Teun Föhn, bekend van het televisieprogramma Urk!, heeft een ingrijpende en emotionele beslissing genomen. Jarenlang zorgde hij met hart en ziel voor zijn moeder, maar nu moet hij die rol loslaten. In een open gesprek met Veronica Superguide vertelt hij hoe zwaar het besluit was om haar over te dragen aan professionele zorg. Het gesprek laat zien hoe liefde, verdriet en machteloosheid samenkomen in één van de moeilijkste keuzes die een kind kan maken.
De liefdevolle zoon die zijn grenzen bereikte
Teun vertelt met zichtbaar verdriet dat zijn moeder deze week verhuist naar een zorginstelling waar ze dag en nacht hulp krijgt. “Ze krijgt nu 24-uurszorg,” legt hij uit. “Dat zal voor iedereen wat meer rust brengen. Tot nu toe woonde ze zelfstandig in een appartement, met wat hulp van de thuiszorg, maar haar Alzheimer is te ver gevorderd. Het was niet langer vol te houden.”
Hij blikt met warmte terug op de jaren waarin hij voor haar kon zorgen. “Ze heeft altijd alles voor mij gedaan, dus ik vond het fijn dat ik iets kon terugdoen,” zegt hij. Toch is de realiteit hard. De ziekte van zijn moeder vordert snel, en het werd steeds moeilijker om haar de zorg te geven die ze nodig heeft. Zijn stem breekt als hij vertelt hoe zwaar het is om te zien hoe iemand die je liefhebt stukje bij beetje verdwijnt.
De mantelzorg werd te zwaar voor het gezin
Niet alleen Teun, maar ook zijn gezin heeft jarenlang meegeholpen aan de zorg voor zijn moeder. “We hadden met elkaar een schema,” vertelt hij. “Iedereen deed wat hij kon, en we probeerden het zo goed mogelijk te organiseren. Toch merkte ik dat het steeds zwaarder werd. Op een gegeven moment was het niet meer houdbaar.”
De ziekte eiste niet alleen zijn moeder op, maar ook het gezin. De constante zorg, het nachtelijke opstaan en de emotionele druk begonnen hun tol te eisen. “Alzheimer is een slopende ziekte,” zegt Teun. “Elke keer als ik haar zie, voelt het alsof ik weer een stukje van haar kwijt ben.”
Zijn woorden laten zien hoe moeilijk mantelzorg in werkelijkheid kan zijn. Het is liefdevol en onbaatzuchtig werk, maar het kan ook je eigen leven volledig opslokken. De beslissing om hulp te vragen was dan ook niet makkelijk, maar uiteindelijk onvermijdelijk.
Een keuze uit liefde, niet uit egoïsme
Volgens Teun is het loslaten van de zorg geen teken van opgeven, maar juist een daad van liefde. “Het gaat niet om mij, het gaat om wat het beste is voor haar,” zegt hij rustig. “In de zorginstelling krijgt ze continu aandacht en toezicht, iets wat wij thuis simpelweg niet meer konden bieden.”
Hij vertelt dat hij zich lange tijd schuldig voelde om de stap te zetten, maar dat hij nu inziet dat zijn moeder er beter van wordt. “Ik weet dat ze daar in goede handen is. Ze verdient de beste zorg die er is.” Toch blijft het zwaar om niet meer dagelijks voor haar te kunnen zorgen. “Het voelt alsof ik een deel van mezelf moet loslaten,” bekent hij.
Zijn woorden raken veel mensen die in een vergelijkbare situatie zitten. Mantelzorgers in Nederland weten hoe zwaar het is om de balans te vinden tussen liefde, verantwoordelijkheid en zelfzorg. Teuns verhaal maakt duidelijk dat loslaten niet altijd betekent dat je minder geeft — soms betekent het juist dat je genoeg geeft om de beste keuze te maken.
Nieuwe kansen in zijn carrière
Ondanks het verdriet probeert Teun zich ook op positieve dingen te richten. Hij blijft actief bezig en kijkt vooruit naar nieuwe projecten. In het laatste seizoen van Urk! konden kijkers zien hoe hij een eigen showroom opende. Dat markeerde voor hem een nieuw begin als ondernemer. “Het was spannend, maar het voelde goed om ergens mijn energie in te steken,” vertelt hij.
De nieuwe onderneming geeft hem niet alleen afleiding, maar ook voldoening. Hij hoopt met zijn werk iets op te bouwen dat hem trots maakt, los van zijn televisiecarrière. “Ik probeer verder te gaan, stap voor stap. Mijn moeder zou niet willen dat ik stil bleef staan,” zegt hij.
Naast zijn zakelijke plannen is Teun binnenkort ook weer op televisie te zien in een nieuw programma. In Teun op de Biblebelt, dat binnenkort op de NPO verschijnt, reist hij met zijn vriendin Lisa door plaatsen als Hasselt en Genemuiden. Daar onderzoekt hij hoe geloof, traditie en modern leven samenkomen. “Het is een project waar ik veel van leer,” zegt hij. “Ik ontmoet bijzondere mensen en hoor verhalen die me echt raken.”
De serie laat een andere kant van hem zien: nieuwsgierig, open en respectvol. Het toont dat Teun meer is dan alleen de vrolijke Urker die kijkers kennen. Hij is iemand die nadenkt over het leven, geloof en wat echt belangrijk is.
Een periode vol verandering en emotie
Voor Teun is dit ongetwijfeld een van de meest intense periodes uit zijn leven. Hij moet leren omgaan met het gemis van de dagelijkse zorg voor zijn moeder, terwijl hij haar nog steeds wil blijven steunen. Tegelijk probeert hij zijn eigen leven weer op te bouwen en ruimte te maken voor nieuwe dromen.
Hij zegt dat het hem troost biedt om te weten dat zijn moeder goed verzorgd wordt. “Ik heb er vertrouwen in dat ze daar beter op haar plek is. Ze heeft rust nodig, en dat krijgt ze nu.” Toch blijft het loslaten moeilijk. “Het went nooit helemaal, maar ik probeer te focussen op de mooie herinneringen,” vertelt hij.
Zijn verhaal is voor veel mensen herkenbaar. Het laat zien dat liefde soms betekent dat je moeilijke keuzes moet maken. Mantelzorg is een prachtige maar zware taak, en niemand hoeft dat alleen te doen. Teun’s openheid maakt dit onderwerp bespreekbaar en biedt steun aan anderen die in een vergelijkbare situatie zitten.
Hoewel hij afscheid neemt van de rol van mantelzorger, blijft zijn liefde voor zijn moeder onverminderd groot. “Ze blijft mijn moeder, wat er ook gebeurt,” zegt hij met een glimlach. “En zolang ik leef, zal ik er voor haar zijn — op welke manier dan ook.”
Voor Teun breekt nu een nieuwe fase aan, vol uitdagingen maar ook kansen. Hij laat zien dat verdriet en hoop naast elkaar kunnen bestaan, en dat het leven doorgaat, zelfs als je hart even stilstaat.
Bron: Streamzine
