Bij de familie Bauer draait alles om samenhorigheid, warmte en familiegevoel. Dat blijkt opnieuw uit het ontroerende verhaal dat Christiaan Bauer deelt over zijn oma Wies, de moeder van volkszanger Frans Bauer. Zij woont sinds enige tijd in een verzorgingstehuis vanwege dementie. Christiaan bezoekt haar elke dag en vertelt hoe zwaar, maar ook hoe waardevol deze periode voor hem is.
Zijn verhaal raakt veel mensen, vooral degenen die zelf een familielid met dementie hebben. Het laat zien hoe liefde en zorg binnen een hechte familie blijven bestaan, zelfs wanneer het leven moeilijke wendingen neemt. De Bauers tonen dat familiebanden sterker zijn dan ziekte of verdriet.
Hoe dementie het leven van de Bauers veranderde
De gezondheid van oma Wies ging de afgelopen jaren langzaam achteruit. Jarenlang was ze een warme en energieke vrouw, altijd aanwezig bij familiegebeurtenissen. Maar de laatste tijd begon ze steeds vaker dingen te vergeten. Frans Bauer vertelde eerder dat hij de verandering duidelijk merkte. Ze vergat haar sleutels, wist soms niet waar ze heen ging en raakte de weg kwijt tijdens wandelingen.
Dat bracht de familie in een moeilijke situatie. “Het werd gewoon niet meer veilig,” vertelde Frans. Uiteindelijk besloten ze dat het beter was om haar naar een verzorgingstehuis te laten verhuizen. Dat was geen makkelijke beslissing, want ze moest haar vertrouwde woonwagen achterlaten. Toch was het noodzakelijk om haar de juiste zorg te kunnen bieden.
Voor de familie was het een emotioneel moment. Dementie is namelijk niet alleen een ziekte die het geheugen aantast, maar ook een proces waarin je stukje bij beetje een deel van iemand kwijtraakt. De Bauers proberen desondanks positief te blijven en hun moeder met liefde en geduld te steunen.
Elke dag een bezoek vol liefde
Christiaan, de zoon van Frans, probeert zijn oma zo vaak mogelijk te zien. Hij vertelde in een gesprek met Party dat hij haar letterlijk elke dag bezoekt. “Het is niet leuk om te merken dat mijn oma dingen vergeet, maar ik ben blij dat ze het goed heeft,” zei hij. “Ze wordt goed verzorgd en krijgt de aandacht die ze nodig heeft.”
Wat het voor hem iets makkelijker maakt, is dat het verzorgingstehuis vlak bij hun huis ligt. “Het is in de straat achter ons,” vertelt hij. “Eigenlijk woont ze nu dichter bij ons dan vroeger op het woonwagenkamp.” Dat maakt het mogelijk om spontaan even langs te gaan en tijd met haar door te brengen.
Die dagelijkse bezoekjes geven hem rust en troost. Hij ziet dat ze op haar plek is, ondanks de ziekte. En dat geeft hem het gevoel dat hij er echt iets voor haar kan zijn. “Ik vind het belangrijk dat ze weet dat ze niet alleen is,” zegt hij. Voor de Bauers is dat familiegevoel heilig: er voor elkaar zijn, wat er ook gebeurt.
Het verdriet van vergeten worden
Een van de zwaarste kanten van dementie is dat mensen hun dierbaren niet altijd meer herkennen. Christiaan vertelt eerlijk dat dat hem het meest raakt. “Soms weet oma wie ik ben, en even later niet meer,” zegt hij. “Dat blijft moeilijk.”
Toch probeert hij de mooie momenten te koesteren. Hij vertelt dat zijn oma meestal vrolijk blijft en plezier heeft in kleine dingen. “Ze doet mee met het koor en heeft daar een paar vriendinnen die ook een beetje vergeetachtig zijn,” zegt hij met een glimlach. “Ze lachen samen veel en dat is fijn om te zien.”
De familie probeert de humor erin te houden, iets wat typisch Bauer is. Ze blijven lachen, ook op moeilijke dagen. Die levenshouding helpt hen om met de situatie om te gaan. Het laat zien hoe belangrijk het is om licht te blijven zien, zelfs in donkere tijden.
Frans Bauer blijft trouw aan zijn muziek
Ondertussen blijft Frans Bauer optreden, ondanks alles wat er speelt in zijn privéleven. Hij reist momenteel door het land met zijn nieuwe Solo Tour. In een interview vertelde hij dat deze tour voor hem heel persoonlijk is. “Ik ben een soloartiest en ik wil laten zien wie ik echt ben,” zei hij.
Hij koos bewust voor een intiemere aanpak, zonder grote showelementen. “Ik heb jarenlang feestnummers gezongen, en dat vond ik leuk. Maar nu wil ik mijn gevoelige kant laten zien,” legt hij uit. Zijn optredens zijn gevuld met emotie, iets wat waarschijnlijk nog sterker is geworden door de zorgen om zijn moeder.
Tijdens zijn shows spreekt hij vaak over familie, liefde en dankbaarheid. Dat zijn onderwerpen die hem dicht aan het hart liggen. Zijn publiek voelt dat ook: de emoties die hij op het podium deelt, raken mensen diep. Het maakt duidelijk dat muziek voor Frans niet alleen werk is, maar ook een manier om zijn gevoelens te uiten.
De kracht van familie in moeilijke tijden
Het verhaal van de Bauers raakt veel mensen omdat het herkenbaar is. Veel families krijgen vroeg of laat te maken met ouderdom en ziekte. De manier waarop Frans en Christiaan met de situatie omgaan, laat zien hoe belangrijk het is om dichtbij elkaar te blijven. Hun toewijding aan oma Wies is een voorbeeld van echte familieliefde.
Christiaan probeert er elke dag te zijn voor zijn oma, terwijl Frans via zijn muziek laat zien hoeveel familie voor hem betekent. Samen zorgen ze ervoor dat oma zich omringd voelt door liefde, ook als ze niet altijd alles meer herkent.
Hun verhaal is een herinnering dat zorg, geduld en nabijheid het verschil maken in moeilijke tijden. Het toont hoe familiebanden sterker kunnen worden, juist wanneer het leven pijn doet. En dat maakt het verhaal van de Bauers niet alleen verdrietig, maar ook hoopvol en menselijk.
Bron: Muziekzine
