In een levendige buurt van Amsterdam woont Jeroen (33) al enkele jaren met veel plezier. De sfeer in de straat is meestal vriendelijk, met buren die elkaar vriendelijk groeten en af en toe een praatje maken. Jeroen voelde zich thuis in de wijk en had tot voor kort weinig om zich zorgen over te maken. Toch veranderde de verstandhouding met één buur volledig, op een manier die hij nooit had kunnen voorzien.
Het begon allemaal op het moment dat Jeroen en zijn vriendin besloten hun wifi-wachtwoord te veranderen. Zijn vriendin had online gelezen dat het verstandig is om dat regelmatig te doen, om veiligheidsredenen. Het oude wachtwoord was nogal simpel – ‘12345’ – en ze besloten dat het tijd was voor iets sterkers.
De volgende dag werd er aangebeld. De buurman stond op de stoep met een opvallende vraag: “Hé Jeroen, hebben jullie toevallig een wifi-probleem? Want mijn internet doet het ineens niet meer.” Jeroen was even uit het veld geslagen. Hij vroeg of de buurman misschien last had van een storing bij zijn provider.
Wat er toen volgde, had hij niet zien aankomen. “Nee, ik heb geen internetprovider. Ik gebruik jullie wifi,” antwoordde de buurman alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Het bleek dat hij al meer dan een jaar lang ongevraagd gebruikmaakte van Jeroens internetverbinding, zonder dat daar ooit toestemming voor was gegeven.
‘Goede buren helpen elkaar toch?’
De buurman keek Jeroen aan met een blik van onbegrip toen die verbaasd reageerde op de bekentenis. “Goede buren helpen elkaar toch? Daar is een buurt voor,” zei hij, terwijl hij zijn schouders ophaalde. Voor hem leek het vanzelfsprekend dat je elkaars internet deelt als je naast elkaar woont.
Voor Jeroen was het echter een grens die duidelijk werd overschreden. Hij probeerde het gesprek rustig af te sluiten door duidelijk te maken dat hij het nieuwe wachtwoord niet zou delen. “Nee, dat ga ik je niet geven. Zeer zeker niet,” antwoordde hij beslist.
Die reactie viel niet in goede aarde. De buurman barstte uit in een scheldpartij die bijna een halve minuut duurde. Daarna draaide hij zich kwaad om en liep stampend naar huis. Jeroen bleef achter in verbijstering. Wat een simpele beveiligingsmaatregel had moeten zijn, bleek het begin van een burenoorlog.
Wraak op vier wielen en ramen
Niet veel later kreeg het verhaal een nare wending. Toen Jeroen ’s ochtends naar zijn auto liep, ontdekte hij dat het voertuig onder de eieren zat. Ook op zijn ramen waren eieren gegooid. Hoewel er geen bewijs was, was het voor Jeroen duidelijk wie hierachter zat. De timing en de escalatie van het eerdere conflict wezen overduidelijk in één richting: zijn buurman. Wat begon met een conflict over een wachtwoord, eindigde in pure vandalisme.
Voor Jeroen was het glashelder: zijn grenzen waren overschreden. Om zijn punt op een ludieke manier kracht bij te zetten, gaf hij zijn wifi-netwerk een opvallende nieuwe naam: ‘Regeljeeigeninternetbuurman’. Geen geweld of confrontatie, maar een duidelijke boodschap via een klein, digitaal gebaar.
Geen weg terug naar goed nabuurschap
Sinds het incident is de relatie tussen Jeroen en zijn buurman definitief bekoeld. Van vriendelijk groeten of toevallige gesprekken op straat is geen sprake meer. De buurman heeft inmiddels zijn eigen internet geregeld, maar de vertrouwensbreuk blijft. Voor Jeroen is het duidelijk: hij laat zich niet opnieuw verrassen. De wifi is sterker beveiligd en buren krijgen geen toegang meer, tenzij er wederzijds respect is.
