Snelle brak deze week opnieuw door het pantser van zijn artiestenleven en liet zich van zijn meest kwetsbare kant zien. Terwijl hij zijn zieke vriend Freek Rikkerink een muzikaal eerbetoon gaf, worstelt hij op de achtergrond met een andere last: de constante druk van sociale media. In een openhartig gesprek met LINDA.meiden vertelt hij hoe hij zichzelf probeert te beschermen tegen de digitale storm en waarom zijn stem vaker klinkt in een lied dan in een tweet.
Mentale druk van online negativiteit
Als je Snelle, of Lars Bos zoals hij echt heet, hoort praten over de reacties op sociale media, hoor je geen stoere artiest, maar een mens met twijfels. Hij vermijdt bewust X, het voormalige Twitter, omdat de negatieve opmerkingen hem mentaal raken.
“Ik kan niet goed tegen die heel negatieve shit,” zegt hij. Een pijnlijke stilte viel na een optreden, toen hij zijn vader vroeg wat er over hem op Twitter werd gezegd. “Er zijn geen tweets,” antwoordde zijn vader. Die afwezigheid van reacties voelde voor Snelle nog confronterender dan kritiek.
Je merkt aan hem dat hij sociale media meer macht geeft dan hij eigenlijk wil. “Ik maak het soms veel te belangrijk in mijn hoofd,” geeft hij eerlijk toe. Dat zorgt ervoor dat hij zich zelden uitspreekt, uit angst voor online meningen.
“Jezelf uitspreken over iets gaat gepaard met een grote groep die iets anders vindt. Dat durf ik niet,” bekent hij. Toch heeft hij zijn uitlaatklep gevonden. “Ik heb wel mazzel dat ik artiest ben. Als ik iets vind, schrijf ik er een liedje over.”
Muziek als veilige plek voor zijn mening
Snelle heeft door de jaren heen meermaals laten zien dat hij maatschappelijke thema’s niet uit de weg gaat, zolang hij erover kan zingen in plaats van posten. Of het nu gaat over pesten of het gebruik van telefoons in het verkeer, in zijn liedjes durft hij wel te zeggen wat hij denkt. Muziek is zijn beschermde ruimte, waar hij zich vrij voelt om zijn stem te laten horen, zonder direct overspoeld te worden door oordelen.
Zijn keuze om zijn mening niet via sociale media te delen, is opvallend. Zeker in een tijd waarin zichtbaarheid daar vaak gelijk staat aan relevantie. Snelle kiest liever voor nuance en emotie, verpakt in tekst en melodie. Zijn kwetsbaarheid maakt hem daarin juist sterker. Je merkt dat hij zichzelf trouw blijft, ook al is dat niet de makkelijkste weg.
Aanzoek in Central Park
Niet alles draait bij Snelle om strijd en worsteling. Hij deelt ook het geluk dat hij vond in de liefde. Eind 2024 vroeg hij zijn vriendin Sterre Kunzler ten huwelijk tijdens een wandeling door Central Park. De twee vormen al langere tijd een hechte eenheid, ook al houden ze details over hun relatie privé. Wat telt, is de liefde tussen hen.
Bij Radio 538 vertelde Snelle met een grote glimlach over dat moment. “Ik ben verschrikkelijk dol op haar en ik vond dat het tijd was om haar ten huwelijk te vragen,” zei hij. “En dat heb ik gedaan in Central Park na een mooie wandeling met z’n tweeën. En dat was fantastisch natuurlijk. En dat was het mooie, ze zei nog ja, ook!” Sterre had blijkbaar al iets vermoed. “Ze had van alles in de gaten, zei ze,” voegde Snelle er lachend aan toe.
Kwetsbaarheid als kracht in het publieke leven
Snelle bewijst dat je niet hoeft te schreeuwen om gehoord te worden. Door open te zijn over zijn angsten, laat hij zien dat kwetsbaarheid geen zwakte is, maar juist een vorm van kracht.
Hij blijft weg van het rumoer op sociale media, maar weet via zijn muziek een diepere laag te raken. Terwijl de wereld schreeuwt om meningen en standpunten, laat hij zien dat zwijgen soms luider klinkt dan woorden.
Zijn verhaal is een herinnering aan het belang van trouw blijven aan jezelf. Ook als je leeft in een wereld die daar weinig ruimte voor laat. Juist dan is de stem van iemand zoals Snelle van onschatbare waarde.
