Schaatskampioene Irene Schouten (32) maakte eind vorig jaar een periode mee die haar leven voorgoed veranderde. In december 2024 beviel ze van haar eerste zoontje, Dirk. Samen met haar man Dirk-Jan genoot ze intens van de komst van hun kind. Het prille gezinsgeluk veranderde echter al snel in zorgen toen bleek dat Dirk kampte met ernstige gezondheidsproblemen.
De zwangerschap van Irene verliep al met hobbels, en ook de bevalling bleek zwaar. Kort na de geboorte werd duidelijk dat haar zoon een moeilijke start had. Tijdens de opening van haar pilatesstudio vertelde ze: “Ons zoontje heeft een slechte start gehad.”
Al snel ontdekten artsen dat er sprake was van een genetische mutatie, waardoor zijn ontwikkeling ernstig beperkt zou worden. Voor Irene en haar gezin was dit een schokkende en pijnlijke boodschap.
Ziekenhuisbezoeken en zware onderzoeken
Slechts anderhalve maand na de geboorte belandde het gezin al in ziekenhuizen. Ambulanceritten en talloze onderzoeken volgden. Uiteindelijk werd vastgesteld dat Dirk een genetische mutatie heeft met blijvende gevolgen.
Naast ontwikkelingsproblemen lijdt hij aan een ernstige vorm van epilepsie die nauwelijks onder controle te krijgen is. “Het enige dat hielp, was prednison,” vertelde Irene openhartig. De aanvallen blijven voor haar gezin een dagelijkse strijd.
Carrière opzij voor haar zoon
Ondanks haar liefde voor het schaatsen werd Irene gedwongen haar prioriteiten te heroverwegen. Ze vertelde eerlijk: “Ik zat in het ziekenhuis en dacht dat ik moest trainen, want ik wil volgend jaar de marathon winnen.
Maar toen wist ik dat mijn zoon het allerbelangrijkste is. Alles wat ik heb, gaat naar hem.” Daarmee besloot ze haar sportieve carrière voorlopig stil te zetten om er volledig voor haar gezin te kunnen zijn.
Kracht vinden in kleine momenten
Samen met haar man probeert Irene de situatie zo goed mogelijk te dragen. “We zijn een sterk team en praten veel met elkaar. Dirk staat op één, en daar gaat onze volledige aandacht naartoe.” Voor haar betekenen kleine stapjes alles.
“Hij heeft een tijd helemaal niet gelachen. Toen hij weer lachte, sprongen mijn man en ik letterlijk van geluk.” Voor Irene is de glimlach van haar zoon de grootste beloning, belangrijker dan elk sportief succes.
Verdriet om haar moeder
Naast de zorgen om Dirk heeft Irene ook te maken met verdriet om haar moeder. Acht jaar geleden kreeg zij een hersenbloeding waardoor ze blijvende schade opliep. “Dirk zal nooit weten wat voor leuke oma hij eigenlijk had kunnen hebben.
Dat vind ik heel jammer, maar ik ben blij dat mijn moeder hem toch heeft gezien.” Die gedachte geeft Irene ondanks het verdriet toch kracht en dankbaarheid.
