Het zou een gezellige dag worden. Zon, zee, zand tussen je tenen en een handdoek vol kruimels van de meegebrachte broodjes. Een mini-vakantie, gewoon in eigen land. Mijn man stelde het een paar dagen geleden nog voor: “Zullen we zondag naar het strand gaan? Even lekker uitwaaien met z’n allen?” En ik dacht: ja, waarom ook niet. De kinderen waren enthousiast, het weerbericht zag er goed uit, en we konden allemaal wel wat frisse lucht gebruiken. Maar dat ons spontane dagje strand me bijna de helft van een weekboodschappen zou kosten, had ik niet helemaal ingecalculeerd.
We kwamen rond 11 uur aan. Niet eens overdreven vroeg, maar wel op tijd om nog een parkeerplekje te vinden. Nou ja, een plek ja… bij een van die grote betaalde parkeerterreinen die je al van ver ziet. We reden het terrein op en ik zag mijn man al met zijn ogen rollen. “Dat gaat weer geld kosten,” mompelde hij, terwijl hij de auto in z’n achteruit zette om netjes in het vak te passen. “Zal ik even checken wat het kost?” vroeg ik. Hij knikte, en ik liep naar de automaat. Wat ik daar las, moest ik twee keer lezen. “Eerste uur €5, daarna €3,50 per uur. Maximaal €29,50 per dag.” Ik dacht serieus dat het een fout was.
Bij terugkomst probeerde ik het nog een beetje luchtig te brengen. “Nou, we kunnen maar beter echt de hele dag blijven, anders is het zonde.” Mijn man grijnsde flauwtjes. “Voor dat geld moeten we eigenlijk ook een nachtje blijven slapen.” En daar stond ik dan, met onze koelbox, strandtas, drie kinderen die hun slippers alweer waren kwijtgeraakt en een steeds duurdere dag in het vooruitzicht.
We besloten er het beste van te maken. De kinderen renden gillend richting zee, de handdoeken werden uitgespreid en ik was blij dat ik m’n eigen koffie in een thermoskan had meegenomen. Het leek even écht vakantie. Tot het moment dat we na het zwemmen besloten om een ijsje te halen bij een strandtentje in de buurt. “Magnum!” riep mijn jongste, terwijl hij al richting de toonbank rende. Ik wist meteen: dit wordt weer zo’n moment. Maar goed, ik dacht, een ijsje hoort erbij. Tot ik de prijzen zag.
“Magnum: €4,50,” stond er op het krijtbord. Ik lachte hardop. “Sorry, vier euro vijftig voor een magnum? Doe ff normaal!” De jongen achter de kassa glimlachte alsof hij die reactie al 15 keer die dag had gehoord. “Ja, alles is duur geworden mevrouw,” zei hij zonder blikken of blozen.
Mijn man stond achter me met onze middelste op z’n arm. “Wat doen we? Terug naar de koelbox voor een appel?” Ik zuchtte. “Nee joh, nu we hier zijn…” En dus rekenden we €22,50 af voor vijf ijsjes die je in de supermarkt voor een euro of vijf had kunnen scoren. “Het is ook maar één keer zomer,” grapte ik. Maar ergens voelde ik me een beetje in de maling genomen.
De kinderen genoten hoor, en ik wil ook niet de zeikmoeder zijn die bij elk leuk uitje op de centen zit te letten. Maar ik voelde me gewoon belachelijk gemaakt. Alsof spontane uitjes in Nederland alleen nog maar weggelegd zijn voor mensen die niet op hun portemonnee hoeven te letten. “Weet je nog,” zei ik later tegen mijn man toen we terugliepen naar de auto, “toen we gewoon met een picknickmand en een opblaasbadje naar het park gingen?” Hij knikte. “Dat was een stuk goedkoper én net zo gezellig.”
Eenmaal thuis rekenden we het een beetje uit. Parkeren: €29,50. IJsjes: €22,50. Toiletten die je moest betalen: €2,50. Plus nog wat drinken en snacks onderweg. Alles bij elkaar waren we bijna €70 kwijt aan een paar uurtjes strand. “Dat doen we dus niet snel nog een keer,” zei ik terwijl ik de zandige handdoeken uitklopte boven de wasmand. En toch weet ik dat we over een paar weken weer denken: ach, gewoon even lekker naar het strand…
Dus ja, het was een leuke dag. Maar ook eentje waar je flink voor moest dokken. En eerlijk? Ik ben het zat dat alles steeds onbetaalbaarder wordt. Een ijsje halen zonder schuldgevoel, even met je gezin naar het strand zonder eerst je spaargeld te checken… is dat echt te veel gevraagd?
Wie herkent dit? Of heb jij juist een gouden tip om wél goedkoop een dagje strand te doen? Laat het me weten, want deze moeder is op zoek naar slimme alternatieven.
