Elke keer als ik de vraag krijg, voel ik een knoop in mijn maag. “Esmee, kun je volgend weekend op Stella en Noud passen?” Mijn zus Maura vraagt het alsof het de normaalste zaak van de wereld is, alsof het iets is waar ik vanzelfsprekend ja op zeg.
En eerlijk gezegd, dat heb ik tot nu toe ook altijd gedaan. Maar eigenlijk wil ik het helemaal niet.
Ik hou van mijn nichtje en neefje, begrijp me niet verkeerd. Stella, met haar lieve lach en kleine voetjes, en Noud, die altijd enthousiast vertelt over zijn speelgoed en avonturen.
Ze zijn schattig, maar ze zijn ook jong en vol energie. En als ik een weekend op ze moet passen, moet ik al mijn eigen plannen afzeggen. Het voelt alsof mijn weekenden niet meer van mij zijn, maar van Maura en Levi.
Ik werk 40 uur per week. Doordeweeks heb ik vaak nog afspraken ’s avonds: sporten, etentjes met vrienden of gewoon even wat tijd voor mezelf. Het weekend is mijn tijd om bij te komen.
Maar als ik op Stella en Noud pas, is dat verre van ontspannen. Ze willen allebei continu aandacht en hebben veel energie. Ik ren de hele dag achter ze aan, zorg dat ze geen kattenkwaad uithalen en probeer ze allebei tevreden te houden. Tegen de tijd dat het zondagavond is, ben ik meer uitgeput dan toen het weekend begon.
Ik begrijp ook wel dat Maura en Levi tijd voor zichzelf willen. Ze zijn druk met hun werk en het ouderschap, en ik gun ze hun tijd samen. Maar ik vind het niet eerlijk dat ik daarvoor steeds mijn vrije tijd moet opofferen.
Maura lijkt te verwachten dat ik minimaal één keer per maand een heel weekend vrijmaak voor haar kinderen. Alsof het vanzelfsprekend is dat ik hun vaste oppas ben. Ik voel me schuldig als ik nee zeg, maar ik voel me ook gefrustreerd dat ze het telkens weer vraagt.
Ik wil mijn eigen leven kunnen leiden zonder het gevoel te hebben dat ik elke keer haar redder moet zijn.
Maar hoe vertel ik dit aan haar zonder haar gevoelens te kwetsen? Ze is mijn zus en ik wil haar niet teleurstellen. Tegelijkertijd moet ik aan mezelf denken. Ik wil mijn weekenden niet altijd opofferen, maar ik weet niet hoe ik dat bespreekbaar kan maken zonder dat het als een afwijzing voelt voor haar.
Heeft iemand advies? Hoe ga ik dit gesprek met Maura en Levi aan zonder dat het onze band schaadt? Ik weet gewoon niet goed hoe ik het moet aanpakken.
