Voor Jolanda begon haar verjaardag dit jaar zoals altijd: gezellig samen met vrienden, een mooie borrelplank op tafel, en een stapel cadeaus die ze een voor een mocht uitpakken. Maar toen ze het cadeau van haar beste vriendin Marleen opende, wist ze even niet wat ze moest denken. “Het was een prachtige kristallen vaas met ingeslepen veldbloemen, een heel specifiek exemplaar dat ik haar drie jaar geleden zelf had gegeven,” vertelt Jolanda. “Ik herkende het meteen.”
Jolanda dacht even dat ze het zich verbeeldde. De vaas was echt uniek: handgemaakt, met subtiele gravures van bloemen die overgingen in vloeiende lijnen. Ze had de vaas destijds met zorg uitgezocht bij een klein antiekwinkeltje. Ze wilde iets bijzonders geven voor Marleen’s verjaardag en vond dit een ideaal cadeau. “Ik wist dat Marleen dol is op kunstzinnige en klassieke decoratie, en deze vaas leek me perfect voor haar,” zegt Jolanda. “Ze had destijds zelfs gezegd dat ze er heel blij mee was.”
Maar nu zat Jolanda met precies diezelfde vaas in haar handen, en haar gedachten schoten alle kanten op. “Het eerste dat door me heen ging, was verwarring. Had Marleen niet door dat ik haar dit cadeau zelf had gegeven? Of dacht ze dat ik het niet zou merken?” Ze probeerde haar gezicht in de plooi te houden, maar het voelde zo ongemakkelijk. “Ik wilde de sfeer niet verpesten door er iets van te zeggen, maar eerlijk gezegd voelde ik me gekwetst.”
Jolanda probeerde er tijdens het feestje niet te veel aandacht aan te geven, maar ze kon haar gedachten er niet vanaf houden. “De vaas had voor mij een bijzondere betekenis, juist omdat ik iets speciaals had willen geven aan mijn beste vriendin. Nu kreeg ik het gevoel dat mijn zorg en aandacht er totaal niet toe deden,” legt ze uit. Het idee dat Marleen haar eigen cadeau had ‘gerecycled’ om het vervolgens aan haar terug te geven, vond ze pijnlijk en verwarrend.
Na het feestje besloot Jolanda haar gevoel subtiel te delen met een andere vriendin, in de hoop op wat advies. “Ik vroeg me af of ik er met Marleen over moest praten of het gewoon moest laten rusten,” zegt Jolanda. “Mijn vriendin moest lachen en zei dat ik het misschien moest zien als een grappig misverstand, maar ze begreep ook dat ik me gekwetst voelde.”
Een paar dagen later besloot Jolanda toch met Marleen te praten. Ze koos haar woorden zorgvuldig en vroeg nonchalant of Marleen zich nog herinnerde dat zij haar diezelfde vaas ooit had gegeven. Marleen’s reactie verraste haar: “Ze bloosde en lachte nerveus. Ze gaf toe dat ze zich niet realiseerde dat het dezelfde vaas was, en dacht gewoon dat het een mooi cadeau zou zijn voor mij,” vertelt Jolanda. “Ze verontschuldigde zich meteen en zei dat het echt niet haar bedoeling was geweest om me te kwetsen.”
Ondanks de oprechte excuses bleef er voor Jolanda een wrange nasmaak hangen. “Het voelde alsof mijn eerdere gift gewoon vergeten was, alsof het weinig waarde had gehad voor haar. En dan nog: als ik ooit een cadeau zou hergebruiken, zou ik er tenminste op letten dat ik het niet teruggeef aan degene die het me heeft gegeven,” zegt ze, nog steeds een beetje verbaasd.
De ervaring heeft haar aan het denken gezet over de waarde van cadeaus en vriendschap. “Voor mij gaat een cadeau om het gebaar, om de zorg en aandacht die je erin stopt. Het hoeft niet duur te zijn, maar het moet wel persoonlijk zijn,” legt Jolanda uit. “Misschien had ik niet te hoge verwachtingen moeten hebben, maar ik dacht echt dat ze zich die vaas herinnerde en dat die speciaal voor haar was.”
Nu twijfelt Jolanda over hoe ze verder moet omgaan met cadeaus in hun vriendschap. “Het voelt gek om haar iets persoonlijks te geven nu ik weet dat ze er misschien niet echt waarde aan hecht. Ik denk dat ik in het vervolg wat eenvoudigers of praktischers geef, iets wat ik niet als speciaal hoef te beschouwen,” besluit ze.
Heb jij ooit een cadeau teruggekregen dat je zelf ooit gegeven had? Begrijp je Jolanda’s verwarring en teleurstelling, of denk je dat het gewoon een misverstand was? Deel je ervaring op onze Facebook-pagina en praat mee over deze ongemakkelijke situaties!