Het nieuwe seizoen van Een huis vol brengt opnieuw verhalen in beeld die diepe indruk maken. In de uitzending van dinsdagavond maak je kennis met de familie Bal, waar ouders Lisa en Simon niet alleen hun eigen drie kinderen grootbrengen, maar ook de vier dochters van Lisa’s overleden zus Chantal en zwager Marco onder hun vleugels hebben genomen. Hun verhaal laat zien hoe rouw en hechte familiebanden elkaar raken, en hoe het verleden blijvend aanwezig blijft in het gezinsleven.
Vijf jaar geleden verloor Lisa haar zus Chantal na een langdurig ziekbed. Kort daarna sloeg het noodlot opnieuw toe toen ook Marco, Chantals man, plotseling overleed aan een hartinfarct. In de aflevering zie je hoe het hele gezin op de sterfdag van Chantal samen naar de begraafplaats gaat.
Het is een zwaar beladen moment, vol herinneringen en emoties. Terwijl Lisa bij het graf staat, spreekt ze geëmotioneerd: “Ze wilde absoluut niet dood.” Het gemis blijft voelbaar, maar gaat hand in hand met dankbaarheid dat zij nu een rol mag spelen in het leven van haar nichtjes.
Lisa beschrijft haar gevoelens als een constante balans tussen verlies en waardering. Ze mist haar zus intens, maar voelt zich ook bevoorrecht dat ze mag bijdragen aan de opvoeding van de meiden. “En daar deed ze echt alles voor,” zegt ze over Chantal. “Dus vaak voel ik me ook wel een soort van schuldig. Dat ik wel de kans krijg om haar meiden te zien opgroeien en zij niet.” Het schuldgevoel blijft op moeilijke dagen aan haar knagen, zeker wanneer herinneringen weer scherp aan de oppervlakte komen.
Volgens Lisa gaf het zien opgroeien van haar dochters Chantal de kracht om te blijven vechten. Op herdenkingsdagen merkt ze dat iedereen het verlies sterker ervaart. Kinderen zijn stiller, soms wat prikkelbaarder, en emoties liggen dicht onder de huid. In de aflevering is te zien hoe Chantals dochters elk op hun eigen manier omgaan met het gemis, terwijl ook Lisa’s en Simons eigen kinderen actief meedoen aan het herdenken.
Een bijzonder moment volgt wanneer alle kinderen een zelfgemaakt windlicht op het graf plaatsen. Voor Abby, een van de dochters van Chantal, is het een plek van troost. “Ze ligt hier wel, maar ze zit ook gewoon in mijn hart,” zegt ze zacht. Het ritueel maakt zichtbaar dat herinneringen, ondanks het verdriet, ook een bron van verbondenheid zijn binnen de familie.
Het besluit om voor de vier nichtjes te zorgen, kwam al ter sprake tijdens het ziekbed van Chantal. “We hebben ooit met mijn zus en zwager om de tafel gezeten. Die hebben ons toen gevraagd: wat als er óók iets met Marco gebeurt, willen jullie dan de meiden opvangen?” vertelt Lisa. Zonder aarzeling antwoordden zij en Simon ja. Niemand kon toen vermoeden dat dit scenario werkelijkheid zou worden.
Toen Marco onverwacht overleed, hoefden Lisa en Simon niet te twijfelen. “Dat was gewoon gelijk van: dat gaan we gewoon doen,” zegt Lisa. Het besluit veranderde hun leven ingrijpend, maar versterkte ook de onderlinge banden. Ondanks het verdriet en de leegte laten Lisa en Simon zien dat liefde, zorg en toewijding sterker kunnen zijn dan het verlies dat hen trof. Hun verhaal is een indrukwekkend voorbeeld van hoe familie elkaar kan dragen in de zwaarste tijden.
