Annette is 52 jaar en heeft iets waar veel mensen nooit over nadenken: slikangst. Voor haar is het een dagelijks gevecht. “Hoe kun je bang zijn om te slikken?” vragen mensen vaak verbaasd. Annette haalt haar schouders op. “Ik weet het niet. Het voelt alsof ik mezelf niet kan vertrouwen,” legt ze uit. Haar verhaal geeft een kijkje in hoe slikangst iemands leven kan beïnvloeden.
Het begin van de angst
Annette weet nog precies wanneer het begon. “Een paar jaar geleden, tijdens een etentje, kreeg ik bijna iets in mijn keel. Het voelde alsof ik zou stikken,” herinnert ze zich. Hoewel ze er toen zonder problemen mee wegkwam, bleef het gevoel hangen. Vanaf dat moment veranderde eten en drinken in een bron van spanning. “Elke keer als ik een hap neem, denk ik: wat als het deze keer misgaat?”
De angst bleef groeien en begon haar dagelijks leven te beïnvloeden. Annette vermeed steeds meer situaties waarin ze moest eten met anderen. Uit eten gaan met vrienden, een hapje op een feestje of zelfs thuis dineren met haar gezin: alles werd een uitdaging. “Ik schaamde me,” zegt ze zachtjes. “Mensen begrijpen het niet. Ze denken dat ik me aanstel.”
De impact op haar dagelijks leven
Eten en drinken zijn basisbehoeften, maar voor Annette voelen ze als obstakels. “Ik eet alleen nog zachte dingen die makkelijk naar beneden glijden,” vertelt ze. Brood, vlees en zelfs rijst zijn van haar menu verdwenen. “Ik ben bang dat ze blijven steken,” legt ze uit. Zelfs water drinken kan soms beangstigend zijn. “Ik moet mezelf dwingen om kleine slokjes te nemen.”
De angst heeft niet alleen invloed op wat Annette eet, maar ook op hoe ze zich voelt. Ze is vaak moe en heeft minder energie. “Mijn lichaam krijgt niet alles binnen wat het nodig heeft,” zegt ze. Ook sociale situaties lijdt eronder. “Ik zeg uitnodigingen vaak af. Het is makkelijker om thuis te blijven dan uit te leggen waarom ik niet eet.”
Hulp zoeken
Na jaren van worstelen besloot Annette hulp te zoeken. “Ik besefte dat ik dit niet alleen kon oplossen,” zegt ze. Ze ging naar een logopedist, gespecialiseerd in slikproblemen, en volgde een aantal sessies. “De logopedist hielp me om mijn sliktechniek te verbeteren en gaf me oefeningen om de controle terug te krijgen.”
Daarnaast zocht Annette ook psychologische hulp. “Slikangst zit niet alleen in je keel, maar ook in je hoofd,” legt ze uit. Met de hulp van een therapeut werkt ze aan het doorbreken van haar angst. “Het is moeilijk, maar ik merk kleine verbeteringen.”
Steun van haar omgeving
Annette’s gezin speelt een grote rol in haar herstel. “Mijn man en kinderen hebben veel geduld met me,” zegt ze dankbaar. Ze hebben geleerd om haar ruimte te geven en haar niet te pushen om dingen te eten die ze niet durft. “Hun steun betekent alles voor me.”
Toch blijft het soms lastig om begrip te krijgen van anderen. “Niet iedereen begrijpt wat slikangst inhoudt,” zegt Annette. “Ik krijg vaak reacties als: ‘Maar je hebt toch nooit echt gestikt?’ Dat maakt het moeilijk om mijn gevoelens serieus te nemen.”
Kleine stapjes vooruit
Hoewel Annette nog een lange weg te gaan heeft, is ze trots op de vooruitgang die ze boekt. “Ik kan weer wat meer genieten van eten,” zegt ze glimlachend. Ze probeert nieuwe dingen te proeven, al zijn het maar kleine hapjes. “Het voelt goed om te merken dat ik sterker word.”
Haar advies aan anderen die met slikangst kampen? “Zoek hulp en praat erover,” zegt ze. “Je hoeft het niet alleen te doen. Er zijn mensen die je kunnen helpen.”
Annette’s verhaal laat zien dat slikangst een serieuze uitdaging is, maar dat er ook hoop is. Met de juiste hulp en steun kun je leren om je angst te overwinnen, stapje voor stapje.
