Misschien ken je Oos Kesbeke van de televisieserie De Augurkenkoning, die een inkijkje geeft in zijn familiebedrijf vol tafelzuren. Zijn passie voor augurken en andere ingelegde lekkernijen is duidelijk te zien in die serie. Maar naast zijn werk is er ook veel gebeurd in zijn persoonlijke leven. In een openhartig interview met LINDA. deelt Oos hoe het nu met hem gaat en hoe hij omgaat met een groot verlies.
Oos vertelt namelijk over het overlijden van zijn goede vriend Jonnie Boer, de beroemde chef van sterrenrestaurant De Librije. De twee kenden elkaar al twintig jaar en hadden een bijzondere band opgebouwd, zowel privé als zakelijk. Hun vriendschap ging verder dan alleen een gedeelde liefde voor eten. Ze deelden ook ideeën, dromen en vooral veel plezier.
Eten bij De Librije was voor hem altijd een feest
Oos ging regelmatig bij De Librije eten. Hij genoot enorm van de sfeer, het eten en natuurlijk het gezelschap van Jonnie. Voor hem was het niet zomaar een diner, maar een beleving. Elke keer opnieuw werd hij verrast. Jonnie wist als geen ander hoe hij met smaken moest spelen. En Oos bewonderde dat.
In het interview vertelt Oos dat hij en Jonnie twintig jaar lang beste vrienden waren. Die vriendschap was diep en intens. Ze hadden vrijwel dagelijks contact. Soms stuurden ze elkaar flauwe grappen. Andere keren ging het over het werk. Maar altijd was er dat gevoel van vertrouwen en vriendschap. Dat maakt het verlies extra zwaar.
Wanneer LINDA. vraagt hoe hij zich voelt na het overlijden van zijn vriend, is Oos heel eerlijk. Hij zegt dat het slecht met hem gaat. Het voelt nog steeds onwerkelijk. Hij kan moeilijk bevatten dat Jonnie er niet meer is. Elke dag voelt het alsof hij iets mist. Iemand die altijd in zijn leven aanwezig was, is nu weg. En dat doet pijn.
Een laatste ontmoeting vol mooie herinneringen
Ongeveer drie weken voor het overlijden van Jonnie zagen ze elkaar nog één keer. Die ontmoeting vond plaats tijdens een speciaal pop-uprestaurant. Alles draaide om lokale gerechten en bijzondere smaken. Het was een dag waarop ze samen konden genieten van hun gedeelde passie. Dat moment is Oos altijd bijgebleven.
Tijdens die laatste ontmoeting spraken ze ook over hun gezamenlijke productlijn: Jonnie & Oos. Dit merk bestaat uit unieke producten voor mensen die van bijzondere smaken houden. Denk aan olijven in zeewater, ingelegde uitjes met appelstroop en balsamico, komkommer met sereh en zelfs de kleinste augurkjes die er bestaan. Ze bedachten alles samen, meestal met een goed glas wijn erbij. Jonnie bracht de ideeën in, Oos werkte ze uit.
Het resultaat was een reeks originele en verfijnde producten waar ze allebei trots op waren. Voor fijnproevers waren het ware schatten. Alles werd bedacht met liefde en aandacht. Dat maakt deze lijn extra speciaal. Niet alleen vanwege de smaak, maar ook vanwege de emotionele waarde die er nu aan vastzit.
Een eerbetoon dat blijft bestaan
Oos is vastbesloten om de productlijn Jonnie & Oos in leven te houden. Hij ziet het als een manier om zijn vriend te eren. Elke pot augurken of ingelegd uitje vertelt nu ook een verhaal. Het verhaal van twee vrienden die samen iets moois hebben neergezet. Iets dat verder leeft, ook nu Jonnie er niet meer is.
Hij wil dat mensen blijven genieten van hun creaties. Niet alleen omdat het lekker is, maar ook als herinnering aan wat Jonnie betekend heeft. Zijn kookkunsten, zijn ideeën en zijn vriendschap. Alles zit verwerkt in die producten. Oos voelt zich verantwoordelijk om dat voort te zetten. En dat doet hij met volle overtuiging.
Door het merk levend te houden, houdt hij ook een stukje van Jonnie dichtbij. Het geeft hem kracht in een moeilijke tijd. Hij mist zijn vriend elke dag. Maar door verder te gaan met waar ze samen aan werkten, voelt het alsof Jonnie er nog een beetje bij is.
Verdriet en trots tegelijk
Het verlies van een goede vriend is altijd moeilijk. Zeker als die persoon ook een grote rol in je werk speelt. Voor Oos is het gemis dagelijks voelbaar. Toch probeert hij door te gaan. Met liefde voor het vak. En met dankbaarheid voor alles wat ze samen hebben opgebouwd. De herinneringen zijn pijnlijk, maar ook mooi.
In zijn verhaal hoor je het verdriet, maar ook trots. Trots op de vriendschap die hij met Jonnie had. Trots op wat ze samen hebben bereikt. En trots op het feit dat hij nu hun gezamenlijke werk mag voortzetten. Het is niet makkelijk, maar wel belangrijk voor hem. Zo blijft Jonnie altijd een beetje deel van zijn leven.
Bron: LINDA.
