Ze is nauwelijks ziek, op een enkele verkoudheid na. Gewone griepjes, zoals alle kinderen hebben. Maar laatst vroeg een juf op de opvang of wij wel aan vaccinaties deden. Ik antwoordde simpelweg ‘ja’. Voor mij is het een privékeuze om het vaccinatieprogramma in Nederland volledig te weigeren. We willen geen bemoeienis van anderen.
Leugens om de vrede te bewaren
Tegen vriendinnen lieg ik er ook over. Gewoon, om er geen groot probleem van te maken, praat ik met ze mee. “Ach ja, ze was ook zo aan het gillen bij de 14-maanden prikjes!”, zeg ik dan.
In werkelijkheid is mijn dochter niet ingeënt tegen DKTP, Hepatitis of de mazelen. Ben ik bang dat ze zoiets oploopt? Niet echt. Ik houd haar goed in de gaten en zodra ze hoge koorts krijgt of ziek wordt, grijp ik meteen in en ga naar de spoedeisende hulp.
Ik zie het niet als een grote leugen, want het is onze keuze en we willen geen vreemde blikken.
Beschermende moeder
Als moeder wil ik haar natuurlijk zo goed mogelijk beschermen. Ik vertrouw gewoon niet wat ze precies in die spuitjes stoppen bij de GGD. Hoe weet je als moeder wat je in je kind laat prikken?
Ze kunnen je van alles wijsmaken. Dat wij niet meedoen aan het vaccinatieprogramma, is ons geheim. Op de opvang en straks op de basisschool hoeft niemand het te weten. We willen niet bekendstaan als die ‘gekke wappies’.
Het blijft een dilemma, maar voor ons is deze keuze duidelijk. We volgen onze intuïtie en blijven voorzichtig met wat we toestaan voor onze dochter.
Wat vind jij hiervan? Laat het ons weten in de Facebook comments. Bron: Mamamagazine
