Ik weet dat het misschien gek klinkt, maar ik ben er heilig van overtuigd: de parkeerplek voor mijn deur is van mij. Niet officieel, nee, dat snap ik ook wel. Er staat geen bordje, geen naam, niks. Maar het is gewoon zo gegroeid. Iedereen in de straat weet het eigenlijk ook wel. Tenminste, dat dacht ik.
Ik woon hier al bijna twintig jaar. De stoep, de boom, de lantaarnpaal — ik zie het als een verlengstuk van mijn voortuin. En ja, dus ook die parkeerplek. Mijn auto past er precies tussen. Geen centimeters teveel, geen geklooi met instappen. Ik stap gewoon uit, pak mijn boodschappen en loop in één vloeiende beweging naar binnen. Zoals het hoort.
En dan komt er ineens zo’n buurvrouw van twee huizen verderop, die denkt: goh, ik zet ’m lekker hier neer. Voor mijn deur dus. Dan moet ik opeens verderop parkeren, helemaal in het bochtje bij de glasbak. Dáár. Waar niemand z’n auto kwijt wil.
“Hey, sorry,” zeg ik dan. “Zou je je auto misschien ergens anders kunnen parkeren? Die plek is eigenlijk altijd voor mij.”
Kijkt ze me aan alsof ik gek ben. “Iedereen mag toch parkeren waar hij wil?” zegt ze dan.
Natuurlijk mag dat. Technisch gezien. Maar kom op, we wonen hier allemaal al jaren. Iedereen houdt gewoon z’n eigen plek. Ik weet precies welke auto bij welk huis hoort. En ik weet ook wie er op vakantie is, want dan blijft die plek leeg. En als iemand bezoek krijgt? Geen probleem, dan maken we even ruimte. Dat is het ongeschreven buurtcontract.
Maar ja, de jongere mensen die hier de laatste jaren komen wonen, die snappen dat dus niet. Die vinden het ‘onzin’ en ‘oude-mensen-gedoe’. Die parkeren gewoon waar plek is, zonder na te denken. En dan zeggen ze dingen als: “Maar voor ons huis staat ook weleens iemand anders.” Ja, omdat jij voor mijn deur staat!
Ik heb zelfs overwogen om een bord neer te zetten. Zo’n zelfgemaakt ding met: Privé, dank u! Maar dan krijg je natuurlijk weer gezeik met de gemeente. Of erger: dan wordt het een principekwestie en zetten mensen hun auto expres voor mijn deur.
Dus nee, ik hou het netjes. Maar ik blijf het zeggen. Want ik vind echt: als je weet waar je woont, dan weet je ook waar je hoort te parkeren. Iedereen heeft toch een plek voor zijn deur? Zet je auto dan ook gewoon daar neer. Is wel zo netjes.
