Bas (57) vond na het overlijden van zijn vrouw opnieuw liefde, bij haar beste vriendin. Wat begon met gedeeld verdriet, eindigde in een golf van onverwachte steun.
“Karin en Marije waren al beste vriendinnen sinds hun middelbare schooltijd. Samen doorstonden ze allerlei levensfases. Toen Karin en ik in 1989 verkering kregen, kwam Marije er als een vanzelfsprekendheid bij. Ze kwam vaak eten, vooral in de periodes dat ze single was.
Later, toen ze getrouwd was, gingen we zelfs samen op vakantie. Marije en ik konden het altijd goed vinden, maar in de periode dat Karin ziek werd, werd onze band sterker. Darmkanker, uitgezaaid. Het was een onwerkelijk, zwaar gevecht voor ons allemaal.”
Steun in tijden van rouw
“Na Karins overlijden, inmiddels bijna vier jaar geleden, zocht ik veel steun bij Marije. En zij bij mij. Ze werd mijn beste vriend en een vertrouwde rouwpartner. ‘Laten we een avondje Karinnen’, stelde ze voor. We keken naar oude foto’s, luisterden naar onze favoriete muziek van vroeger en deelden herinneringen met een glas wijn in onze handen.
Die avonden voelden alsof we samen even bij Karin konden zijn. Het bracht een gevoel van verbondenheid dat ik nergens anders vond.”
Gedeeld verdriet, gedeelde vreugde
“In de maanden daarna begonnen we vaker elkaars gezelschap op te zoeken. Het gaf structuur aan onze weekenden, die anders zo leeg voelden. Onze kinderen kwamen nog weleens langs, maar waren vooral druk met hun eigen leven. Dat hoort ook zo, natuurlijk.
Marije nam me mee naar de markt, de bioscoop en cafés. Op een middag in een klein café schoof ze naast me, in plaats van tegenover me. Terwijl we de krant lazen en bitterballen deelden, voelde ik de warmte van haar dijen. ‘Wat is dit fijn,’ zei ze ineens. We zoenden, en het voelde niet verdrietig of troostend, maar juist nieuw en opwindend.”
Liefde zonder schuld
“Toch hield ik onze relatie in het begin geheim. Ik was bang voor oordelen en dat mijn geluk anderen zou kwetsen. Pas na drie maanden stelde mijn dochter voor om Marije uit te nodigen voor een diner. Vanaf dat moment voelde ik de vrijheid om mijn gevoelens te omarmen.
Ik leer nu nieuwe kanten van Marije kennen. Ze is liefdevol en gestructureerder dan ik ooit had gedacht. Jaloezie om de liefde die ik nog steeds voor Karin voel, kent ze niet. Ze deelt die liefde namelijk zelf ook.”
Liefdevol en onverwacht
“De reacties van onze omgeving waren hartverwarmend. Iedereen gunde ons dit geluk. Karin blijft onvervangbaar, en Marije en ik delen dat gemis. Maar ik weet zeker dat Karin niet meer bij zou komen van het lachen als ze ons nu op de bank zou zien. Liefde heeft me verrast op een manier die ik nooit had verwacht. Het leven heeft me een prachtig cadeau gegeven, met een flinke knipoog van boven.”
