Voor veel vrouwen is een volle boezem een droom, maar voor Juul (28) was het haar grootste onzekerheid. Al vanaf haar vijftiende merkte ze dat haar lichaam anders was dan dat van haar leeftijdsgenoten. Waar anderen verlangend uitkeken naar grotere borsten, wilde zij er juist vanaf.
Op zoek naar de juiste bh
Juul was veertien toen haar borsten begonnen te groeien. Niet een beetje, maar in een tempo dat ze om de paar maanden een nieuwe bh nodig had. In het begin vond ze het niet zo erg, maar tegen de tijd dat ze zestien was, werd winkelen een nachtmerrie.
“Er waren geen leuke bh’s meer in mijn maat. De winkels verkochten alleen nog van die logge, ouderwetse bh’s, terwijl ik gewoon iets moois wilde dragen. Mijn vriendinnen liepen in kanten setjes, terwijl ik bh’s moest kopen die meer leken op korsetten.”
Daar bleef het niet bij. Op school kreeg ze constant opmerkingen van jongens. “Welke cup heb jij nu al?” en “Die dingen zijn echt enorm”, werd er geroepen. Hoe vaker ze zulke opmerkingen hoorde, hoe onzekerder ze werd. Ze begon losse truien te dragen om haar borsten te verbergen en vermeed strakke kleding.
Opmerkingen en ongemak
Juul werkte in een café en merkte dat haar lichaam daar ook veel aandacht trok, vooral van mannelijke gasten. “Sommige mannen lieten subtiele opmerkingen vallen, maar anderen waren ronduit respectloos. ‘Met zo’n voorgevel krijg jij zeker de meeste fooi’ of ‘Ze hebben je vast niet om je serveerskills aangenomen’.”
Het ergste moment was toen ze een keer glas van de grond moest oprapen. “Ik stond op en een man lachte naar me en zei: ‘Ik kon alleen maar naar je borsten kijken.’ Ik voelde me zó vies. Ik had het gevoel dat mijn lichaam niet meer van mij was, maar een object om naar te staren.”
De beslissing
Op haar negentiende begon Juul steeds serieuzer na te denken over een borstverkleining. Ze had het er met haar moeder over, die haar begreep en steunde. Op een dag vroeg haar moeder voorzichtig: “Heb je weleens overwogen om er iets aan te laten doen?”
Dat was het moment waarop Juul besloot een intake te plannen. Ze was nerveus en bang dat de arts haar niet serieus zou nemen. “Wat als hij zei dat mijn borsten niet groot genoeg waren om te verkleinen?” Maar zodra de arts haar zag, twijfelde hij geen moment. “Ik kon niet wachten tot het zover was. Ik wilde gewoon van dat ongemak af.”
Het resultaat
De operatie verliep goed en Juul herstelde sneller dan verwacht. “De eerste weken waren spannend. Ik was bang dat de hechtingen zouden scheuren, maar alles bleef keurig op zijn plek.”
De eerste keer dat ze haar nieuwe borsten zag, moest ze wennen. “Ze waren eerst heel hoog en stijf. Ik dacht even: zijn ze niet te klein gemaakt? Maar na een paar weken zakte alles op z’n plek en was ik tevreden.”
Mensen vroegen of ze was afgevallen, maar niemand had direct door dat ze een borstverkleining had gehad. Dat vond ze fijn, want ze wilde geen aandacht meer voor haar lichaam.
Nu, acht jaar later, is ze nog steeds blij met haar keuze. “Ik heb nog littekens, maar die vallen nauwelijks op. Mijn borsten passen eindelijk bij mijn lichaam en ik voel me weer op mijn gemak. Als ik nu andere vrouwen met grote borsten zie, vind ik dat prachtig. Maar voor mij was deze ingreep de beste keuze.”
