Lieke voelt zich ontzettend verdrietig. De oudste zoon van haar partner Pascal gaat trouwen, maar zij zijn niet welkom op de bruiloft. “Ja, Pascal mag naar de receptie, maar verder zijn we nergens voor uitgenodigd. Zo pijnlijk.”
Lieke en Pascal zijn al tien jaar samen. Het begin van hun relatie was erg heftig. “Het is een bekend verhaal: ik was de secretaresse van Pascal en werkte nauw met hem samen. Ik was vrijgezel, had geen kinderen en ging volledig op in mijn werk.
Ik genoot ervan om voor Pascal te werken.” Pascal was toen getrouwd en vader van drie kinderen. “Het was een verwarrende tijd. Ik werd stapelverliefd op Pascal, maar wilde zijn huwelijk niet kapotmaken. Toen wist ik nog niet dat het al langere tijd slecht ging tussen hem en zijn vrouw.”
Boze ex-vrouw
De twee werden hopeloos verliefd en besloten na een jaar met geheime afspraakjes voor elkaar te kiezen. “Pascal verliet zijn vrouw en trok bij mij in. Dat ging niet zonder problemen; zijn ex-vrouw heeft hem financieel uitgekleed.
Pascal voelde zich schuldig en gaf haar alles waar ze om vroeg. De kinderen waren al wat ouder en kozen zelf of ze hem wilden zien. Met de jongste hebben we het meeste contact.” De familie van Pascal nam Lieke het kwalijk dat ze hem ‘bij zijn gezin had weggehaald’. Vooral zijn ex-vrouw is nog steeds boos op Lieke.
Rust en respect
“Wat zij vergeet, is dat hun huwelijk al in de problemen zat en al twee jaar niet goed liep. Dat weet haar familie niet en nu word ik gezien als de boosdoener. Ik heb me altijd bescheiden opgesteld en Pascal nooit opgejut. Respect vind ik belangrijk. Ik heb een paar keer geprobeerd contact te leggen met Pascal’s ex om te praten, maar dat wilde ze niet. Ze wil niets met me te maken hebben.”
Moeder kan het niet aan
Melle, de oudste zoon van Pascal (30), gaat binnenkort trouwen. Een paar weken geleden kregen we de trouwkaart. “De kaart was alleen gericht aan Pascal en hij is alleen uitgenodigd voor de receptie.
Niet voor de ceremonie en niet voor het feest. Dat doet enorm veel pijn. Pascal belde meteen Melle, maar hij bleef erbij: zijn vader mag alleen naar de receptie komen. Hij legde uit dat zijn moeder het niet aankan om Pascal en mij samen te zien.
Ik ben blijkbaar nog steeds de oorzaak van alle ellende. Dat vind ik jammer, want we zijn al tien jaar verder en ik heb altijd geprobeerd op de achtergrond te blijven.”
Trots en verdriet
Lieke had het fijn gevonden om op Melle’s bruiloft te zijn, maar vooral voor Pascal. “Ik heb Melle misschien twee keer gezien op Pascal’s verjaardag. Hij vermijdt contact, en dat respecteer ik.
Toch vind ik het zuur voor Pascal dat hij alleen naar de receptie mag. Hij is trots op zijn zonen en heeft altijd contact gehouden, ook al ging dat soms moeizaam door de negatieve houding van zijn ex-vrouw. Maar hij bleef volhouden en gaf altijd cadeautjes voor verjaardagen en Kerst. Regelmatig stuurt hij ze een berichtje.”
De liefde overwint
Pascal heeft geprobeerd met Melle te praten, maar hij blijft bij zijn beslissing. “Niet alleen zijn ex-vrouw heeft het moeilijk, ook de rest van de familie is boos op mij. Ze denken dat ik Pascal van hen heb afgepakt.
Terwijl het helemaal niet zo is gegaan. En ik denk: we zijn al tien jaar samen. Het is geen bevlieging. Ik ben klaar met het haten en negeren. Ik heb me altijd terughoudend opgesteld, soms voelde ik me ook schuldig. Maar uiteindelijk won de liefde.”
Wat nu?
Lieke en Pascal leggen zich neer bij de keuze van Melle. “Pascal heeft het opgegeven. Hij gaat alleen naar de receptie. Hij zal ontbreken op de familiefoto’s en slechts een kleine rol spelen in het leven van zijn zoon. Dat doet pijn.
Ik had het niet erg gevonden als Melle mij er niet bij wilde hebben, maar voor Pascal had ik het anders gewild. Hij verdient het om erbij te zijn. Het doet hem veel verdriet, en ik maak me zorgen.
Hoe zal het gaan als hij opa wordt? Zal hij dan ook geen rol spelen in het leven van zijn kleinkinderen? Je wilt de belangrijke momenten in het leven van je kinderen toch meemaken, niet vanaf de zijlijn toekijken.”
Bron: damespraatjes
