De zestigjarige Harrie Plazier uit Nederland heeft een levensstijl waar veel mensen iets van vinden. Al dertig jaar leeft hij van een bijstandsuitkering en weigert hij om betaald werk te doen. Waar de meeste mensen streven naar een goed salaris of een drukke carrière, heeft Harrie bewust gekozen voor rust en vrijheid. Hij noemt zichzelf trots een ‘budgetkoning’ en zegt dat hij niets tekortkomt. “Mijn vrijheid is onbetaalbaar,” zegt hij, “en die heb ik te danken aan mijn uitkering.”
Een leven zonder schaamte
Voor veel mensen is het lastig om te praten over het leven met een bijstandsuitkering. Schaamte, onbegrip en oordeel spelen vaak een rol. Harrie heeft daar totaal geen last van. Hij zegt dat hij trots is op zijn keuze en vindt dat hij gewoon recht heeft op dit leven. In een open gesprek met Omroep PowNed legt hij uit waarom hij nooit meer heeft willen werken. “Ik leef al dertig jaar van een bijstandsuitkering,” vertelt hij kalm. “Ik ontvang iets meer dan 1.200 euro per maand en dat is genoeg. Ik betaal mijn vaste lasten, heb recht op huurtoeslag en zorgtoeslag, en houd zelfs wat over om te sparen.”
Volgens Harrie draait geluk niet om veel geld, maar om tevredenheid. “Ik heb geen dure spullen nodig om me goed te voelen. Ik leef rustig en vrij, zonder stress of verplichtingen.” Hij rekent voor dat hij ongeveer 300 euro per maand overhoudt voor boodschappen. “Dat is zo’n tien euro per dag, en daar red ik me prima mee.”
Bewust kiezen voor eenvoud
Harrie’s dagen zijn simpel. Hij eet, slaapt, ontspant en wandelt graag door zijn buurt. Hij zegt dat elke dag voor hem aanvoelt als vakantie. “Ik hoef niks, ik moet niks, en ik mag alles. Dat is pas vrijheid.” Volgens hem heeft hij geleerd om tevreden te zijn met weinig. “Mensen denken vaak dat je ongelukkig bent als je weinig geld hebt, maar dat is onzin. Ik heb genoeg aan wat ik heb.”
Zijn eetpatroon is eenvoudig en goedkoop. “Ik geef tussen de zes en zeven euro per dag uit aan eten,” zegt hij. “Een paar boterhammen, wat groenten, soms wat vlees of vis, en ik ben tevreden.” Voor Harrie is dit geen armoede, maar een bewuste keuze. Hij heeft geen ambities om meer te verdienen of om luxe spullen te kopen. “Ik hoef geen auto, geen dure telefoon of vakantie naar het buitenland. Mijn rust is mijn rijkdom.”
Kritiek en overtuiging
Niet iedereen begrijpt zijn keuze. Verslaggever Mark Baanders van PowNed vroeg hem tijdens het interview of hij zich niet schuldig voelt tegenover mensen die hard werken en belasting betalen. Harrie bleef rustig en gaf een duidelijk antwoord. “Dat is dan weer het standpunt van de VVD,” reageerde hij. “Ik zie mezelf niet als een profiteur. Ik leef gewoon op mijn manier.”
Volgens hem draait het leven niet alleen om werken en geld verdienen. “We worden allemaal geboren en we gaan allemaal weer dood. Daartussen moet je het zelf een beetje leuk maken,” zegt hij. “Voor mij betekent dat: geen stress, geen baas, geen wekker.” Hij begrijpt dat veel mensen zijn levensstijl afkeuren, maar dat raakt hem niet. “Iedereen mag vinden wat hij wil, maar ik kies mijn eigen pad.”
De regels van een budgetkoning
Om zijn leven simpel en goedkoop te houden, houdt Harrie zich aan een paar strikte regels. “Ik rook niet, drink niet, snoep niet, gok niet en betaal niet voor seks,” zegt hij lachend. Alleen dat laatste was vroeger wel eens anders. “Dat was mijn zwakke punt,” geeft hij eerlijk toe. “Ik deed dat uit nieuwsgierigheid, maar dat doe ik nu niet meer.”
Deze regels helpen hem om geld te besparen en gezond te blijven. “Ik heb geen verslavingen en geen dure gewoontes. Daardoor houd ik controle over mijn geld en mijn leven.” Hij zegt dat zijn vaste ritme hem rust geeft. “Ik leef zonder druk. Mijn dagen zijn voorspelbaar, en dat vind ik prettig.”
Volgens Harrie is dit de sleutel tot tevredenheid: weten wat je nodig hebt en daar niet overheen gaan. “Mensen jagen zichzelf gek omdat ze altijd meer willen. Meer geld, meer spullen, meer status. Maar daardoor raken ze juist ongelukkig.”
Geld, keuzes en levenslessen
Tijdens het interview vergelijkt verslaggever Mark zijn leven met dat van Harrie. “Ik geef 1.200 euro uit op één avond,” zegt hij verbaasd. Harrie glimlacht en antwoordt droog: “Dan ben je over dertig jaar waarschijnlijk uitgeput.” Met die opmerking bedoelt hij dat te veel consumeren volgens hem leidt tot leegte. “Je werkt je kapot voor geld dat je uitgeeft aan dingen die je niet nodig hebt. Dat noem ik pas armoede.”
Mark grapt terug: “Misschien leef ik dan ook wel dertig jaar van een uitkering.” Waarop Harrie lachend reageert: “Dat zou best kunnen, haha.” Zijn humor en zelfverzekerdheid maken het gesprek luchtig, ondanks het serieuze onderwerp.
Harrie zegt dat zijn manier van leven niet voor iedereen geschikt is. “Sommige mensen kunnen niet zonder werk. Die hebben structuur nodig. Maar ik niet. Ik heb mijn eigen ritme gevonden en dat werkt voor mij.”
Vrijheid als hoogste goed
Het verhaal van Harrie roept discussie op over wat vrijheid en verantwoordelijkheid betekenen. In een samenleving waarin werk vaak gelijkstaat aan waarde, kiest hij juist voor het tegenovergestelde. Hij laat zien dat geluk voor hem niet draait om status, maar om rust. “Ik heb geen baas, geen stress en geen targets. Dat is voor mij rijkdom,” zegt hij.
Sommigen noemen hem gemakzuchtig, anderen bewonderen zijn lef. Hoe je er ook naar kijkt, Harrie laat zien dat tevredenheid niet altijd te koop is. Zijn leven is eenvoudig, maar volgens hem juist daardoor waardevol. “Ik hoef niet rijk te zijn om me rijk te voelen,” zegt hij met een glimlach.
Voor Harrie is het duidelijk: vrijheid is zijn grootste bezit. “Zolang ik mijn eigen keuzes kan maken, voel ik me gelukkig. Ik leef zoals ik wil, en dat is voor mij genoeg.” Met zijn rustige stem en tevreden glimlach vat hij zijn filosofie samen: “Ik ben misschien niet rijk in geld, maar wel rijk in rust.”
Bron: Mamasenomas
