Marja de Jong, een 66-jarige vrouw uit Utrecht, dacht vroeger nooit aan kinderen. Ze genoot van haar vrijheid, carrière en het leven zonder de verplichtingen die bij het ouderschap komen kijken. Haar focus lag altijd op werk, reizen en haar persoonlijke ontwikkeling.
Maar nu, naarmate de jaren zijn verstreken, kijkt ze met spijt terug op haar keuze om geen kinderen te krijgen. En die spijt is vooral gegroeid door het zien van haar vriendinnen die inmiddels trotse moeders en zelfs grootmoeders zijn.
Het gemis wordt voelbaar
Marja dacht vroeger nooit dat ze kinderen nodig had om gelukkig te zijn. Haar vriendinnen met kinderen vond ze vaak vermoeid en gestrest, en ze zag hoe hun levens draaiden om hun gezin.
Dat leven leek haar niets. “Ik had altijd het idee dat kinderen alleen maar last waren, iets dat je vrijheid en spontaniteit wegneemt,” vertelt Marja. “Ik vond het heerlijk om op elk moment van de dag te doen wat ik wilde, zonder verantwoordelijkheden.”
Nu, op 66-jarige leeftijd, voelt Marja echter een leegte. Haar vriendinnen, zoals Ingrid (59) en Monique (63), zijn inmiddels grootmoeders geworden. Ze zien hun kinderen en kleinkinderen regelmatig en praten met trots over hun familieleven.
Marja, die die gesprekken altijd van een afstand bekeek, realiseert zich nu dat ze iets mist. “Ik dacht dat het ouderschap niets voor mij was, maar nu zie ik hoeveel vreugde mijn vriendinnen halen uit hun kinderen en kleinkinderen. Ik voel me leeg.”
De angst voor eenzaamheid
Wat Marja het meest angst aanjaagt, is het idee om later helemaal alleen te zijn. Ze heeft geen kinderen die voor haar kunnen zorgen of haar gezelschap kunnen houden wanneer ze ouder wordt.
“Ik ben bang om alleen te sterven,” geeft ze toe. “Mijn vriendinnen hebben kinderen en kleinkinderen die hen omringen. Ik heb niemand, en dat maakt me bang voor de toekomst.” Deze angst heeft haar doen inzien dat het gezinsleven haar misschien toch had kunnen vervullen.
Op zoek naar een partner met kinderen
Nu Marja zelf geen kinderen meer kan krijgen, heeft ze haar focus verlegd. Ze is specifiek op zoek naar een partner die kinderen heeft. “Ik weet dat ik nooit hun moeder zal zijn, maar ik hoop op een band met hen,” zegt ze.
“Misschien kan ik een positieve invloed hebben in hun leven, en tegelijkertijd mijn eigen eenzaamheid verzachten.” Marja hoopt dat een nieuwe relatie met een man die al volwassen kinderen heeft, haar de kans geeft om alsnog een soort van familieleven te ervaren.
Ze heeft zich aangemeld op datingsites en ontmoetingsgroepen, met als doel iemand te vinden die haar leegte kan vullen. “Ik weet dat ik vroeger andere keuzes heb gemaakt, en daar moet ik nu mee leven. Maar ik hoop dat het nog niet te laat is om een connectie te maken, om een soort familie te vinden. Misschien kan ik zo toch nog iets van dat gemis opvullen.”
Marja’s verhaal is er een van diepe spijt, maar ook van hoop. Ze hoopt dat ze niet alleen zal blijven en dat ze via een nieuwe relatie alsnog de warmte en verbondenheid kan ervaren die ze nu mist. “Ik zoek geen perfecte vader, maar een man met een gezin waar ik deel van kan uitmaken. Dat is alles wat ik nu wil.
