De advocaten van de drie mannen die verdacht worden van de moord op misdaadjournalist Peter R. de Vries waren woensdag zichtbaar verrast door de eis van levenslang. Ze gaven aan dat ze goed begrijpen hoe ernstig deze zaak is, maar vroegen het gerechtshof om met beide benen op de grond te blijven. Volgens hen moet de uitspraak gebaseerd zijn op de feiten en omstandigheden, en niet alleen op emoties.
Enkele dagen daarvoor had verdachte Kamil E. alsnog bekend dat hij een rol speelde bij de moord. Toch besloot het Openbaar Ministerie op 9 oktober om opnieuw levenslang te eisen voor hem, net als voor Krystian M. en Delano G. Volgens justitie is de moord op Peter R. de Vries vergelijkbaar met eerdere moorden die in verband staan met het Marengo-proces. Daarbij gaat het om de liquidaties van de broer van kroongetuige Nabil B. en advocaat Derk Wiersum.
De redenering van justitie
Het Openbaar Ministerie vergeleek de situatie met het spreekwoord ‘een gewaarschuwd mens telt voor twee’. De verdachten wisten volgens justitie dat eerdere moorden zwaar bestraft waren. Toch besloten ze door te gaan met hun plannen. Daarom vindt het OM dat ze bewust hebben gekozen om de risico’s te negeren. Volgens justitie hebben ze met hun daden laten zien dat ze geen respect hebben voor het leven van anderen, en daarom hun vrijheid voorgoed hebben verspeeld.
De officieren van justitie benadrukten dat de liquidatie van Peter R. de Vries niet losstaat van de eerdere moorden binnen het Marengo-dossier. Zij vinden dat de drie verdachten deel uitmaakten van een groter crimineel netwerk waarin geweld en dreiging de norm zijn. De eis van levenslang zou volgens hen de enige manier zijn om duidelijk te maken dat de samenleving dit soort misdaden nooit zal accepteren.
De oproep van de verdediging tot realisme
De advocaten van de verdachten vroegen het hof om de zaak met een open blik te bekijken. Advocaat Ronald van der Horst zei dat het belangrijk is om niet te oordelen vanuit woede of angst, maar vanuit rechtvaardigheid. Hij riep het hof op om de zaak te behandelen zoals elke andere strafzaak, met oog voor de volledige context. Volgens hem is het belangrijk dat ook de persoonlijke omstandigheden van de verdachten worden meegenomen.
Van der Horst benadrukte dat de verdachten niet zonder verantwoordelijkheid zijn, maar dat hun keuzes niet altijd zo simpel waren als ze lijken. Volgens hem gaat het soms om jonge mensen die in extreem moeilijke situaties terechtkomen, waar druk, angst en macht een grote rol spelen. Hij vroeg het hof om niet automatisch van het zwartste scenario uit te gaan, maar ook ruimte te laten voor twijfel en menselijkheid.
De keiharde wereld waarin de verdachten leefden
De advocaten van Kamil E. gaven aan dat hun cliënt onder zware druk stond en dat hij handelde in een wereld waar geweld de toon bepaalt. Volgens zijn advocaten, Ayse Çimen en Alexander Admiraal, is het een omgeving waarin fouten of leugens kunnen leiden tot dodelijke gevolgen. In hun woorden: het is een wereld waarin je wordt afgerekend als je te veel weet of je afspraken niet nakomt.
Tijdens het hoger beroep bekende E. dat hij eigenlijk degene had moeten zijn die Peter R. de Vries zou doodschieten. Uiteindelijk durfde hij dat niet en werd hij ingezet als chauffeur van de vluchtauto. Hij verklaarde dat hij niet meer kon uitstappen, omdat hij anders zelf gevaar liep. Slechts drie kwartier na de moord werd hij samen met Delano G. opgepakt. Volgens zijn advocaten laat dit zien dat hij nooit echt controle had over de situatie.
De rol van psychische overmacht
De verdediging van E. voerde aan dat hun cliënt handelde onder psychische overmacht. Dat betekent dat hij door de druk en angst geen echte keuzevrijheid meer had. Volgens zijn advocaten was hij mentaal niet in staat om weerstand te bieden tegen de dreiging om hem heen. Daarom vinden zij dat vrijspraak op zijn plaats zou zijn. Mocht het hof toch besluiten dat hij schuldig is, dan vinden zij een gevangenisstraf van achttien jaar passend.
De advocaten benadrukten dat levenslang de zwaarste straf is die Nederland kent. Die straf is volgens hen bedoeld voor uitzonderlijke situaties waarin iemand meerdere moorden heeft gepleegd, zoals in de grote Marengo- en Eris-zaken. Ze vinden dat het Openbaar Ministerie te ver gaat door deze zaak op hetzelfde niveau te plaatsen. Volgens hen gaat het hier om jonge mannen die fouten hebben gemaakt, maar niet om meedogenloze seriemoordenaars.
De emotionele impact op de nabestaanden
Tijdens de rechtszaak spraken Royce en Kelly, de zoon en dochter van Peter R. de Vries, over het verlies van hun vader. Hun woorden maakten diepe indruk in de rechtszaal. Ze vertelden hoe moeilijk het is om verder te leven zonder hem en hoe groot het gat is dat zijn dood heeft achtergelaten. De aanwezigen werden geraakt door hun openheid en verdriet.
Hoewel de advocaten begrip toonden voor het leed van de familie, benadrukten ze dat de rechterlijke macht zich niet mag laten leiden door emoties. Ze riepen op tot een zorgvuldige afweging van alle feiten, zonder te oordelen op basis van pijn of boosheid.
De zaak rond de moord op Peter R. de Vries blijft één van de meest aangrijpende rechtszaken van de afgelopen jaren. Het is een pijnlijke herinnering aan de gevaren die misdaadverslaggevers lopen en aan de meedogenloze wereld waarin sommige criminelen opereren. Toch proberen de advocaten met hun pleidooi duidelijk te maken dat zelfs in zulke zaken de menselijke kant niet uit het oog mag worden verloren.
Bron: Shownieuws
