Na haar vlucht uit een onveilig thuisland kwam de 36-jarige Miriam vol hoop naar Nederland. Ze wilde een nieuw bestaan opbouwen en bijdragen aan de samenleving. Haar ambities waren groot en haar motivatie onmiskenbaar. Toch blijkt de realiteit hard. Ondanks haar ervaring en inzet blijft de deur naar de arbeidsmarkt gesloten. Afwijzing na afwijzing ondermijnt haar zelfvertrouwen en laat diepe sporen na.
Gesloten deuren op de arbeidsmarkt
Miriam solliciteerde bij talloze bedrijven, in uiteenlopende sectoren en functies. Telkens kreeg ze een afwijzing, vaak zonder duidelijke reden. Haar werkervaring en professionele houding werden niet gezien of gewaardeerd.
Elke afwijzing voelde als een persoonlijke afkeuring. De voortdurende afwijzingen tasten haar geloof in eigen kunnen aan. Ze ziet zichzelf als capabel, maar de Nederlandse arbeidsmarkt blijft voor haar een gesloten bastion.
Identiteit en religie als struikelblok
Een belangrijk deel van Miriams identiteit is haar hoofddoek. Ze draagt die met trots, maar merkt dat dit soms tot ongemak of vooroordelen leidt. “Soms voelt het alsof mensen me niet serieus nemen of een beeld van me hebben dat niet klopt,” vertelt ze.
Dat gevoel van buitensluiting maakt haar onzeker. Haar religieuze achtergrond, ooit een bron van kracht, lijkt in Nederland juist een belemmering bij het vinden van werk.
Financiële druk groeit met de dag
De emotionele belasting wordt versterkt door toenemende financiële zorgen. Miriam wil graag bijdragen aan de vaste lasten en haar gezin ondersteunen. De afhankelijkheid van anderen voelt ongemakkelijk.
De druk om zelf inkomen te genereren groeit, maar zonder baan lijkt zelfstandigheid onbereikbaar. De vrijheid en stabiliteit waar ze ooit van droomde, glippen langzaam uit haar handen. De kloof tussen hoop en werkelijkheid wordt steeds groter.
Integratie blijft een uitdaging
Miriams verhaal roept vragen op over kansen voor vluchtelingen op de Nederlandse arbeidsmarkt. Integratie zonder werk is moeilijk, terwijl arbeid juist de sleutel is tot volwaardige deelname aan de samenleving.
Beleid benadrukt gelijke kansen en arbeidsparticipatie, maar de praktijk laat een ander beeld zien. Miriams ervaring toont dat kennis en vaardigheden van nieuwkomers vaak onbenut blijven, ondanks de roep om meer inclusiviteit.
Vastberaden om niet op te geven
Ondanks alles weigert Miriam haar zoektocht te staken. Ze overweegt vrijwilligerswerk om haar netwerk uit te breiden en ervaring op te doen. Ze gelooft dat er uiteindelijk iemand is die haar potentie ziet.
Dat sprankje hoop houdt haar overeind, zelfs in momenten van twijfel. Haar verhaal weerspiegelt de veerkracht van velen die blijven geloven in een eerlijke kans, ondanks de obstakels onderweg.
Steun vanuit gemeenschap biedt kracht
De steun van vrienden en de lokale gemeenschap helpt haar de moeilijke dagen door. Hun aanmoediging herinnert haar aan de redenen waarom ze ooit naar Nederland kwam: veiligheid, vrijheid en kansen. Die verbondenheid geeft haar nieuwe energie om door te gaan. In die momenten voelt ze zich gezien en begrepen, wat haar motivatie versterkt om haar toekomst hier op te bouwen.
Oproep tot eerlijke kansen
Miriams ervaring staat symbool voor bredere uitdagingen rond discriminatie en arbeidsintegratie. Haar verhaal benadrukt het belang van gelijke kansen en het doorbreken van vooroordelen. Iedereen verdient de mogelijkheid om mee te doen en bij te dragen aan de samenleving, ongeacht afkomst of religie. Alleen zo ontstaat een samenleving waarin diversiteit echt wordt gewaardeerd en benut.
Hoop op erkenning en perspectief
Miriam blijft geloven dat haar inzet en kwaliteiten uiteindelijk worden opgemerkt. Ze wil laten zien dat haar kennis en werkethiek waardevol zijn. Ondanks teleurstellingen houdt ze vast aan haar droom van een eerlijk bestaan in Nederland.
Zijn de barrières waar Miriam tegenaan loopt een uitzondering, of weerspiegelen ze een structureel probleem op de arbeidsmarkt? Praat mee op onze Facebookpagina en deel je mening!
