Roelof Hemmen, bekend van zijn jaren als nieuwslezer bij RTL, is tegenwoordig op een heel andere manier in beeld. Hij doet mee aan ‘Expeditie Robinson’ en presenteert de podcast ‘Redders op zee’. Maar achter zijn rustige uitstraling schuilt een man die veel heeft meegemaakt. In een open gesprek met het tijdschrift Vriendin vertelt Roelof over het verlies van zijn eerste vrouw en hoe hij later opnieuw liefde vond.
Zijn eerste vrouw, Marjon, overleed vijftien jaar geleden. Die gebeurtenis veranderde zijn leven voorgoed. Hoewel er inmiddels veel tijd is verstreken, denkt Roelof nog elke dag aan haar. In zijn woonkamer hangt een groot houten portret van haar gezicht, dat hem steeds aan haar doet denken. “Ze is hier nog steeds,” zegt hij. “Niet fysiek, maar in herinnering en gevoel wel.”
Leren omgaan met verlies
Roelof vertelt dat hij in de loop der jaren heeft geleerd om te leven met het verlies. Hij zegt dat rouw nooit helemaal verdwijnt, maar wel verandert. “De wond sluit zich, maar het litteken blijft,” legt hij uit. Volgens hem is de pijn minder scherp geworden, al zal hij zijn vrouw nooit vergeten. “De herinnering is zachter geworden. Daardoor kan ik verder met mijn leven.”
Hij benadrukt dat rouwen tijd kost en dat iedereen dat op zijn eigen manier doet. In zijn geval duurde het lang voordat hij weer echt kon lachen en genieten. “In het begin denk je dat je dat nooit meer kunt,” vertelt hij. “Maar langzaam komt er ruimte voor andere gevoelens. Dat betekent niet dat je iemand vergeet, maar dat je leert omgaan met het gemis.”
De maand december blijft zwaar
Hoewel Roelof de draad weer heeft opgepakt, blijft de maand december moeilijk. “Haar sterfdag valt precies een week voor haar verjaardag,” zegt hij. “Dat maakt die periode altijd zwaar. Dan is ze extra aanwezig in mijn gedachten.” In die tijd probeert hij bewust stil te staan bij haar leven, niet alleen bij haar dood. Hij kijkt naar oude foto’s en haalt herinneringen op met mensen die haar gekend hebben.
Roelof vertelt dat hij na haar overlijden een bijzondere kracht voelde om door te gaan. “Ik had het gevoel dat ik voor twee moest leven,” zegt hij. “Zij was er niet meer, maar ik was er nog wel. Dat gaf me het gevoel dat ik iets moest doen met mijn leven, dat ik het niet zomaar mocht laten voorbijgaan.”
Een nieuwe ontmoeting
Enkele maanden na haar overlijden nodigde Roelof twee vriendinnen uit die hem in die moeilijke periode veel hadden gesteund. Eén van die vrouwen heette ook Marjon. “Dat was wel even vreemd,” zegt hij met een glimlach. “Dezelfde naam als mijn overleden vrouw.” Toch voelde hij meteen een klik met haar. Er was iets tussen hen, al wilde hij dat gevoel aanvankelijk niet toelaten.
“We dachten allebei: dit kan niet,” vertelt hij. “Het is te snel, dit is vast verwarring uit verdriet.” Ze spraken af om afstand te houden, in de hoop dat hun gevoelens vanzelf zouden verdwijnen. Maar dat gebeurde niet. Hoe langer ze elkaar kenden, hoe sterker de band werd. “Het bleek geen vergissing, maar een nieuw begin,” zegt Roelof.
Langzaam groeide er iets moois tussen hen. Ze begrepen elkaar, juist omdat ze allebei iets moeilijks hadden meegemaakt. De gesprekken gingen diep en er was veel wederzijds respect. “Ik ontdekte dat liefde na verlies niet alleen mogelijk is, maar ook helend kan werken,” vertelt hij.
De kracht van opnieuw beginnen
Roelof en Marjon besloten hun gevoelens niet langer te negeren. Ze werden een stel en ontdekten dat ze samen weer geluk konden vinden. “Het voelde als een geschenk,” zegt hij. “Alsof het leven me iets terug gaf.” Hij zegt dat hun relatie hem heeft geleerd dat verdriet en liefde naast elkaar kunnen bestaan. “Je hoeft niet te kiezen tussen het verleden en het nu. Je kunt beide dragen.”
Het stel leerde elkaar steeds beter kennen en groeide langzaam naar een hechte relatie toe. Ze deelden veel gesprekken over het leven, de dood en wat echt belangrijk is. Volgens Roelof heeft die openheid hun band alleen maar sterker gemaakt. “We spraken vaak uit hoe dankbaar we waren dat we elkaar hadden gevonden,” zegt hij.
Hij benadrukt dat je na een groot verlies niet moet stoppen met leven. “Je moet blijven ademen, blijven bewegen,” zegt hij. “Liefde hoort bij het leven. Het is niet iets waar je bang voor moet zijn, ook niet na pijn.”
Leven met herinnering en toekomst
Vandaag de dag probeert Roelof bewust te leven, met aandacht voor wat er is én wat er was. In zijn huis heeft de herinnering aan zijn eerste vrouw een vaste plek, maar ook de liefde voor zijn huidige partner. “Ik heb geleerd dat er ruimte is voor beide,” zegt hij. “Je kunt iemand missen en toch gelukkig zijn met een ander.”
Hij ziet het niet als een vervanging, maar als een voortzetting van zijn levensreis. “Het verleden hoort bij me,” zegt hij rustig. “Zonder dat zou ik niet zijn wie ik nu ben.” De pijn van vroeger is niet weg, maar hij heeft geleerd ermee te leven zonder dat het hem tegenhoudt.
Roelof hoopt dat zijn verhaal anderen kan helpen die hetzelfde meemaken. “Je denkt misschien dat liefde na verlies niet meer mogelijk is, maar dat is het wel,” zegt hij. “Het is anders, maar niet minder echt.” Zijn boodschap is eenvoudig: het leven gaat verder, en dat mag. “Je moet leven. En liefde hoort daarbij.”
Voor Roelof is dat de kern van alles wat hij heeft geleerd. De dood heeft hem verdriet gebracht, maar ook laten zien hoe kostbaar het leven is. Zijn verhaal laat zien dat rouw geen einde hoeft te zijn, maar ook een nieuw begin kan betekenen. En dat, zegt hij, is misschien wel de mooiste les die je kunt leren.
Bron: RTL Nieuws
