Pieter, een 70-jarige man uit Liverpool, geniet sinds kort van zijn pensioen. Na het overlijden van zijn vrouw vond hij het moeilijk om alleen te zijn. Om zijn eenzaamheid te doorbreken, reist hij enkele keren per jaar naar Thailand. Deze beslissing zorgt echter voor onbegrip binnen zijn familie.
Pieter vertelt dat zijn eerste reis naar Thailand kort na de dood van zijn vrouw plaatsvond. “We waren 45 jaar gelukkig samen,” begint hij. “Maar zeven jaar geleden werd ze ziek en overleed ze. Ineens was ik alleen. Dat was zwaar. Ik besloot dat ik er even tussenuit moest om mijn hoofd leeg te maken. Een reisbureau raadde me Thailand aan.”
Ontspanning en onverwachte ontmoetingen
Zijn eerste bestemming was Phuket. “De reis duurde lang, en toen ik aankwam, was het klimaat echt wennen. Het was bloedheet! In het begin wist ik niet wat ik moest doen. Uiteindelijk koos ik ervoor om te ontspannen op het strand en te genieten van het eten.”
Na een paar dagen alleen in zijn hotelkamer besloot Pieter eropuit te gaan. Hij bezocht een boulevard vol bars en winkels. “Ik ging naar een kleine strandbar en bestelde een biertje. Toen kwam er een jonge vrouw op me af. Ze stelde veel vragen en leek echt geïnteresseerd in mijn verhaal.”
Pieter weet dat de vrouw waarschijnlijk financiële redenen heeft voor haar vriendelijkheid. Toch voelt hij zich niet gebruikt. “Ik ben niet dom,” zegt hij. “Ik begrijp dat ze geld nodig heeft. Maar als we samen plezier hebben en ik haar kan helpen, voelt dat goed. We hebben allebei iets aan het gezelschap.”
Een complexe situatie
Pieters familie maakt zich zorgen. Ze begrijpen niet waarom hij steeds terugkeert naar Thailand. Het grote leeftijdsverschil tussen Pieter en de jonge vrouw speelt hierbij een grote rol. “Ze denken dat ik iets fout doe, maar dat is niet zo,” legt hij uit. “Ik wil gewoon iemand helpen die het moeilijk heeft. Daarnaast bestrijd ik mijn eigen eenzaamheid.”
Tijdens hun gesprekken vertelt de jonge vrouw steeds meer over haar moeilijke leven. Ze blijkt negentien jaar te zijn. Pieter geeft toe dat hij het ingewikkeld vindt. “Ik weet dat een meisje van negentien waarschijnlijk niet verliefd wordt op iemand zoals ik. Toch voel ik iets voor haar. Ze raakt me echt.”
Terug in Engeland blijft Pieter aan haar denken. Zijn familie heeft moeite met zijn keuzes en keurt zijn reizen af. “Ik ben altijd eerlijk geweest tegen hen,” zegt hij. “Ze hoeven mijn beslissingen niet goed te keuren, maar ik doe niets verkeerds. Als ze niet meer met mij verder wil, dan stopt het. Maar voor nu blijf ik haar zien en help ik haar waar ik kan.”
Pieters verhaal laat zien hoe complex relaties kunnen zijn. Liefde, leeftijdsverschil en cultuur botsen soms, maar voor Pieter betekent het veel. Hij blijft volhouden dat zijn reizen naar Thailand hem vreugde geven. Tegelijkertijd hoopt hij dat hij het leven van de jonge vrouw een stukje beter kan maken.
