Claude vertegenwoordigt Nederland dit jaar op het Eurovisie Songfestival. Zijn deelname roept gemengde reacties op. Hoewel er veel waardering is voor zijn optreden, zijn er ook kritische geluiden. Vooral na de eerste repetitiebeelden lijkt de sfeer wat te kantelen. Niet alleen wordt er op zijn zang en het nummer gelet, ook zijn afkomst blijkt een rol te spelen. Dat roept de vraag op: maakt hij wel kans op veel punten?
Verwachtingen en zorgen over stemmen uit Oost-Europa
Cornald Maas, die al jaren hét gezicht van het Songfestival in Nederland is, heeft gemengde signalen ontvangen. Hij hoorde dat Claude het lastig gaat krijgen in Oost-Europa. Niet vanwege zijn optreden of zijn liedje, maar vanwege zijn huidskleur. Maas vertelt dat hem gevraagd werd: “Weten jullie wel dat er in die regio weinig gestemd wordt op zwarte artiesten?”
Volgens Cornald zou dat echter geen enkele rol mogen spelen. Hij benadrukt dat Nederland trots mag zijn op Claude. “Al zou het waar zijn, dan mag dat nooit een reden zijn om iemand niet te sturen,” zegt hij in een interview met het AD. Hij vindt het juist krachtig dat van de 37 deelnemende landen alleen Nederland een zwarte leadzanger heeft.
Voor Cornald is Claude hét perfecte visitekaartje van ons land. “Zijn verhaal laat zien wie we in Nederland zijn en waar we voor staan.” Claude groeide op in Congo en kwam daarna terecht in een asielzoekerscentrum. Daar begon zijn leven in Nederland. Inmiddels heeft hij samen met zijn familie een plek opgebouwd. Cornald vindt het sterk dat Claude zijn achtergrond durft te delen in de media. “Hij laat zien hoe ver je kunt komen met doorzettingsvermogen. Dat maakt hem een verbindende kracht.”
Volgens Cornald is winnen moeilijk te voorspellen, maar een plek in de top vijf zou haalbaar moeten zijn. De kracht van het liedje, gecombineerd met zijn uitstraling, zou genoeg kunnen zijn om indruk te maken op het publiek en de vakjury.
Anouk had ook kunnen gaan, maar eindigde als tweede
Anouk, bekend van haar eigen Songfestivaldeelname in 2013, zat dit jaar dicht bij een nieuwe inzending. Ze stond op de tweede plek in de selectiecommissie. Vrijdag vertelde ze in het programma Vandaag Inside wat ze vindt van de keuze voor Claude. Ze blijft daar redelijk neutraal in. “Het is een kwestie van smaak,” zegt ze. Ze erkent dat Claude zeker kan zingen. “Hij deed mee aan The Voice en ik weet dat hij een goede stem heeft. Dat staat buiten kijf.”
Toch was ze minder enthousiast over het lied zelf. Vooral het refrein vindt ze wat eenvoudig. “Toen ik het voor het eerst hoorde, dacht ik bij het begin: hé, dat klinkt veelbelovend. Maar toen het refrein kwam, dacht ik: dat is jammer. Het is een beetje kinderachtig, een beetje simpel.” Ze bedoelt daarmee dat het nummer volgens haar weinig spanning of diepgang heeft. Het mist wat haar betreft originaliteit.
Ondanks haar kritiek zegt ze dit niet om Claude onderuit te halen. Ze benadrukt dat hij veel talent heeft. Alleen is het voor haar gewoon niet het juiste liedje. En daar draait het op het Songfestival nu eenmaal ook om: het nummer moet opvallen, verrassen en blijven hangen.
Nederland is trots, ongeacht de uitslag
Claude staat met zijn optreden en zijn verhaal voor een modern en divers Nederland. Zijn deelname roept discussie op, maar laat ook zien hoe kunst en muziek mensen kunnen verbinden. Of hij gaat winnen, is niet te voorspellen. Maar één ding is duidelijk: hij laat zich niet zomaar uit het veld slaan door kritiek of twijfel. Zijn optreden is meer dan alleen een liedje. Het vertelt ook iets over doorzetten, over veerkracht, en over wie we als land willen zijn.
En dat maakt deze deelname bijzonder, los van de uiteindelijke punten.
Bron: mediacourant
