Het plotselinge overlijden van de 29-jarige Helen Janssen-Houkes heeft haar gezin en familie in diepe rouw gestort. De jonge moeder van drie kinderen voelde zich op een zomerdag niet goed en besloot even te rusten. Enkele uren later vond haar man haar levenloos in bed. Het onverwachte verlies kwam als een schok voor haar omgeving, die nu probeert het leven zonder haar opnieuw vorm te geven.
Helen was het kloppende hart van haar gezin en moeder van Noé (6), Sem (4) en Mex (9 maanden). Ze stond bekend als liefdevol, actief en betrokken bij iedereen om haar heen. Naast haar werk in de thuiszorg sportte ze graag en bereidde ze zich voor op een nieuwe opleiding tot doktersassistent. Haar toekomst leek vol plannen en energie, tot het noodlot onverwacht toesloeg en alles stilviel.
Het tragische moment van ontdekking
Toen Helen zich niet lekker voelde, besloot ze kort te rusten. Uren later ontdekte haar man dat ze nog in dezelfde houding lag en niet meer reageerde. In paniek belde hij haar stiefvader, die direct kwam helpen. “Ze was zo koud, dat ging door merg en been,” vertelde hij aangeslagen. Ondanks reanimatiepogingen van Helens vader konden de hulpdiensten niets meer doen. Haar overlijden blijft voor de familie een onverklaarbaar en hartverscheurend mysterie.
Familie gebroken door ondraaglijk verlies
Voor Helens zus Lilian (27) en moeder Wilma (58) voelt het alsof de grond onder hun voeten is verdwenen. Lilian, die haar zus en beste vriendin verloor, zegt: “We deelden alles, van kleine nieuwtjes tot grote gebeurtenissen. Nu is het stil.” Ze merkt dat ze nog vaak haar telefoon pakt om Helen te bellen, een reflex die het gemis telkens pijnlijk naar boven haalt.
Moeder worstelt met onwerkelijk verdriet
Wilma probeert op haar eigen manier om te gaan met het verlies van haar dochter. “Ik ben mezelf niet meer. Ik vergeet veel, ben snel overprikkeld en boos. Het lijkt alsof ik in een burn-out zit,” zegt ze. Ze voelt zich emotioneel geblokkeerd en heeft nog geen tranen kunnen laten. Het contrast tussen Helens levendige karakter en haar plotselinge dood maakt het verdriet ondraaglijk zwaar voor haar.
Kinderen krijgen onvoorstelbaar nieuws te horen
De moeilijkste taak voor de familie was het vertellen aan Helens kinderen dat hun moeder niet meer terugkomt. Lilian nam die zware verantwoordelijkheid op zich en koos haar woorden zorgvuldig. “Helen zei altijd dat overleden dieren een plekje op de maan kregen. Nu geloven de kinderen dat mama daar ook is,” vertelt Wilma. De familie probeert de kinderen zo veel mogelijk rust en structuur te bieden in deze onzekere periode.
Helen blijft voortleven in herinneringen
Helen stond bekend als een warme, uitgesproken vrouw met een groot hart en aanstekelijke energie. “Ze had ADHD en was net een tornado als ze binnenkwam,” zegt Wilma glimlachend. Haar humor, eerlijkheid en daadkracht maakten haar tot een onvervangbare aanwezigheid. Ondanks haar rustige overlijden in eigen bed is de exacte doodsoorzaak nog onbekend. De familie wacht op de resultaten van het onderzoek, in de hoop op duidelijkheid.
Drie kinderen als levende herinnering
Voor Wilma en Lilian zijn Noé, Sem en Mex het levende bewijs van Helens liefde en levenslust. “Ze leeft voort in hen,” zegt Wilma. Ondanks het intense verdriet proberen ze hun blik op de toekomst te richten, met de kinderen als lichtpunt. “Helen mag dan weg zijn, maar iets van haar loopt hier nog rond,” vult Lilian aan. De familie zoekt steun bij elkaar, terwijl ze leren omgaan met het onvoorstelbare verlies.
De liefde die blijft klinken
Wat overblijft, is een huis vol herinneringen, drie jonge kinderen en een stilte die moeilijk te verdragen is. Toch klinkt Helens liefde door in de kleine dingen, in lachjes, woorden en gewoontes die ze naliet. Voor haar familie is dat het bewijs dat liefde sterker is dan verlies.
Wat blijft er over wanneer het hart van een gezin plots stilvalt, maar de liefde blijft doorklinken in drie jonge levens? Praat mee op onze Facebookpagina en deel je mening!
