Plotseling begon haar vader te verdwijnen en Emily raakte in paniek. Ze wilde hem vasthouden en hem nooit meer loslaten, maar het was te laat. Haar vader was weg en Emily was weer alleen op de zolder. Ze rende de trap af en viel flauw op de vloer van de woonkamer. Toen ze weer bijkwam, was het ochtend en realiseerde ze zich dat haar vader haar een boodschap had gestuurd. Een boodschap van liefde en spijt, maar ook van afscheid.
Emily besefte dat het tijd was om afscheid te nemen van haar vader en verder te gaan met haar leven. Ze zou zijn boodschap altijd bij zich dragen en koesteren, en het was tijd om haar vader los te laten en verder te gaan.
Hoewel het een enge ervaring was, was het ook een moment van vrede en verzoening. Emily zou nooit vergeten wat er gebeurd was en ze zou haar vader altijd in haar hart dragen.