Jarenlang kregen mensen die na hun coronaprik klachten ontwikkelden te horen dat hun problemen vooral psychisch waren. Artsen koppelden symptomen vaak aan stress of spanning. Veel patiënten voelden zich daardoor niet serieus genomen. Nu komen uit de Verenigde Staten medische bevindingen die dat beeld flink veranderen.
Twee Nederlandse vrouwen ontvingen daar bevestiging dat hun klachten een lichamelijke oorzaak hebben. Zij hoorden dat hun hersenen duidelijke afwijkingen vertonen die passen bij ontstekingen en schade. Voor hen voelde dat als de erkenning waar ze al jaren om vragen. In Nederland werden zij telkens teruggestuurd zonder uitgebreider onderzoek. De ontdekking in Amerika gaf hen nieuwe hoop, maar ook frustratie over de aanpak in Nederland.
De eerste klachten na de prik
Magdalena Dzambo kreeg in 2021 haar eerste coronaprik. Ze dacht dat ze het juiste deed voor zichzelf en anderen. Kort daarna kreeg ze onverwacht zware trillingen en aanvallen die leken op epilepsie. Ze meldde zich direct bij het Erasmus MC. Daar kreeg ze te horen dat er geen reden tot zorg was. Verdere onderzoeken bleven uit.
Haar klachten werden steeds heviger. Een arts noemde de aanvallen zelfs onschuldig. Dat voelde voor haar alsof haar verhaal niet serieus werd genomen. De aanvallen bleven terugkomen en haar geheugen ging achteruit. Omdat ze geen antwoorden kreeg, besloot ze op eigen initiatief naar de Verenigde Staten te reizen voor uitgebreid onderzoek.
In Amerika werd vastgesteld wat in Nederland niet werd gezien. Specialisten ontdekten afwijkingen in haar hersenen die duidden op ontstekingen en weefselverlies. De scans lieten witte vlekjes zien die wijzen op ontstoken bloedvaten. Ook bleek haar rechter hippocampus kleiner dan normaal.
Dat gebied speelt een belangrijke rol bij geheugen en oriëntatie. Volgens deskundigen kan schade aan dit deel van de hersenen aanvallen en geheugenverlies veroorzaken. Dzambo omschreef haar geheugen als een hoofd dat niets meer vasthoudt. Ze stuurde de Amerikaanse bevindingen naar het Erasmus MC, maar kreeg geen inhoudelijke reactie.
Diagnoses zonder duidelijke onderbouwing
Ook Iris de Boer kreeg na haar tweede vaccinatie zware neurologische klachten. In Nederland kregen beide vrouwen dezelfde diagnose: een functionele neurologische stoornis. Daarbij wordt gezegd dat de klachten voortkomen uit veranderde hersenactiviteit zonder lichamelijke schade. Een arts vertelde Dzambo zelfs dat het een softwarefout was en geen probleem met de hardware. Voor de vrouwen voelde dat alsof hun lichamelijke klachten werden weggewuifd.
Toen ze in het buitenland scans lieten maken, bleek echter dat er wél schade was. De Boer hoorde zelfs dat haar neuroloog niet geloofde dat vaccinaties tot lichamelijke schade konden leiden. Andere patiënten kregen te horen dat ze te snel aan het werk gingen. De vrouwen ervaarden dat als een ontkenning van hun werkelijkheid. Daarom kozen ze ervoor om zelf verder onderzoek te zoeken.
De Boer liet in Mill een scan maken die zorgwekkende schade aantoonde. De artsen daar zagen hersenverval dat normaal bij zeer oude mensen voorkomt. Ze concludeerden dat er iets ernstig mis was en dat de schade samenhing met haar klachten na de prik. De Boer vond dat pijnlijk maar ook verhelderend. Volgens haar toont dit dat standaardonderzoek in Nederland onvoldoende is voor dit soort klachten.
Tekortkomingen in onderzoek en apparatuur
Volgens de vrouwen ligt een deel van het probleem bij de beschikbare apparatuur in Nederlandse ziekenhuizen. De meeste ziekenhuizen gebruiken MRI-scanners van Tesla 3. Daarmee kun je grote afwijkingen zien, maar subtiele ontstekingen blijven vaak verborgen. Voor fijnmazige schade is een Tesla 7-scan nodig.
Die scans worden in Nederland bijna nooit vergoed. Hierdoor krijgen patiënten volgens hen niet de juiste diagnose. Mensen die weinig geld hebben kunnen geen onderzoek in het buitenland betalen en blijven daardoor met hun klachten zitten. Dat zorgt volgens hen voor een ongelijk systeem dat niet kijkt naar alle mogelijkheden.
De vrouwen vinden dat artsen te snel uitgaan van psychische oorzaken. Ze zeggen dat dit komt doordat subtiele afwijkingen met standaardbeeldvorming niet zichtbaar worden. Het verschil tussen wat artsen in Nederland zien en wat specialisten in andere landen aantonen roept volgens hen vragen op. Ze vinden dat er meer openheid moet komen over wat nieuwe technieken kunnen tonen. Er zouden volgens hen meer middelen moeten komen voor onderzoek dat verder gaat dan het basisniveau.
Onzekerheid over de oorzaak van klachten
Veel van de klachten die deze vrouwen ervaren lijken op longcovid. Toch zijn er volgens hen duidelijke verschillen. Bij longcovid gaat het vooral om problemen in de longen en het immuunsysteem. Bij vermoedelijke vaccinatieschade gaat het juist om zenuwstelsel en hersenvaten. De schade zit volgens hen in de prikkeloverdracht en bloedvaten van de hersenen. Daardoor krijgen mensen last van neurologische symptomen. In andere landen, zoals Duitsland en de Verenigde Staten, wordt inmiddels onderzoek gedaan naar mogelijke auto-immuunreacties na vaccinatie.
In Nederland blijft de medische wereld voorzichtig met conclusies. Dat zorgt bij patiënten voor onzekerheid. Zij ervaren lichamelijke problemen maar voelen zich niet gehoord. De vrouwen zeggen dat de hersenen het laatste orgaan zijn waar je ontstekingen wilt hebben. Niemand kan hen zeggen wat de schade op de lange termijn betekent. Het idee dat toekomstige problemen zoals geheugenverlies of neurologische aandoeningen kunnen ontstaan maakt hun situatie zwaar. Toch blijven zij doorgaan met hun zoektocht naar erkenning.
Toenemende druk op het zorgsysteem
Steeds meer patiënten zoeken elkaar online op om ervaringen te delen. Dzambo richtte een eigen platform op waar onderzoeksresultaten worden verzameld. Ze wil dat mensen toegang krijgen tot informatie die in Nederland minder aandacht krijgt. Volgens haar tonen veel onderzoeken aan dat er wél afwijkingen zijn. Ze vindt dat deze informatie een eerlijker beeld geeft van mogelijke risico’s. Ook internationaal groeit de roep om onafhankelijk onderzoek. Buitenlandse wetenschappers zien dat bij een kleine groep gevaccineerden auto-immuunreacties kunnen ontstaan. Daar wordt nu verder onderzoek naar gedaan.
De vrouwen hopen dat Nederlandse instellingen meer openstaan voor dit soort bevindingen. Wat eerder als onzin werd afgedaan, lijkt nu langzaam serieus genomen te worden. Hun verhalen laten zien dat medische consensus niet altijd alle uitzonderingen verklaart. Ze willen dat artsen en beleidsmakers bereid zijn om nieuwe inzichten te bekijken. Ze vragen niet om schuld, maar om transparantie. Volgens hen moeten artsen blijven luisteren naar mensen die klachten ervaren.
Discussie die niet zal verdwijnen
Het verhaal van deze vrouwen roept vragen op over hoe Nederland omgaat met onbegrepen klachten. Zij voelen dat hun ervaringen niet passen binnen de bestaande denkkaders. Daardoor werden ze volgens hen te snel in een psychisch hokje geplaatst. Nu buitenlandse experts wel afwijkingen zien, hopen ze dat er meer ruimte komt voor andere verklaringen. Zij vinden dat er onafhankelijk onderzoek moet komen dat alle mogelijkheden onderzoekt. Daarbij moet volgens hen niet worden weggeschoven wat mensen zelf ervaren.
De discussie over mogelijke neurologische schade na vaccinatie blijft gevoelig. Toch groeit de druk om antwoorden te vinden. Steeds meer mensen vragen zich af of er voldoende wordt gekeken naar subtiele schade. De vrouwen hopen dat hun ervaringen leiden tot betere zorg voor iedereen die met vergelijkbare problemen rondloopt. Ze willen dat niemand wordt weggezet als iemand die zich aanstelt.
Wil jij dat er onafhankelijk onderzoek komt naar mogelijke neurologische schade na vaccinatie? Deel gerust jouw mening.
Bron: Menszine
