Onlangs heeft de overheid haar advies over het omgaan met zeeschuim aangescherpt, maar dit is stilletjes gebeurd. Uit een onderzoek blijkt nu dat zeeschuim hoge niveaus van PFAS bevat. Dit kan riskant zijn, vooral voor kinderen en honden. Echter, deze informatie is niet actief gedeeld op of nabij stranden.
Wat zijn PFAS?
PFAS, oftewel poly- en perfluoralkylstoffen, zijn chemicaliën die water-, vet- en vuilafstotend zijn. Ze zitten in veel alledaagse producten zoals regenkleding en cosmetica. Recent onderzoek toont aan dat aan de Nederlandse kust het zeeschuim rijk is aan deze stoffen. Dit in tegenstelling tot het zeewater zelf, waarin veilig gezwommen kan worden.
Voorzorgsmaatregelen en communicatie
Omdat PFAS gezondheidsrisico’s kunnen verhogen, zoals een verminderde weerstand, raadt de overheid aan om na het strandbezoek goed te douchen. Kinderen en huisdieren zouden helemaal uit het zeeschuim moeten blijven. Ondanks deze aanpassingen in het advies, is de communicatie hierover beperkt gebleven tot de website zwemwater.nl. Hierdoor is het bereik van dit belangrijke advies beperkt.
Reacties op het aangepaste advies
Milieuchemicus Chiel Jonker vindt het positief dat het advies is aangepast. Hij benadrukt dat het verminderen van PFAS-inname belangrijk is, gezien we al veel binnenkrijgen via eten en drinken. Hij adviseert om contact met zeeschuim te vermijden, maar benadrukt tegelijkertijd dat men niet in paniek moet raken. Volgens hem is het veilig om te blijven zwemmen in de zee en te genieten van strandbezoeken.
Discussie over openbare waarschuwingen
Hoewel er overwogen is om waarschuwingsborden te plaatsen, hebben provincies besloten dit niet te doen. Zij stellen dat er geen direct gevaar is en dat strandbezoekers zelf verantwoordelijk zijn om goed geïnformeerd te blijven. Economische motieven zouden volgens officiële verklaringen geen rol spelen, maar Jonker vermoedt anders. Hij vraagt zich af waarom er geen borden staan, zoals bij zwemplassen waar ook hoge concentraties PFAS zijn gemeten.
De overheid en lokale autoriteiten blijven terughoudend met het plaatsen van waarschuwingsborden, ondanks de aanwezigheid van schadelijke stoffen in het zeeschuim. Dit roept vragen op over de prioriteiten die worden gesteld tussen volksgezondheid en economische belangen. Het is cruciaal dat burgers toegang hebben tot heldere en directe informatie, zodat ze geïnformeerde beslissingen kunnen nemen over hun activiteiten op het strand.