Als je daarentegen knoflook snijdt, wordt er minder alliinase vrijgegeven, wat de allicinegehalte vermindert. Dit betekent op zijn beurt dat je knoflookadem na het eten veel milder zal zijn of zelfs helemaal zal ontbreken. Het nadeel hiervan is echter dat de knoflooksmaak in het gerecht dienovereenkomstig zwakker is. Bij het persen van knoflook wordt ook de groene kern verpletterd, die een hoog gehalte aan allicine heeft. Als je de tenen snijdt en de groene kern verwijdert, zal je knoflookadem na het eten ook minder intens zijn.
Een ander nadeel van de knoflookpers is dat je de hoeveelheid die je voor je gerecht nodig hebt, moeilijk kunt doseren. Als je in plaats daarvan een keukenrasp gebruikt, kun je de knoflook direct over het eten raspen en zo beter inschatten hoeveel je eigenlijk nodig hebt.
Bovendien zijn knoflookpersen moeilijk schoon te maken en is er een redelijk grote kans dat er voedselresten in achterblijven. Niet bepaald smakelijk. Het is dus beter om de knoflookteen te verpletteren met een goed keukenmes of een handrasp.
Hoe ontstaat de knoflookadem?
De knoflookplant bevat onder andere de stoffen allicine, fructanen en flavonoïden. De organische zwavelverbinding allicine zou de groei van bacteriën, virussen en schimmels remmen. Maar deze stof heeft ook een nadeel: allicine is verantwoordelijk voor de kenmerkende geur van knoflook.
Hoe kun je van knoflookgeur afkomen?
Als je na het eten niet naar knoflook wilt ruiken, kun je een appel, rauwe kropsla of een paar rauwe muntblaadjes eten. Deze voedingsmiddelen zouden vanwege hun bestanddelen de geur het beste neutraliseren.
Toch is het aan te raden om knoflook op de traditionele manier te bereiden in plaats van een pers te gebruiken. Op die manier behoud je de natuurlijke smaken en voorkom je een knoflookadem. Veel kookplezier!
Bron: t-online
