De 29-jarige Roos uit Utrecht had laatst een bijzondere situatie in Amsterdam, die haar aan het denken zette. En alles over een koffiebestelling. Ze deelde dit op kantoor en daar was niemand het met haar eens en nu voelt ze zich onbegrepen. Heeft ze gelijk of juist niet? Dit is Roos haar verhaal…
Laatst had ik een situatie in Amsterdam die me aan het denken zette. Ik liep een gezellig koffietentje binnen voor een cappuccino. Niets bijzonders, gewoon zo’n lekker warme, schuimige cappuccino zoals we die allemaal kennen. Dus ik stap naar de barista, bestel mijn cappuccino en toen kwam de vraag: “Wil je daar koemelk in?”
Wacht even, dacht ik. Ik heb toch om een cappuccino gevraagd? Als ik havermelk, amandelmelk of wat voor melk dan ook had gewild, had ik dat wel gezegd. Cappuccino betekent toch gewoon met koemelk, tenzij je iets anders aangeeft? Ik vond het een beetje vreemd.
Nou goed, dit gesprek legde ik voor aan mijn collega’s in Amsterdam. En je raadt het al: ze vonden mijn verbazing onterecht. “Dat is toch heel normaal?” zei één. “Je moet met iedereen rekening houden,” voegde een ander toe. Oké, fair enough, er zijn inderdaad mensen die andere soorten melk drinken, maar moet dat dan standaard gevraagd worden? Het voelde een beetje alsof ze ervan uitgingen dat je niet voor de ‘normale’ optie zou kiezen.
En dan is het gek, want waarom vragen ze dan niet of ik decaf koffie wil? Dat lijkt me toch hetzelfde? Maar mijn collega’s vonden dat een heel ander verhaal. “Dat ligt aan de bonen, niet aan de melk,” zei een van hen, maar het voelde voor mij alsof ik iets miste.
Dus, hier zit ik nu. In Amsterdam vragen ze blijkbaar standaard naar de melk die je wilt, en dat voelt voor mij als een soort omgekeerde wereld. En eerlijk? Het maakt dat ik me onbegrepen voel. Alsof ik een uitzondering ben omdat ik verwacht dat een cappuccino gewoon met koemelk komt.
Misschien ben ik te ouderwets of te nuchter Utrechts. Dus nu vraag ik het aan jullie: ben ik degene die zich moet aanpassen? Moet ik maar leren dat in Amsterdam niks vanzelfsprekend is, zelfs niet de melk in je cappuccino? Of zou het juist logischer zijn om niet elke keer de vraag te stellen, tenzij de klant zelf iets anders aangeeft?
