Wat begon als een normale dag eindigde voor Alice Martin in een grote schok. Toen ze haar dochtertje van vijftien maanden ophaalde bij de kinderopvang in Tucson, Arizona, voelde ze meteen dat er iets niet klopte. Haar dochter was onrustig en huilerig, wat niet normaal was. Alice had geen idee wat er aan de hand was. Pas toen ze haar dochter thuis in bad deed, ontdekte ze waarom haar gedrag zo anders was. Het meisje had over haar hele rug, schouders en armpjes bijtwonden. De schrik sloeg haar direct om het hart.
Het beeld van al die wonden raakte haar diep. Het was een pijnlijke en verwarrende ervaring. Alice kon niet geloven dat zoiets met haar dochter was gebeurd zonder dat zij er iets over gehoord had van de opvang. De situatie voelde als een nachtmerrie. Dat het op een plek gebeurde waar ze haar kind veilig dacht achter te laten, maakte het nog erger.
De harde ontdekking thuis
Nadat ze haar dochter had opgehaald, merkte Alice al snel dat er iets niet goed zat. Ze was onrustig, wilde niet eten en bleef huilen. Toen Alice haar in bad wilde doen en haar onesie uitdeed, zag ze de wonden. Ze schrok enorm van wat ze zag. Haar dochter zat onder de bijtplekken, verspreid over haar hele bovenlichaam.
Op sociale media deelde ze haar verhaal. “Ik deed haar onesie uit, en de bijtwonden zaten overal. Ik was in shock,” schreef ze. In totaal telde Alice 25 verschillende bijtwonden. De woede en onmacht die ze voelde waren overweldigend. Ze begreep niet hoe dit kon gebeuren zonder dat iemand iets zei. Ze moest en zou weten wat er was gebeurd met haar dochter.
Niemand waarschuwde of informeerde haar
Wat de situatie nog erger maakte, was dat de kinderopvang haar op geen enkel moment had gewaarschuwd. Geen telefoontje, geen bericht, niets. Alice ontdekte alles pas thuis. Ze werd dus pas na het ophalen geconfronteerd met de verwondingen van haar dochter. In haar bericht op Facebook schreef ze: “Ze hebben mij niet eens gebeld toen het gebeurde. Zelfs bij het ophalen zeiden ze niks.”
Dat alle bijtwonden waarschijnlijk op één dag zijn ontstaan, maakt het voor haar onbegrijpelijk. Hoe kon niemand dit zien of stoppen? Hoe kan het dat een baby zo vaak wordt gebeten zonder dat iemand ingrijpt of alarm slaat? Deze vragen spoken sindsdien door haar hoofd. Ze vindt het onaanvaardbaar dat dit heeft kunnen gebeuren zonder enige uitleg of waarschuwing van het personeel.
Bekijk de video hier:
Onderzoek gestart naar de opvang
De kinderopvang waar dit gebeurde heet Creative Beginnings Daycare en ligt in Tucson, Arizona. Inmiddels heeft het Arizona Department of Health Services (ADHS) een officieel onderzoek gestart. Ze werken daarbij samen met de lokale politie om uit te zoeken wat er precies is gebeurd.
De ADHS heeft in een verklaring aan Fox News bevestigd dat ze de zaak serieus nemen. “Het onderzoek is nog in volle gang. Daarom kunnen we nu geen verdere details delen,” aldus hun reactie. Dat geeft Alice weinig geruststelling. Ze wil weten wat er fout ging en of haar dochter wel veilig was op de opvang. Ze vindt dat ze als moeder het recht heeft om duidelijkheid te krijgen.
Grote zorgen over veiligheid en toezicht
Het verhaal van Alice raakt veel mensen. Ouders vragen zich af hoe dit heeft kunnen gebeuren zonder dat iemand iets heeft gemerkt. Hoe kan een kind 25 keer worden gebeten zonder dat een verzorger ingrijpt? Er rijzen grote vragen over het toezicht en de veiligheid bij deze opvang.
Ook professionals in de kinderopvang stellen dat dit niet had mogen gebeuren. Goede begeleiding betekent ook dat je signalen van agressie tussen kinderen snel opmerkt. En dat je ouders direct informeert als er iets ernstigs gebeurt. In dit geval lijkt dat volledig te zijn mislukt.
Alice wil dat alles boven tafel komt. Ze eist openheid van zaken. Hoe kon dit gebeuren? Wat gaan ze doen om dit in de toekomst te voorkomen? Ondertussen delen steeds meer ouders hun eigen verhalen. Er blijken vaker dingen mis te gaan bij kinderopvanglocaties dan veel mensen denken.
Emotionele schade is groot
De wonden op de huid van Alice’ dochter zijn erg, maar de emotionele schade is misschien nog groter. Voor een kindje van vijftien maanden is dit een heftige ervaring. Kinderen op die leeftijd zijn kwetsbaar. Ze begrijpen nog niet goed wat er gebeurt, maar voelen wel angst en pijn.
Ouders vertrouwen hun kinderen elke dag toe aan een kinderopvang. Ze gaan ervan uit dat hun kind daar veilig is. Dat ze goed worden verzorgd en beschermd. Als dat vertrouwen beschadigd raakt, heeft dat veel impact. Niet alleen op het kind, maar ook op de ouders. Alice zegt dat ze haar dochter voorlopig niet meer naar deze opvang brengt. Ze vertrouwt de organisatie niet meer.
Dit incident laat zien hoe belangrijk goed toezicht is op jonge kinderen. Er moeten genoeg medewerkers zijn. Ze moeten alert blijven op het gedrag van kinderen. En als er iets misgaat, moeten ouders meteen worden geïnformeerd. Alleen zo kunnen ouders met een gerust hart hun kind achterlaten. Voor Alice en haar gezin is het vertrouwen voorlopig helemaal weg. Ze hoopt dat haar verhaal verandering kan brengen. Dat andere ouders hierdoor beter opletten. En dat opvanglocaties voortaan sneller reageren als er iets misgaat.
Bron: Mamasenomas
