Alex, die veel mensen kennen van het achtste seizoen van Over Mijn Lijk, heeft opnieuw slecht nieuws gekregen. Zijn vrouw Linda schreef in haar blog dat de nieuwe bult die ze hadden ontdekt kwaadaardig blijkt te zijn. Voor het jonge gezin is dit een harde klap, vooral omdat ze al zoveel hebben meegemaakt.
Linda begint haar bericht open en eerlijk. Ze zegt dat ze eigenlijk niet weet hoe ze het moet opschrijven. Het nieuws kwam niet helemaal onverwacht, maar het ging wel allemaal veel sneller dan ze hadden gedacht. Alles voelt alsof het in een stroomversnelling terecht is gekomen en ze amper tijd hebben om het te verwerken.
Een moeilijke periode na de operatie
Veertien weken geleden onderging Alex zijn laatste operatie. Tijdens die operatie werd voor de tweede keer een sarcoom verwijderd. Daarna kreeg hij een kunstmatige schedel teruggeplaatst. De afgelopen weken merkten ze dat er op een nieuwe plek een bult begon te groeien. Alex kreeg steeds meer pijn en er verzamelde zich vocht in zijn hoofd. Ook werd hij sneller moe en uitgeput. Linda vertelt dat ze al bang waren dat het sarcoom opnieuw was gaan groeien, dit keer op een andere plek.
De signalen werden steeds duidelijker. De pijn verergerde, en Alex merkte dat zijn energie snel afnam. Toch probeerden ze positief te blijven, hoe moeilijk dat ook was. Ze hielden zich vast aan kleine hoopvolle momenten, maar diep van binnen wisten ze dat er iets niet goed zat.
De scan bevestigt hun angst
Omdat de klachten erger werden, besloot de arts om de scan eerder te laten uitvoeren dan gepland. Linda vertelt dat ze ergens al wisten wat de uitslag zou zijn, maar hoopten op een wonder. Helaas werd hun vermoeden bevestigd. De tumor bleek inderdaad teruggekeerd te zijn, precies op de plek van de nieuwe bult.
Tot hun schrik bleek de sarcoom zich verder te hebben verspreid. Linda beschrijft hoe de tumor niet alleen op één plek groeide, maar ook naar andere delen van Alex’ hoofd was gegaan. Hij zat nu in het voorhoofd, aan de zijkant, onder de kunstmatige schedel, zelfs door het hersenvlies en over de rand van de schedel. Ze noemt het ongelooflijk hoe snel alles is gegaan. Niemand had verwacht dat het in zo’n korte tijd zo erg zou worden.
Verdriet en onzekerheid
Het nieuws kwam hard aan bij Alex en Linda. Ze zijn verdrietig, verward en weten niet goed wat de volgende stap moet zijn. Linda schrijft over hun wanhoop: wat moeten ze nu doen, en hoe vertellen ze dit aan hun zoontje Aaron?
Ze willen het liefst doen alsof er niets aan de hand is, om hun zoon te beschermen. Maar dat is onmogelijk. De emoties zijn te groot om te verbergen. Linda beschrijft hoe de tranen soms vanzelf komen, zelfs als ze proberen sterk te blijven. Ze beseft dat ze niet alles kunnen wegstoppen, hoe graag ze dat ook zouden willen.
De dagen voelen zwaar, vertelt ze. Elke ochtend begint met onzekerheid. Ze weten niet wat de toekomst brengt, maar proberen toch samen door te gaan. Alex probeert ondanks alles tijd met zijn gezin te blijven doorbrengen. Linda schrijft dat hij blijft lachen en grapjes maakt, zelfs nu het allemaal zo moeilijk is.
Hoop op een klein lichtpuntje
Ondanks alles proberen ze nog iets moois te plannen. Het gezin had al een reis naar Disneyland geboekt voor de kerstperiode. Dat was iets waar ze allemaal naar uitkeken, vooral voor hun zoon Aaron. Nu vragen ze zich af of die reis nog door kan gaan.
Linda vertelt dat ze het met de arts hebben besproken. Er wordt nog gewacht op duidelijkheid, maar de kans is groot dat ze het tripje moeten vervroegen. Ze zegt dat dat niet erg is, als ze maar samen kunnen gaan. Het is een manier om even te ontsnappen aan alle zorgen, al is het maar voor een paar dagen.
Ze willen herinneringen maken zolang het nog kan. Voor Linda en Alex is dit belangrijker dan ooit. Ze weten dat de toekomst onzeker is, maar kiezen ervoor om de tijd die ze nog hebben samen waardevol te maken.
Leven met de dag
Linda sluit haar bericht af met een gevoel van dankbaarheid en verdriet tegelijk. Ze weet dat hun situatie zwaar is, maar ze blijft hopen op mooie momenten. Ze schrijft dat ze elke dag neemt zoals die komt. Soms is dat met tranen, soms met een glimlach.
Voor het gezin is het leven nu een mix van angst, hoop en liefde. Linda probeert zoveel mogelijk te genieten van de kleine dingen. Een lach van hun zoon, een rustige ochtend, een knuffel van Alex. Ze weet dat ze deze momenten later zal koesteren.
Alex blijft dapper, ondanks de pijn. Hij probeert zijn gezin moed te geven, ook al weet hij dat het moeilijk wordt. Linda noemt hem haar held, iemand die blijft vechten en liefde blijft geven, zelfs in de donkerste tijden.
Het verhaal van Alex en Linda laat zien hoe kwetsbaar het leven kan zijn. In korte tijd kan alles veranderen. Toch proberen ze vast te houden aan wat echt belangrijk is: samen zijn, liefde, en het maken van herinneringen die blijven, wat er ook gebeurt.
Bron: Ditjes & Datjes
