Vliegende teken, ook wel bekend als Hertenluisvlieg, breiden zich nu uit in onze bossen, alsof de normale teken nog niet erg genoeg waren. Maar eigenlijk bestaan ze niet als zodanig – het is eerder een algemene term voor de Hertenluisvlieg. Hoe gevaarlijk zijn deze parasieten en hoe moet je handelen als je gebeten bent?
Uiterlijk en leefomgeving van Hertenluisvlieg
Omdat de Hertenluisvlieg enige gelijkenis vertoont met de bekende teken, wordt het insect ook wel “vliegende teek” genoemd. Het insect is ongeveer een halve centimeter groot, heeft een bruin tot zwart plat lichaam en twee lange transparante vleugels.
De zes harige poten van de Hertenluisvlieg zijn echter aanzienlijk dikker dan die van de bekende huisvliegen. Gewone teken daarentegen behoren tot de spinachtigen en hebben acht poten, maar geen vleugels.
In tegenstelling tot gewone teken zitten Hertenluisvlieg niet in struiken, struikgewas of op grassprieten te wachten op een potentieel slachtoffer. Deze insecten vliegen door de lucht totdat ze een gastheer vinden waarop ze zich kunnen vestigen en uiteindelijk kunnen bijten. Aan hun uiteinden bevinden zich kleine haken waarmee ze zich aan hun gastheer vastklampen. Lees op de volgende pagina hoe gevaarlijk deze teken zijn.
Hoe gevaarlijk zijn vliegende teken?
Wetenschappers gaan ervan uit dat de beet van de Hertenluisvlieg bacteriën, virussen en verschillende ziekteverwekkers kan overdragen. De bekendste bacterie, “Bartonella schoenbuchensis”, veroorzaakt bij mensen ontstekingen van de huid, oedeem, etterende wonden, abcessen of koorts.
Bij dieren herken je een beet van de Hertenluisvlieg ook aan etterende huidproblemen. Anders dan dat, treden bij zowel mensen als dieren de gebruikelijke reacties op na een insectenbeet, zoals jeuk, zwelling, pijn op de prikplaats, blauwe plekken of huiduitslag. Er wordt beweerd dat beten van vliegende teken ook hartontstekingen kunnen veroorzaken, maar dit is wetenschappelijk niet bewezen.
Nadat de Hertenluisvlieg op de gastheer is geland, werpt het zijn vleugels af en zuigt het enkele minuten bloed. Vervolgens zoekt het andere vliegende insecten uit zijn zwerm om zich voort te planten op de gastheer. Het vrouwtje legt de eieren op de gastheer. Uiteindelijk vallen de larven eraf en verpoppen zich op de grond.
Wat te doen na een beet?
Als je duidelijke symptomen opmerkt of zelfs de dader kunt zien, moet je zo snel mogelijk contact opnemen met je huisarts – of een dierenarts als het je huisdier betreft. Tot die tijd is het belangrijk om de beet te koelen. Als je de Hertenluisvlieg nog kunt zien, moet je deze zeker niet irriteren – anders zal het zich nog steviger vastbijten.
In plaats daarvan kun je proberen de dader te verwijderen met een luizen- of netenkam. Alternatief kunnen vliegende teken ook worden verwijderd met een pincet, plakband of een pluisborstel. Als je meerdere kruipende beestjes op jezelf of in de vacht van je huisdier ontdekt, kan een grondig bad verlichting bieden.
Hoe bescherm je je tegen vliegende teken?
Op dit moment bestaan er geen speciale trucs of huismiddeltjes. Tegen Hertenluisvlieg helpen alleen extra voorzichtigheid en oplettendheid. Het is het beste om bosranden in de zomer te vermijden en jezelf en je dieren te controleren op mogelijke besmetting met Hertenluisvlieg na een wandeling in het bos.
Als preventieve maatregel kun je regelmatig jezelf en je huisdieren kammen met een luizen- of netenkam. Als je niet zeker weet of jij of je huisdier het slachtoffer is geworden van een vliegende teek, kan een grondig bad ook hier helpen om de mogelijke dader kwijt te raken.
