In de rubriek Opgebiecht… delen ouders wekelijks iets wat ze liever stilhouden. Soms gaat het over hun kind, soms over iets van vroeger of gewoon iets dat ze als ouder hebben meegemaakt. Eén ding hebben ze allemaal gemeen: ze willen iets opbiechten waar ze zich ongemakkelijk over voelen. Deze keer horen we het verhaal van Nina (33). Zij kreeg zó veel cadeaus voor de eerste verjaardag van haar zoontje Boet, dat ze een groot deel ervan achteraf heeft verkocht via Marktplaats en Vinted. En niemand weet ervan.
Eerste verjaardag liep behoorlijk uit de hand
“Ik geef het meteen toe: het was een beetje overdreven, die eerste verjaardag van Boet,” vertelt Nina. “Ik had een speelhal afgehuurd en ruim veertig mensen uitgenodigd. We hadden zelfs een lijstje gemaakt met cadeautips. En dat terwijl Boet nog maar net wist dat hij handen en voeten had. Maar goed, je kind wordt maar één keer één jaar. En ik zat zelf nogal vol emoties, want het voelde alsof hij gisteren nog een pasgeboren baby was.”
Omdat Boet in de winter jarig is, vond Nina het geen goed idee om het thuis of in de tuin te vieren. Daarom koos ze voor een indoor speeltuin. “Ik wilde geen veertig mensen in mijn woonkamer proppen en buiten was het veel te koud. De indoor speeltuin was de ideale oplossing. En natuurlijk had ik ook een thema bedacht: jungle. Er hingen ballonnen met apen en slangen, er waren bordjes met tijgers erop en de taart had ook allemaal dieren. Zelfs Boet droeg een jungle-outfit.”
Speelgoedoverschot na groot feest
Doordat er zoveel mensen op het feest waren, werd Nina’s huis overspoeld met cadeaus. “Er waren niet alleen gezinnen met kinderen, maar ook veel vriendinnen zonder kinderen. En iedereen bracht wat mee. Boet kreeg stapels boeken, puzzels, herriemakend speelgoed, knuffels en allerlei grote cadeaus zoals een glijbaan, een loopfiets en een ballenbak. Het leek wel een speelgoedwinkel bij ons thuis.”
Voor Boet was het allemaal veel te veel, merkte Nina. “Hij was helemaal van slag. Niet alleen door het feestje zelf, maar ook door al dat speelgoed. Hij had gewoon geen tijd om overal mee te spelen. En voor ik het wist stond de hele zolder vol met spullen waar hij pas maanden later iets mee zou kunnen. Tegen die tijd was hij er waarschijnlijk al te groot voor.”
De beslissing om spullen te verkopen
Nina besloot dat ze het anders moest aanpakken. “Ik keek om me heen en besefte dat ik nauwelijks baby’s in mijn omgeving had. Dus wie kon ik blij maken met al dat speelgoed? Ik koos ervoor om het grootste deel te verkopen via Marktplaats en Vinted. En dat ging verrassend snel. Binnen een paar dagen was bijna alles weg. Alles was nog nieuw, dus ik kon er een prima prijs voor vragen. In totaal haalde ik meer dan 250 euro op.”
Die keuze voelde wel een beetje dubbel, geeft Nina toe. “Het is natuurlijk niet netjes om cadeaus die je kind krijgt door te verkopen. Ik weet dat mensen met liefde iets hebben uitgezocht. Daar ben ik ook écht dankbaar voor. Maar het was gewoon te veel. Boet werd er niet blijer van, en ik zelf werd er eerder gestrest van dan gelukkig.”
Geld apart gezet voor later
Toch heeft Nina er wel iets goeds mee gedaan. “Het geld heb ik niet aan mezelf uitgegeven. Ik heb het op een spaarrekening voor Boet gezet. Later kan hij er zelf iets van kopen wat hij écht graag wil. Zo komt het toch bij hem terecht en voelt het voor mij beter. Maar ik heb het nooit tegen iemand gezegd. Ik durf het eerlijk gezegd niet.”
Ze lacht zacht. “Als ik dit zou opbiechten aan de mensen die cadeaus hebben gegeven, zouden ze het misschien niet begrijpen. Ze deden het met de beste bedoelingen. Maar ik heb ervan geleerd: minder is soms echt meer. Bij de volgende verjaardag doe ik het sowieso anders. Geen grote cadeaulijsten meer, en misschien zelfs een feestje zonder cadeaus. Het gaat uiteindelijk om het samenzijn, niet om de spullen.”
Een les in loslaten en eerlijk ouderschap
Nina’s verhaal is herkenbaar voor veel ouders. Je wilt het beste voor je kind, vooral op zo’n speciale dag als een eerste verjaardag. Maar je kunt jezelf ook verliezen in het regelen van ‘het perfecte feest’. Daarbij vergeten we soms waar het echt om draait: de herinnering, de liefde en de rust. En soms hoort daar ook een lastige keuze bij, zoals het loslaten van spullen die je kind eigenlijk niet nodig heeft.
Of Nina spijt heeft? “Nee, niet echt,” zegt ze. “Ik weet dat ik handelde uit liefde voor mijn kind. Ik wilde hem niet overladen met prikkels en spullen waar hij niks mee kon. En ik denk dat dat ook een vorm van goed ouderschap is. Maar eerlijk is eerlijk: ik zou het liever niet aan iedereen vertellen. Daarom is deze biecht ook anoniem.”
In Opgebiecht delen ouders verhalen die ze niet snel hardop zeggen. Verhalen over twijfels, fouten of keuzes waar ze zich een beetje voor schamen. Maar juist die eerlijkheid zorgt voor herkenning en verbinding. Want laten we eerlijk zijn: elke ouder doet maar wat. En soms hoort daar ook een geheimpje bij.
