De moeder van zanger Yves Berendse heeft het moeilijk met de groeiende bekendheid van haar zoon. Sinds hij steeds populairder is geworden, ziet zij hem bijna niet meer. Zijn vader is wel altijd in de buurt, want die is zijn tourmanager. Samen reizen ze het hele land door, van optredens tot televisie-interviews. Maar zijn moeder? Die blijft thuis achter. En dat doet haar pijn. Ze voelt zich buitengesloten nu Yves steeds vaker zonder haar optrekt. Volgens haar komt dat deels ook door hoe beschermend ze altijd is geweest. “Ik heb hem misschien wel verstikt met mijn angst,” geeft ze eerlijk toe.
Ze vertelt dat ze vroeger erg bezorgd was om haar zoon. Zo mocht hij niet naar de middelbare school van zijn keuze, omdat hij dan een drukke weg moest oversteken. “Mijn moeder hield dat tegen,” zegt Yves daarover. Als hij op pad was en zijn moeder hoorde een ambulance, belde ze meteen in paniek. Hij leerde daarom snel om haar altijd terug te bellen, zodat ze zich geen zorgen hoefde te maken. Toch vindt hij achteraf dat het allemaal wel meeviel. Hij kwam weleens in kleine opstootjes terecht tijdens het uitgaan, maar verder gebeurde er nooit echt iets ernstigs.
Zijn moeder Sanne geeft toe dat ze toen al erg bang was. Ze wilde hem het liefst beschermen tegen alles. “Ik weet dat het misschien te veel was,” zegt ze daarover. Maar ze kon niet anders. Ze voelde zich altijd verantwoordelijk voor zijn veiligheid, zelfs als er niets aan de hand was. Ook nu nog maakt ze zich snel druk als Yves sociaal is. “Dan geeft hij iedereen netjes een hand of een kus. Dan denk ik: niet doen, straks krijg je griep,” zucht ze.
Moeite met loslaten en veranderingen
Sanne vindt het moeilijk dat haar zoon zijn eigen weg is gegaan. Ze vertelt dat ze altijd alles samen deden en samen beslissingen namen. Tot het moment dat hij haar echt begon los te laten. “Toen merkte ik dat ik geen rol meer speelde bij zijn keuzes,” zegt ze. Ze begrijpt dat hij moest professionaliseren en niet overal met zijn ouders naartoe kon. Yves zegt daarover: “Op een gegeven moment moest ik serieuzer worden. Dan werkt het niet meer als je met je vader én moeder bij elk optreden aankomt. Ik heb toen een professionele manager aangenomen.”
Toch viel dat besluit voor zijn moeder zwaar. Ze bleef thuis achter terwijl haar man overal met Yves naartoe ging. Ze voelde zich ineens overbodig. Sanne vertelt dat ze het lastig vond om ineens alleen op de bank te zitten. Haar zoon was het huis uit en haar man was altijd met hem onderweg. “Ik heb Yves altijd op de eerste plaats gezet,” zegt ze. Dat loslaten viel haar zwaar, maar uiteindelijk probeerde ze het positief te zien. “Ik dacht: nu heb ik tijd om ook eens aan mezelf te denken.”
Toch voelt het nog steeds niet goed. Ze mist het dagelijkse contact dat ze vroeger wel had. Ze zegt dat ze nu soms twee weken moet wachten voordat ze hem weer ziet. “We appen wel elke dag,” vertelt ze. “En als ik hem bel en hij neemt niet op, belt hij snel terug. Maar ik wil hem gewoon vaker zien.” Ze snapt dat hij het druk heeft, maar het blijft lastig. De afstand voelt soms groter dan ze aankan.
Gevoel van jaloezie speelt ook mee
Het doet Sanne ook pijn dat haar man wél zoveel met Yves optrekt. Elke dag zijn ze samen onderweg, soms urenlang. Ze maken filmpjes in de auto waarop ze samen zingen en lachen. Sanne ziet dat en voelt dan toch een steek van jaloezie. “Dan denk ik: wat jammer dat ík hem zo weinig zie,” zegt ze eerlijk. Ze gunt haar man het contact met Yves, maar mist zelf die band. Vroeger deden ze alles met z’n drieën. Nu voelt het alsof zij buiten de boot valt.
Yves zit zelf ook een beetje klem tussen zijn ouders. Aan de ene kant wil hij professioneel groeien en daarvoor moet hij keuzes maken. Aan de andere kant weet hij dat zijn moeder zich vaak alleen voelt. Hij probeert contact te houden, maar dat lukt niet altijd zoals zij dat graag wil. Sanne begrijpt dat ergens ook wel. Ze weet dat ze hem soms te veel heeft beschermd. En dat dat hem ook heeft beperkt. “Ik heb het allemaal met liefde gedaan,” zegt ze. “Maar ik zie nu dat het hem ook benauwde.”
Het blijft een lastige situatie voor dit gezin. De band tussen moeder en zoon is sterk, maar verandert door het succes van Yves. Zijn moeder moet wennen aan haar nieuwe rol. Ze moet loslaten en hem ruimte geven. Tegelijk wil ze hem dichtbij houden, zoals ze altijd gewend was. Dat zorgt soms voor verdriet, frustratie en gemis. Maar er is ook liefde. Ze blijven met elkaar praten, appen en bellen. En dat geeft hoop dat die band nooit echt zal verdwijnen.
