Peter Gillis heeft vandaag op sociale media een emotioneel bericht gedeeld ter ere van zijn moeder, die haar 95ste verjaardag zou hebben gevierd. In zijn woorden klinkt een diep gemis door, terwijl hij terugdenkt aan hun jaarlijkse traditie om samen uit eten te gaan. Hij beschrijft hoe bijzonder die momenten altijd waren en hoe het vandaag pijn doet dat hij niet zomaar een kop koffie met haar kan drinken. Het verlies blijft voelbaar, ook jaren na haar overlijden.
In zijn bericht schetst Gillis een liefdevol beeld van zijn moeder en de rol die zij in zijn leven speelde. Ze was altijd betrokken, toonde oprechte interesse in zijn bezigheden en in het leven van zijn kinderen.
Haar luisterend oor en warme aanwezigheid gaven het gezin een gevoel van rust en verbondenheid. De herinneringen aan gezamenlijke momenten, van intieme gesprekken tot levendige familiebijeenkomsten, zijn voor hem nu kostbare maar pijnlijke echo’s. Hij benadrukt dat de leegte die ze achterliet niet op te vullen is.
Het eerbetoon raakte veel van zijn volgers. Binnen korte tijd stroomden de reacties vol met steunbetuigingen en persoonlijke verhalen. Mensen deelden hun eigen ervaringen met het verlies van een ouder of grootouder.
Hierdoor ontstond onder zijn bericht een troostende sfeer, waarin herkenning en medeleven centraal stonden. Zijn woorden toonden dat rouw en liefde universele gevoelens zijn die mensen, ongeacht achtergrond of situatie, met elkaar verbinden.
Ook de video die Gillis deelde, waarin hij zijn gevoelens openlijk uitspreekt, kreeg veel aandacht. Deze werd talloze keren bekeken en gedeeld op sociale media. Kijkers waardeerden zijn eerlijkheid en het feit dat hij ook de kwetsbare kanten van rouw durft te laten zien.
Voor velen is het een herinnering om de tijd met geliefden te koesteren, juist omdat die niet eeuwig is. Met zijn eerlijke boodschap slaagt Gillis erin niet alleen zijn eigen verhaal te vertellen, maar ook een betekenisvolle les over waardering en verlies door te geven.
