Het begon als een klein verlangen, ergens diep vanbinnen. Maar na twee zoons voelde ik het steeds sterker: ik wilde een dochter. Niet omdat ik mijn jongens niet waardeer, absoluut niet. Maar omdat ik altijd droomde van een meisje. Een dochter waarmee ik alles zou kunnen delen wat ik zelf zo gemist heb in mijn jeugd.
Ik weet hoe het klinkt, en ik weet ook dat het gevoelig ligt. In Nederland praten we hier liever niet over. Toch wil ik mijn verhaal delen. Misschien omdat ik hoop dat anderen zich erin herkennen, of misschien gewoon omdat ik dit eindelijk van me af wil schrijven.
Een diep verlangen naar een dochter
Bij de tweede echo van mijn jongste zoon hoopte ik stilletjes op een meisje. Maar toen het scherm opnieuw een jongetje liet zien, voelde ik een knoop in mijn maag. Natuurlijk was ik blij met hem, maar ik kon mijn teleurstelling niet wegstoppen. Ik wist dat dit verdriet ergens vandaan moest komen, dus besloot ik hulp te zoeken.
Met mijn therapeut dook ik in mijn verleden. Mijn relatie met mijn moeder was altijd moeizaam. Ze was emotioneel vaak afwezig, en op momenten dat ik haar het meest nodig had, koos ze voor zichzelf. Dat gemis draag ik nog steeds met me mee. In die sessies besefte ik dat mijn verlangen naar een dochter meer was dan een wens: het was een poging om iets te helen. Ik wilde haar geven wat ik zelf nooit heb gehad. Aanwezig zijn bij haar schoolfeesten, haar tranen drogen, haar vertellen hoe trots ik op haar ben.
Geen stappen over de grens
Ik wist al snel dat ik niet naar extreme middelen wilde grijpen. In Nederland is het verboden om het geslacht van je kind te kiezen, en ik begrijp die wet. Het idee om naar het buitenland te gaan en daar via ivf een dochter te ‘krijgen’, voelde niet goed voor mij. Ik wil een kind dat er is omdat het bij ons hoort, niet omdat ik het heb uitgekozen. Toch begrijp ik moeders die die keuze wel maken. Iedereen heeft zijn eigen pad.
Voorlopig blijven we met zijn vieren. Of er ooit een derde kindje komt? Misschien. Maar ik weet nu dat mijn zoons me precies geven wat ik nodig heb: liefde, chaos en een hoop plezier. En dat ik geen dochter nodig heb om mezelf compleet te voelen. Maar als ik heel eerlijk ben, blijf ik stiekem dromen. Een droom die mag blijven, zonder dat ik daar iets aan hoef te veranderen.
