leven. Ze vertelde dat ze ondanks alles momenten van geluk voelt. Dat geluk bestaat naast de angst en onzekerheid die de ziekte brengt.
Ze schreef dat de tumor al vier en een half jaar deel is van haar lichaam. Sinds die tijd is haar leven totaal veranderd. Veel normale dingen zijn verdwenen of aangepast. Ze vertelde dat haar dagen jarenlang draaiden om behandelingen. Ze moest telkens hoop opbouwen en weer bijstellen.
In haar vorige brief was ze nog bezig met een intens behandelproces. Die fase vroeg veel van haar energie. Haar schema stond vol afspraken en bijwerkingen bepaalden haar dagelijks leven. Nu is die situatie anders. Jade is inmiddels uitbehandeld. Ze krijgt geen levensverlengende chemotherapie meer. Ze moet verder zonder medische wapens. Toch probeert ze elke dag te waarderen. Ze ziet haar hartslag als een kostbaar geschenk. Ze wil blijven leven, ook nu de mogelijkheden beperkt zijn. Ze benadrukt dat ze ondanks alles niet wil opgeven.
Leven zonder behandelingen
Jade beschreef hoe haar dagen totaal anders voelen nu de behandelingen zijn gestopt. Waar ze eerder in ziekenhuisschema’s leefde, is er nu stilte. Er zijn geen infusen meer. Geen naalden. Geen scans. Geen piepende apparaten. Alleen zij en haar tumor. Ze moet omgaan met een situatie waarin ze niet meer kan vechten met medicijnen. Dat voelt voor haar machteloos en moeilijk. Toch probeert ze elke dag bewust te beleven. Ze ziet elke ochtend als een nieuwe start. Die ochtend kan zowel een waarschuwing als een wonder zijn.
Ze legt uit dat ze niet weet hoeveel tijd ze nog heeft. Dat maakt elke dag kostbaar. Ze wil blijven hopen op meer mooie momenten. Ze wil nog lange tijd herinneringen maken met de mensen om haar heen. Ze wil leven op haar eigen manier, ondanks de dreiging in haar lichaam. Ze vertelde dat de ziekte op de achtergrond blijft meedraaien. Toch probeert ze zichzelf niet te verliezen in angst. Ze houdt vast aan wat haar blij maakt. Ook nu de situatie onzeker blijft.
Een tikkende metgezel die nooit verdwijnt
Jade beschreef haar tumor als een schaduw die nooit weggaat. Zelfs niet op mooie dagen. Ze draagt hem altijd met zich mee. Ze vertelde dat ze hem niet kan pauzeren of negeren. Dat maakt elke stap zwaar. Toch voelt ze dat ze door moet gaan. Ze wil niet stoppen met herinneringen maken. Ze wil leven alsof elk moment belangrijk is. Haar ziekte voelt als een tikkende bom die soms stil blijft en soms dreigend klinkt. Dat besef zorgt voor onrust, maar ook voor vastberadenheid.
Ze probeert haar dagen te vullen met kleine lichtpuntjes. Ze wil genieten van de tijd die ze heeft. Ze weet dat haar lichaam het zwaar heeft, maar haar wil om te leven blijft sterk. Ze vindt het belangrijk om mooie momenten te creëren zolang het nog kan. Ze wil deze periode niet alleen laten bepalen door angst. Ze kiest ervoor om het goede te zien waar mogelijk. Dat geeft haar kracht om door te gaan.
Woorden die dicht bij haar hart liggen
Jade sloot haar brief af met open en liefdevolle woorden. Ze vertelde dat ze het liefst zou zien dat de tumor haar lichaam direct verlaat. Maar als dat niet kan, hoopt ze dat hij rustig blijft. Ze wil geen snelle groei. Ze wil geen zware klachten. Ze wil ruimte om te voelen, meemaken en beleven. Ze wil vasthouden aan het leven dat ze nog heeft. Ze schreef dat ze intens gelukkig is, zelfs met de aanwezigheid van haar tumor. Dat klinkt tegenstrijdig, maar voor haar voelt het logisch. Ze voelt elke dag bewust. Ze leeft met aandacht. En ze stopt niet met hopen op meer mooie momenten.
Dit bericht op Instagram bekijken
Bron: Shownieuws
