Infovandaag
  • Actueel
  • Huis & Tuin
  • Gezondheid
  • Verhalen
  • Boulevard
  • Video’s
  • Meer
    • Over ons
    • Privacy Beleid / AV
    • Cookieverklaring
    • Contact
No Result
View All Result
Infovandaag
No Result
View All Result
Home Verhalen

Simone (41): ”Mijn dochter (5) huilt altijd als ik haar naar school breng, wat moet ik doen?”

Angela Reijkers by Angela Reijkers
28 januari 2025

Ouders hebben regelmatig vragen over opvoedkwesties. Een veelvoorkomend dilemma is wat je kunt doen als je kind huilt bij het afscheid op school. Deze week vertelt Simone (41) haar verhaal:

Simone: “Mijn dochter van vijf gaat met plezier naar school. Ze heeft leuke vriendjes en vriendinnetjes en doet het goed in de klas. Toch is ze iemand die wat tijd nodig heeft om zich op haar gemak te voelen. Iedere ochtend speelt dat opnieuw. Zodra ik afscheid wil nemen, begint ze te huilen. Ze wil niet dat ik haar achterlaat en vraagt of ze met mij mee naar huis mag. De juf adviseert om snel te vertrekken, zodat het afscheid niet te lang duurt. Maar het voelt zo onnatuurlijk om haar huilend achter te laten. Hoe pak ik dit aan?”

Voorspel wat er gaat gebeuren

Volgens ontwikkelingspsycholoog Steven Pont helpt het om de situatie te voorspellen. “Leg je kind van tevoren uit wat er gaat gebeuren,” zegt hij. Vertel haar dat je begrijpt dat het moment van afscheid nemen verdrietig voor haar is. Benoem dat dit een verandering voor haar is en dat het normaal is om dat spannend te vinden.

Ook kun je uitleggen waarom je snel vertrekt. “Zeg bijvoorbeeld dat je dit doet omdat het anders moeilijker wordt voor haar om te wennen,” adviseert Pont. Het is belangrijk dat je kind begrijpt dat je haar verdriet ziet, maar dat je haar op deze manier juist helpt. Dit geeft haar vertrouwen dat ze niet wordt achtergelaten, maar dat je weet wat goed voor haar is.

Benoem en normaliseer het gevoel

Het is belangrijk om het verdriet van je kind te benoemen. “Zeg bijvoorbeeld: ‘Ik zie dat je verdrietig bent omdat je het spannend vindt,’” legt Pont uit. Door haar gevoel te erkennen, voelt je kind zich begrepen.

Daarnaast kun je haar geruststellen door het te normaliseren. “Vertel dat het normaal is om even te moeten wennen aan iets nieuws. Je kunt zeggen: ‘Iedereen vindt nieuwe dingen in het begin spannend. Dat had je vroeger op de opvang ook, en kijk hoe goed dat uiteindelijk ging.’” Het vergelijken met eerdere ervaringen helpt je kind om te begrijpen dat dit gevoel tijdelijk is.

Praat over het verdriet

Tot slot is het belangrijk om samen over het verdriet te praten. Vraag je kind waarom ze het moeilijk vindt en wat haar precies verdrietig maakt. Door hierover te praten, voelt ze zich gehoord en gesteund. Dit kan helpen om haar angst te verminderen.

Steven Pont benadrukt dat geduld en begrip essentieel zijn. Verandering kost tijd, maar met deze stappen help je je kind om zich steeds beter op haar gemak te voelen op school.

Bron: JM Ouders

Artikelen in deze rubriek, inclusief eventuele foto's of illustraties, kunnen geheel of gedeeltelijk gefingeerde elementen bevatten. Personages, gebeurtenissen en situaties kunnen voortkomen uit verbeeldingskracht en dienen mogelijk als creatieve en fictieve constructie.
Lees meer ➜ Lees meer ➜

MEEST GELEZEN

  • Heftig! Ex en collega’s doen schokkende onthullingen over MAFS-ster Dennis

    Heftig! Ex en collega’s doen schokkende onthullingen over MAFS-ster Dennis

    0 shares
    Share 0 Tweet 0
  • Dit zijn de eerste symptomen van een trombosebeen (en dit kun je doen om het te voorkomen)

    0 shares
    Share 0 Tweet 0
  • Babynieuws voor Matthijs van Nieuwkerk! En ze delen het met deze té lieve foto

    0 shares
    Share 0 Tweet 0
  • Eindelijk antwoord: mogen ze vrouwen die mee doen aan MAFS hun trouwjurk houden?

    0 shares
    Share 0 Tweet 0
- ADVERTENTIE -
- ADVERTENTIE -

© 2024 Infovandaag.

No Result
View All Result
  • Actueel
  • Huis & Tuin
  • Gezondheid
  • Verhalen
  • Boulevard
  • Video’s
  • Meer
    • Over ons
    • Privacy Beleid / AV
    • Cookieverklaring
    • Contact

© 2024 Infovandaag.