Laat ik meteen met de deur in huis vallen: ik vind dat kindervrije zones in restaurants verplicht zouden moeten zijn. Ik begrijp dat niet iedereen het hiermee eens zal zijn, maar voor mij is het simpel. Als ik uit eten ga, dan wil ik ontspannen, genieten van goed eten en een fijn gesprek voeren. Wat ik niet wil, is het gekrijs van een peuter op de achtergrond, of kinderen die rondrennen terwijl hun ouders dat met een glimlach wegwuiven. Voor mij verpest dat mijn avond, en ik ben vast niet de enige die er zo over denkt.
Voordat iedereen me veroordeelt: ik heb niets tegen kinderen, echt niet. Ik begrijp dat ze er zijn en dat ze ook moeten kunnen genieten van een avondje uit. Maar ik vind dat er een verschil is tussen een kindvriendelijk restaurant en een plek waar volwassenen even tot rust willen komen. Er zijn genoeg gelegenheden waar kinderen welkom zijn, waar ze zelfs een eigen speelhoek hebben en waar de sfeer helemaal gericht is op gezinnen. Waarom kunnen er dan niet ook plekken zijn die zich juist richten op volwassenen die even willen ontsnappen aan die drukte?
Ik heb meerdere keren meegemaakt dat een avondje uit volledig werd verpest door een gezin met kinderen die niet stil konden zitten. Denk aan een fancy restaurant waar je een reservering voor hebt gemaakt, waar je wat extra geld neertelt voor een speciaal menu, alleen om uiteindelijk naast een tafel te zitten met een kind dat maar blijft jengelen dat het geen zin heeft in groenten. De ouders doen hun best, dat zie ik ook wel, maar het haalt de hele sfeer naar beneden. En ik weet dat ik hier niet alleen in sta. Ik ken genoeg mensen zonder kinderen, of ouders die juist even een avondje vrij willen zijn, die zich hieraan storen.
Sommige mensen zullen zeggen dat ik egoïstisch ben, dat kinderen nu eenmaal deel uitmaken van het leven en dat we daar allemaal begrip voor moeten hebben. Maar waarom is het dan egoïstisch om te willen dat er ook plekken zijn waar je even geen rekening hoeft te houden met die drukte? Het gaat om balans. Ik wil gewoon kunnen kiezen voor een plek waar ik zeker weet dat ik rustig kan eten, zonder dat er gekrijs op de achtergrond is.
Ik zie het als een win-winsituatie: ouders kunnen met hun kinderen naar kindvriendelijke restaurants gaan, waar ze niet scheef worden aangekeken als hun kinderen wat drukker zijn. En mensen die behoefte hebben aan rust, kunnen naar plekken gaan waar ze weten dat er geen kinderen zullen zijn. Niemand voelt zich ongemakkelijk, en iedereen krijgt wat hij wil.
En ja, ik weet dat het lastig is voor restaurants om zo’n keuze te maken. Misschien zijn ze bang dat ze klanten kwijtraken, dat ze als kindonvriendelijk worden gezien. Maar ik geloof dat er genoeg vraag is naar dit soort rustige plekken. Ik heb genoeg vrienden die ook zonder kinderen graag naar een restaurant willen waar je de ruimte hebt om een goed gesprek te voeren zonder dat je steeds harder moet praten omdat er kinderen in de buurt zijn.
Ik ben niet iemand die roept dat kinderen niet mogen bestaan in het openbaar. Natuurlijk horen ze er ook bij. Maar ik vind dat er best wat meer opties mogen zijn voor mensen die bewust kiezen voor een avond zonder dat kindergeluid op de achtergrond. Het is geen aanval op ouders of op kinderen, het is een vraag om keuzevrijheid voor iedereen. En ik hoop dat meer mensen zich daar bewust van worden.
Dus ja, ik blijf erbij: kindervrije zones in restaurants zouden verplicht moeten zijn. Voor iedereen die even wat rust wil, zonder zich schuldig te hoeven voelen. Voor ouders die een plek willen waar hun kinderen wel welkom zijn, zonder zich bekeken te voelen. En voor mensen zoals ik, die gewoon willen genieten van een rustige maaltijd zonder onverwachte onderbrekingen.
