“Wegwerpverpakkingen zijn ontworpen voor eenmalig gebruik, specifiek voor het product dat er oorspronkelijk in zat”, benadrukt de consumentenorganisatie in Noordrijn-Westfalen. Dit betekent dat deze verpakkingen getest zijn voor hun specifieke doel, om te voldoen aan de wettelijke eisen voor voedselveiligheid. Voor elk ander gebruik bestaat er een basisrisico voor de gezondheid.
Tegenwoordig is men gewend geraakt aan het idee dat voedsel in plastic wordt verpakt en bewaard. Dit betekent echter niet dat de combinatie van voedsel en plastic zonder risico’s is. Er zijn verschillende soorten plastic en voedingsmiddelen reageren elk op een andere manier op het materiaal waarin ze worden verpakt. Een voorbeeld hiervan is het ijsbakje:
“Als het bakje bedoeld is voor vetvrije sorbets, kunnen vettige of hete voedingsmiddelen ervoor zorgen dat de wettelijke limieten voor de migratie van chemicaliën worden overschreden. Dus het is geen goed idee om vette, hete soep in de sorbetverpakking te doen voor afkoeling en invriezing, noch om deze in de magnetron te zetten voor ontdooiing.”
Door het hergebruiken van bijvoorbeeld een ijsbakje kunnen er schadelijke stoffen uit het plastic vrijkomen die via het voedsel in het lichaam terechtkomen. Sommige chemicaliën in plastic kunnen oplossen in vet, wat het ongeschikt maakt om olie- of vetrijke voedingsmiddelen in te bewaren, vooral als de verpakking bedoeld was voor watergebaseerd sorbet. Het verwarmen en invriezen veroorzaakt extra stress op het materiaal, waardoor het plastic kan degraderen. Bovendien zijn wegwerpverpakkingen, in tegenstelling tot herbruikbare bewaarbakjes, niet ontworpen om meerdere keren gewassen of in de vaatwasser te gaan.
Daarom adviseert de consumentenorganisatie: “Zelfs voor het invriezen van levensmiddelen zoals taart of fruit raden we aan om hergebruik te vermijden uit voorzorg, zelfs als de kans op chemische overdracht aanzienlijk lager is dan bij hete, vette soep.” Beter voorkomen dan genezen.
Sommigen zullen beweren dat dit altijd al zo gedaan wordt met het argument: “Niemand is er ooit aan overleden.” Echter, de gezondheidseffecten van microplastics en chemicaliën die via wegwerpverpakkingen het lichaam binnendringen, zijn moeilijk in te schatten. Dit hangt af van de hoeveelheid, genetische aanleg en andere factoren. Medici sluiten langetermijnschade, zoals een verhoogd risico op kanker en metabole ziekten, niet uit.
Wettelijke voorschriften voor voedselveiligheid bestaan niet voor niets. Wie verwacht dat producenten deze naleven, doet er goed aan zich ook privé aan deze richtlijnen te houden, in het belang van de eigen gezondheid.
Bron: Geniale Tricks
