Danielle heeft een moeilijke jeugd gehad, iets wat haar nog steeds bezighoudt. Haar zoon, een puber van veertien, heeft alles wat hij maar kan wensen. Dit contrast maakt het soms lastig voor Danielle om haar gevoelens te verwerken. “Ik gun mijn zoon alles, maar soms wens ik dat ik vroeger ook zo’n zorgeloze jeugd had gehad.”
Moeilijke tijden thuis
Ondanks dat Danielle liefdevolle ouders had, was er thuis altijd een tekort aan geld. “Mijn ouders hadden geen goede banen en er was nooit genoeg geld. Ze rookten en dronken veel, waardoor het geld snel op was. Dit betekende dat er weinig overbleef voor de basisbehoeften zoals gezond eten of nieuwe kleding.”
Danielle herinnert zich dat ze vaak oude, versleten kleding droeg, die al meerdere keren was doorgegeven. “Als er geen gaten in zaten, was dat een geluk.”
Vanaf haar twaalfde begon Danielle in de zomers bij een boer te werken om wat extra geld te verdienen. “Ik werkte elke zomer bij de boer om mijn ouders te helpen. Al het geld dat ik verdiende, ging naar hen. Soms hield ik een klein beetje voor mezelf om wat snoep te kopen.”
Vakantie was een luxe die Danielle nauwelijks kende. “In achttien jaar ben ik maar één keer op vakantie geweest, en dat was niet eens met mijn eigen ouders. Ik mocht mee met een vriendinnetje. Haar ouders vonden het zo zielig dat ik nog nooit op vakantie was geweest, dat ze me uitnodigden om mee te gaan. Het was een ervaring die ik nooit zal vergeten.”
De weg naar succes
Na de middelbare school besloot Danielle dat ze meer wilde bereiken in het leven. Ze was de eerste in haar familie die ging studeren. “Ik ging naar de universiteit, iets wat niemand in mijn familie ooit had gedaan. Na mijn studie vond ik al snel een goede baan en verdiende ik veel meer dan mijn ouders ooit hadden gedaan. Dat maakte me trots, maar ook een beetje beschaamd.”
Dankzij haar succesvolle carrière kon Danielle haar ouders financieel ondersteunen. “Ik heb ze altijd geholpen, of het nu was door ze mee te nemen op vakantie, kleding voor ze te kopen, of hun rekeningen te betalen. Dat doe ik nog steeds, ook nu ik zelf een gezin heb.”
Een zorgeloze jeugd voor haar zoon
Jaren later, als volwassen vrouw, heeft Danielle een gezin met een man en een zoon van veertien. Haar zoon groeit op met alles wat hij zich maar kan wensen. “Mijn zoon heeft een zorgeloze jeugd, iets wat ik zelf nooit heb gekend.
Hij gaat drie keer per jaar op vakantie, heeft altijd mooie kleding en krijgt wat hij maar wil.” Danielle vindt het belangrijk dat haar zoon beseft dat niet iedereen het zo goed heeft. “Ik praat vaak met hem over mijn jeugd en ik wil dat hij op zijn zestiende een bijbaantje zoekt.”
Jaloerse gevoelens
Hoewel Danielle haar zoon alles gunt, merkt ze soms dat ze moeite heeft met het grote verschil tussen zijn jeugd en die van haar. “Ik zie hoe goed mijn zoon het heeft, en soms steekt dat wel. Ik had het zelf ook graag zo goed willen hebben.
Als ik terugkijk op mijn jeugd, heb ik bijna geen mooie herinneringen. Nu zie ik mijn zoon drie keer per jaar op vakantie gaan, een nieuwe fiets krijgen, sporten, en altijd mooie kleding dragen. Dan besef ik hoe anders mijn leven was.”
Danielle is blij dat haar zoon een gelukkig leven leidt, maar het herinnert haar aan alles wat ze zelf heeft gemist. “Ik gun hem de wereld, maar ik had ook graag zo’n leven willen hebben als kind.” Deze gevoelens van jaloezie zijn moeilijk voor haar, maar ze doet haar best om haar zoon een liefdevolle en zorgeloze jeugd te geven, iets wat ze zelf nooit heeft gehad.
*Danielle is niet haar echte naam, maar gefingeerd i.v.m. privacy redenen.
Bron: JM Ouders