Herman, een 87-jarige man uit een rustig appartement, zit op een zonnige ochtend voor het raam en observeert het levendige straatbeeld. Ondanks het mooie weer voelt hij een diepe melancholie door het gemis van zijn familie.
De momenten die ooit gevuld waren met vreugde – zoals verjaardagen en familiebijeenkomsten – zijn voor Herman veranderd in pijnlijke herinneringen.
“Ik word nooit meer uitgenodigd voor verjaardagen, zelfs niet door mijn eigen kinderen,” vertelt hij met een zucht. Dit gevoel van onzichtbaarheid is een veelvoorkomend probleem onder ouderen.
Herman heeft vier kinderen, zeven kleinkinderen en zelfs een achterkleinkind. Toch ervaart hij vaak een diepe eenzaamheid, vooral tijdens speciale gelegenheden die ooit zo betekenisvol waren.
“Vroeger vierden we alles samen, elke verjaardag was een kans om samen te zijn,” herinnert hij zich. Maar nu, “hoor ik het vaak pas achteraf, als alles al voorbij is,” zegt hij teleurgesteld.
De pijn van buitensluiting
Het gemis van deze momenten weegt zwaar voor Herman, maar het is vooral het gevoel van buitensluiting dat pijn doet.
Hij lacht bitter als hij zegt: “Ze vinden oude mensen saai, dus word ik niet uitgenodigd.” Veel ouderen delen dit gevoel, vooral tijdens feesten waar veel jongeren zijn. Hun aanwezigheid wordt vaak als minder gewenst gezien.
Herman legt uit dat hij het gevoel heeft dat jongeren hem zien als een last. “Ze denken dat we het feest vertragen, dat we niet meer kunnen bijhouden.” Dit gevoel van isolatie is niet alleen een persoonlijk probleem, maar ook een maatschappelijk vraagstuk.
Onderzoek wijst uit dat bijna de helft van de Nederlanders boven de 75 zich eenzaam voelt, vooral tijdens speciale momenten zoals verjaardagen.
De kracht van inclusie
Het verhaal van Herman benadrukt het belang van aandacht en inclusie. Zijn verjaardagen worden nauwelijks gevierd, wat hem diep raakt. “Vroeger kwamen de kinderen langs, zongen voor me, en ik bakte een taart.” Nu, op zijn 85ste verjaardag, kwam enkel zijn buurman langs.
Dit illustreert de noodzaak om ouderen zoals Herman meer te betrekken bij familiegelegenheden.
Het gaat niet om grote gebaren, maar simpelweg om het gevoel geven dat ze nog steeds deel uitmaken van de familie. Door hen uit te nodigen en te betrekken bij verjaardagen, kan hun gevoel van eigenwaarde en verbondenheid enorm worden versterkt.
Herman hoopt dat zijn verhaal anderen zal inspireren om hun oudere familieleden meer te betrekken. “Het is zo belangrijk om elkaar niet te vergeten,” benadrukt hij.
“Wij, ouderen, hebben veel ervaringen en liefde te bieden. We willen nog steeds onderdeel zijn van het leven van onze geliefden.”
Zijn verhaal is een herinnering aan het belang van aandacht voor ouderen, vooral tijdens momenten die bedoeld zijn om samen te zijn, zoals verjaardagen.
Het is gemakkelijk om aan te nemen dat zij minder interesse hebben, maar vaak is het tegenovergestelde waar. Zij verlangen naar betrokkenheid en waardering.
“Ik wil gewoon dat ze weten dat ik er nog ben,” zegt Herman emotioneel. “Dat ik nog steeds hun vader en opa ben en dat ik van ze houd, ongeacht mijn leeftijd.”
Volgende keer dat je een familiebijeenkomst plant, vergeet dan niet de ouderen uit te nodigen. Hun aanwezigheid kan niet alleen het feest verrijken, maar hen ook het gevoel geven weer geliefd en gewaardeerd te zijn – een gevoel dat iedereen verdient.
