Het begon allemaal met een brief van school. Een brief waarin stond dat ze alle wc’s genderneutraal gingen maken, om ervoor te zorgen dat iedereen zich welkom en veilig kon voelen. In de praktijk betekende dat dat er geen aparte toiletten meer zouden zijn voor jongens en meisjes. Iedereen zou dezelfde ruimte moeten delen. Het werd gebracht als een stap naar inclusie, als iets goeds. Maar ik zag het anders.
Mijn kinderen zijn acht en tien jaar oud, en voor mij is het belangrijk dat ze hun privacy hebben, zeker in zo’n kwetsbare omgeving als een toilet. Mijn dochter vertelde me al dat ze zich niet comfortabel voelt bij het idee dat jongens haar kunnen zien binnenkomen of misschien zelfs horen. Het idee dat ze in dezelfde ruimte zou zijn, gaf haar een ongemakkelijk gevoel. En waarom zou dat niet mogen? Waarom moeten we de wensen van een kleine groep boven de gevoelens van de rest zetten?
Ik besloot dat ik niet zomaar kon toekijken. Ik ben naar de directie gestapt, heb mijn zorgen gedeeld en gevraagd of er alternatieven waren. Maar er was geen ruimte voor discussie, ze hadden hun beslissing al genomen. Dat was voor mij het moment om in te grijpen. Ik heb mijn kinderen van school gehaald, ondanks dat ik weet dat dit ingrijpende gevolgen heeft voor hun sociale leven en hun opleiding. Ik wil gewoon niet dat ze zich gedwongen voelen in een omgeving waar ze zich niet prettig voelen.
Nu, weken later, hebben mijn vrouw en ik besloten om thuisonderwijs te geven. We zoeken naar een nieuwe school, maar veel van de scholen hier in de buurt zijn bezig met dezelfde veranderingen. Soms vraag ik me af of ik niet te fel reageer. Maar tegelijkertijd denk ik dat iemand een grens moet trekken. Iemand moet opkomen voor het recht van onze kinderen om zich veilig en comfortabel te voelen.
Ik krijg veel kritiek van mensen die vinden dat ik overdreven reageer, dat ik een ouderwetse denkwijze heb. Maar voor mij gaat het niet om een ideologie, het gaat om mijn kinderen en hun welzijn. Misschien wordt ik gezien als de ‘boze ouder’ die niet mee wil gaan met de tijd, maar dat neem ik op de koop toe. Ik wil gewoon dat mijn kinderen de kans krijgen om kind te zijn, zonder dat ze zich druk hoeven te maken over wat voor wc ze gebruiken.