Suzan en Freek hebben een bijzonder en emotioneel weekend beleefd. Voor het eerst sinds het nieuws over Freek’s ziekte stonden ze weer op het podium. Hun fans waren geraakt om hen weer samen te zien. Freek wilde dit moment gebruiken om iets belangrijks te delen met het publiek.
Toen ze begonnen met het nummer Lichtje branden, nam Freek even het woord. Hij twijfelde even of hij het wel moest zeggen, vooral omdat er veel kinderen in de zaal zaten. Maar toch besloot hij eerlijk te zijn. Hij noemde zijn situatie simpelweg “serieus kut”.
Hij zei het met een trilling in zijn stem, maar zonder drama. Daarmee liet hij zien hoe eerlijk en krachtig hij is. Hij wilde zich niet anders voordoen dan hij zich voelde.
De steun uit Nederland en België
Na zijn eerlijke woorden bedankte Freek het publiek voor de steun. Hij vertelde hoe veel energie hij kreeg van alle reacties. Niet alleen van vrienden of familie, maar ook van fans uit Nederland en België. “Die positieve energie voel ik echt,” zei hij. “En dat is mede door dit lied.”
Dat lied is de afgelopen tijd veel gedraaid. Radiostations en fans draaiden het massaal, op hetzelfde moment. Daarmee wilden ze laten zien dat Suzan en Freek er niet alleen voor staan. Dat gebaar raakte hen diep. Het gaf hen kracht in deze moeilijke periode.
Door al die liefde en steun kon Freek dit optreden toch doen. En dat wilde hij het publiek graag laten weten. Hij stond daar niet alleen als artiest, maar ook als mens.
Een boodschap voor het leven
Freek had meer te zeggen. Zijn ziekte heeft hem op een andere manier naar het leven laten kijken. In korte tijd leerde hij veel over wat écht belangrijk is. Die inzichten wilde hij met iedereen delen.
Hij zei: “We weten niet hoe het morgen is. Ik niet, en jullie ook niet.” Het publiek was stil en luisterde aandachtig. Daarna kwam zijn oproep: “Dus ga op reis. Zeg die baan op. En zeg tegen degene van wie je houdt: ‘Ik hou van jou’. Doe het!”
Zijn woorden kwamen recht uit het hart. Het was geen advies uit een zelfhulpboek. Het was levenservaring, rauw en eerlijk. En juist daarom raakte het zo veel mensen. Iedereen voelde dat dit moment speciaal was.
Terug naar wie hij is
Freek zei ook dat hij niet steeds met zijn ziekte bezig wil zijn. “Het is niet goed om daar alleen maar in te blijven hangen,” legde hij uit. Hij wil niet alleen gezien worden als ‘die zieke man’. Hij wil ook gewoon weer Freek zijn, van de liedjes van Suzan en Freek.
Met die woorden liet hij zien dat hij vecht voor het normale leven. Voor muziek, plezier en het contact met fans. Hij wil zichzelf blijven, ondanks alles. En dat wil hij blijven delen op het podium.
Hij sloot zijn toespraak af met hoop. Met een glimlach riep hij: “Tot volgend jaar!” Daarmee gaf hij aan dat hij blijft dromen, ondanks de zware realiteit.
Liefde en kracht op het podium
Het optreden van Suzan en Freek was geen gewoon concert. Het was een moment van verbondenheid, liefde en kracht. Het publiek voelde dat er iets bijzonders gebeurde. Niet alleen door de muziek, maar ook door Freek’s openheid.
Zijn woorden bleven hangen. Ze gaven troost, maar ook een duwtje in de rug. Misschien durf je die reis nu wél te boeken. Of durf je die ene persoon eindelijk te zeggen wat je voelt.
Freek herinnerde ons eraan dat het leven kwetsbaar is. En dat je nu moet leven. Niet wachten tot het misschien te laat is. Want sommige kansen krijg je maar één keer.
Daarmee werd dit optreden niet alleen een muzikaal moment. Het werd een herinnering voor iedereen die erbij was. Een herinnering aan liefde, moed en het belang van eerlijk durven zijn. En misschien ook een herinnering aan wat echt telt in het leven.
Bron: Shownieuws
