Je kind straffen werkt niet meer! Dít is wat je wel moet doen!

Er zijn voor je kind is belangrijker dan straffen

Het uitdelen van straffen leert een kind niet om zelf verantwoordelijkheid te nemen of grenzen te respecteren. Dit kan zelfs leiden tot meer ongewenst gedrag. Een effectievere aanpak is om beschikbaar en ondersteunend te zijn voor je kind, zelfs als het ongewenst gedrag vertoont. Alfie Kohn benadrukt in zijn boek ‘Unconditional Parenting’ het belang van kalm blijven en op een niet-oordelende manier communiceren. Achter ongewenst gedrag schuilen vaak onderliggende redenen zoals aandachtstekort, vermoeidheid, jaloezie, angst of honger. Het is belangrijk om deze oorzaken te achterhalen terwijl je de verbinding met je kind behoudt, door fysiek contact te maken en oogcontact te houden, en door te spreken over de gevolgen van het gedrag in plaats van over het kind zelf.

Zelfs bij hele jonge kinderen is deze benadering effectief. Peuters bijvoorbeeld, die de wereld om hen heen verkennen, weten nog niet wat mag en wat niet. Het is jouw uitdaging om ze te begeleiden en grenzen te stellen, door herhaaldelijk uit te leggen en te laten zien wat niet mag, zoals spelen met het stopcontact.

Logische gevolgen leren kinderen beter
In plaats van te straffen, werk met logische gevolgen. Als je kind met eten speelt, haal dan het bord weg. Als een ouder kind een jonger kindje slaat, haal ze dan uit elkaar. Belangrijk is om altijd het ongewenste gedrag te benoemen, ongeacht hoe jong je kind is, en dit te doen met een kalme stem terwijl je oogcontact maakt. Uiteindelijk zal je kind leren van de logische gevolgen van zijn gedrag, zoals het gevaar van spelen met een stopcontact. Een ander voorbeeld is als je kind weigert een jas aan te trekken; leg uit dat het koud kan krijgen, maar laat het kind vervolgens de keuze. Zo leert het kind door ervaring en niet alleen omdat jij het zegt. Dit leert je kind dat het keuzes kan maken, maar dat elke keuze gevolgen heeft. Zo neemt het verantwoordelijkheid en begrijpt het de consequenties van zijn gedrag.

Bron: JM Ouders