Een nieuw avontuur in het buitenland klinkt voor veel mensen als een droom. Nieuwe ervaringen, een andere cultuur en een frisse start. Voor Femke (26) werd die droom werkelijkheid toen ze besloot om naar Frankrijk te emigreren. Ze had er zin in, maar al snel ontdekte ze een uitdaging waar ze niet op had gerekend: het constant spreken van een andere taal.
Een grote stap naar een nieuw leven
Femke had altijd al een liefde voor Frankrijk. Tijdens vakanties genoot ze van de Franse sfeer, het eten en de taal. Toen ze een paar jaar geleden de kans kreeg om in Frankrijk te gaan wonen, twijfelde ze geen moment. Ze verhuisde naar een klein dorpje in de buurt van Lyon en begon vol enthousiasme aan haar nieuwe leven.
“Ik dacht dat ik me snel zou aanpassen,” vertelt ze. “Ik had op school Frans geleerd en kon me redelijk redden in de taal. Maar toen ik hier eenmaal woonde, merkte ik pas hoe anders het is om de hele dag in een andere taal te moeten communiceren.”
In het begin vond ze het spannend en leuk. Ze oefende haar Frans met buren, deed boodschappen in lokale winkeltjes en probeerde gesprekken te volgen. Maar na een paar maanden begon ze zich moe en gefrustreerd te voelen.
Altijd alert zijn
Wat Femke het meest vermoeiend vond, was dat ze zich nooit helemaal ontspannen voelde in gesprekken. “In het Nederlands kan ik gewoon praten zonder erbij na te denken. Maar in het Frans moet ik constant opletten, nadenken over de juiste woorden en proberen alles te begrijpen,” legt ze uit.
Bij simpele dingen, zoals boodschappen doen of naar de dokter gaan, ging het nog wel. Maar bij diepere gesprekken, zoals een discussie over werk of persoonlijke onderwerpen, voelde ze zich vaak onzeker. “Ik mis soms de nuance in gesprekken. In mijn moedertaal kan ik precies zeggen wat ik bedoel, maar in het Frans voelt het altijd alsof ik net niet de juiste woorden kies.”
Ook sociale situaties vond ze lastig. “In een groep gaat het praten vaak snel en iedereen heeft een eigen accent. Tegen de tijd dat ik heb begrepen waar het gesprek over gaat, is het onderwerp alweer veranderd.”
Culturele verschillen en eenzaamheid
Naast de taalbarrière merkte Femke dat er ook culturele verschillen waren waar ze aan moest wennen. “Fransen hebben een andere manier van communiceren. Ze praten veel door elkaar heen, maken minder snel directe opmerkingen en gebruiken soms humor die ik niet meteen begrijp,” zegt ze.
Dit zorgde ervoor dat ze zich soms buitengesloten voelde. In Nederland had ze altijd makkelijk vrienden gemaakt, maar in Frankrijk duurde het langer voordat ze echt contact met mensen kreeg. “Ik ben van nature best sociaal, maar hier durfde ik minder snel een gesprek te beginnen. Ik was bang om fouten te maken of niet goed begrepen te worden.”
Soms voelde ze zich eenzaam. Vooral op dagen waarop ze extra moe was en haar hoofd niet meer mee wilde werken in het Frans. “Dan verlangde ik gewoon naar een gesprek in het Nederlands, zonder moeite te hoeven doen om mezelf goed uit te drukken.”
Hoe Femke ermee omgaat
Gelukkig vond Femke manieren om met deze uitdagingen om te gaan. Ze besloot om extra Franse lessen te nemen, zodat ze zich zelfverzekerder voelde in gesprekken. Ook keek ze Franse films en las ze boeken in het Frans om haar woordenschat te vergroten.
Daarnaast leerde ze om milder voor zichzelf te zijn. “In het begin was ik heel streng voor mezelf en wilde ik perfect Frans spreken. Nu accepteer ik dat fouten maken erbij hoort en dat ik niet altijd alles hoef te begrijpen.”
Ook zocht ze contact met andere buitenlanders in Frankrijk. “Ik vond een groep Nederlanders die hier ook wonen. Het is fijn om af en toe even in mijn eigen taal te praten en ervaringen te delen.”
Langzaam maar zeker voelt Femke zich steeds meer thuis. “Ik besef nu dat het normaal is om tijd nodig te hebben om je echt op je gemak te voelen in een nieuwe taal. En ik weet dat het uiteindelijk makkelijker zal worden.”
Een nieuw thuis, maar soms met moeite
Emigreren is een groot avontuur, maar het brengt ook uitdagingen met zich mee. Voor Femke was de taalbarrière een van de grootste obstakels. “Ik had nooit gedacht dat het zo vermoeiend zou zijn om constant in een andere taal te praten,” zegt ze.
Toch heeft ze geen spijt van haar keuze. “Frankrijk voelt steeds meer als thuis. Ik geniet van het leven hier en weet dat mijn Frans met de tijd nog beter zal worden.”
Haar advies aan anderen die emigreren? “Heb geduld en wees niet te streng voor jezelf. Het is normaal om fouten te maken en je soms onzeker te voelen. Uiteindelijk leer je steeds meer en wordt het makkelijker.”
Hoewel ze soms verlangt naar een ontspannen gesprek in het Nederlands, weet ze dat ze een waardevolle ervaring opdoet. “Het is moeilijk, maar het maakt me ook sterker. En dat is het allemaal waard.”