John de Bever staat bekend als een open en eerlijke volkszanger. Hij deelt vaak verhalen over zijn leven, zowel de leuke als de moeilijke momenten. Toch heeft hij één heftige gebeurtenis jarenlang voor zich gehouden. Jaren geleden kwam hij namelijk bijna om bij een ernstig auto-ongeluk. Het scheelde maar een paar centimeter of hij had het niet overleefd.
Een normale dag die anders afliep
John was pas twintig jaar oud toen het ongeluk gebeurde. Hij woonde toen in België en voetbalde bij de club Dessel. Wat begon als een gewone dag, eindigde in een nachtmerrie. In de avond reed hij met zijn auto over een landweg toen plots een tractor voor hem opdook. De schemering maakte het moeilijk om goed te zien wat er gebeurde.
Hij zag de tractor gelukkig op tijd en probeerde hem te ontwijken. Wat hij echter niet doorhad, was dat er een kar achter hing. Aan die kar zaten scherpe ijzeren pinnen die nauwelijks zichtbaar waren. John kon niet meer op tijd remmen en botste vol op de kar.
Een paar centimeter van de dood verwijderd
De botsing was enorm. De ijzeren pinnen schoten dwars door de voorkant van zijn auto en raakten zijn gezicht. “Als één van die pinnen maar een paar centimeter verder naar rechts was gegaan, had ik het niet overleefd,” vertelde John later aan weekblad Privé. Hij besefte meteen hoe ernstig het was. Zijn jukbeenderen waren volledig verbrijzeld, zijn neus was opengebroken en zijn hele gezicht lag open.
Hij kon nauwelijks beseffen wat er was gebeurd. “Ik keek letterlijk de dood in de ogen,” zei hij. Alleen het feit dat hij in een stevige auto reed, redde zijn leven. Een zwakkere wagen had waarschijnlijk niet standgehouden bij zo’n klap.
Ernstige verwondingen
Behalve zijn gezicht raakten ook zijn enkel en knie zwaar beschadigd. Toch voelde hij op dat moment vooral de schok en pijn in zijn hoofd. De adrenaline zorgde ervoor dat hij niet direct besefte hoe ernstig zijn verwondingen waren. Kort na de klap arriveerde er al een ambulance. Hulpverleners zagen meteen dat het mis was en brachten hem met spoed naar het ziekenhuis in Mol, een plaats in België vlakbij Dessel.
John moest daar twee maanden blijven. Hij kon niet lopen, nauwelijks praten en had veel operaties nodig. Artsen probeerden zijn gezicht te herstellen en gebruikten kunststof om de verbrijzelde jukbeenderen op te vullen. Daardoor werd zijn gezicht iets voller, maar hij bleef wel littekens houden.
Lichamelijke en mentale littekens
Hoewel John tegenwoordig vrolijk en energiek op het podium staat, draagt hij de gevolgen van het ongeluk nog steeds met zich mee. Op zijn enkel zijn de littekens nog zichtbaar, en in zijn gezicht zit nog steeds plastic dat destijds is aangebracht. “Mijn jukbeenderen waren niet meer te redden, dus ze hebben ze opgevuld met materiaal dat mijn gezicht iets voller maakt,” legt hij uit.
Het was een zwaar herstelproces. Niet alleen lichamelijk, maar ook mentaal had het ongeluk grote impact. John heeft daarna lang nodig gehad om weer vertrouwen te krijgen in autorijden. De angst om opnieuw iets mee te maken zat diep. Toch bleef hij vechten om zijn leven weer op te bouwen.
Een tweede kans
John noemt het ongeluk nu een keerpunt in zijn leven. “Ik had dood kunnen zijn, dat besef ik elke dag,” zegt hij. Dat besef zorgde ervoor dat hij anders ging denken over het leven. Hij werd dankbaarder en besloot meer te genieten van wat hij had. Na zijn herstel koos hij er bewust voor om zich volledig te richten op muziek.
De jaren daarna groeide hij uit tot een van de bekendste volkszangers van Nederland. Zijn stem, humor en openheid maakten hem geliefd bij een groot publiek. Toch is het ongeluk iets wat hem altijd is bijgebleven. Het herinnert hem eraan hoe kwetsbaar het leven kan zijn.
Het leven na het ongeluk
In de jaren die volgden, heeft John zijn ervaring nauwelijks gedeeld. Hij vond het te persoonlijk en wilde niet dat mensen hem zielig zouden vinden. Pas nu, jaren later, vertelt hij er open over. Volgens hem hoort dit hoofdstuk ook bij wie hij is geworden. “Ik ben dankbaar dat ik het heb overleefd. Het had echt anders kunnen aflopen,” zegt hij.
Hij probeert nu vooral te genieten van de kleine dingen. Samen met zijn partner Kees geniet hij van het leven dat ze hebben opgebouwd. John zegt dat hij geleerd heeft om niet alles vanzelfsprekend te vinden. “Na dat ongeluk kijk ik anders naar alles. Gezondheid is het belangrijkste wat je hebt.”
Zijn littekens als herinnering
De littekens op zijn enkel en gezicht ziet hij niet meer als iets negatiefs. Voor hem zijn het herinneringen aan het feit dat hij nog leeft. Hij vertelt dat hij vroeger moeite had met hoe zijn gezicht eruitzag, vooral omdat hij wist dat er kunststof in zat. Tegenwoordig kan hij dat beter accepteren.
“Het hoort bij mij,” zegt hij nuchter. “Ik ben wie ik ben, mét de littekens en alles wat ik heb meegemaakt.” Zijn verhaal laat zien dat je zelfs na een heftige gebeurtenis weer verder kunt gaan en iets moois van je leven kunt maken.
Een verhaal van overleven
Het ongeluk veranderde John voorgoed. Hij zegt dat hij sindsdien bewuster leeft en sneller geniet van mooie momenten. Elke keer als hij op het podium staat, beseft hij dat hij daar eigenlijk niet meer had kunnen zijn. Dat gevoel maakt elke optreden extra bijzonder.
Door dit ongeluk heeft hij geleerd dat het leven in één seconde kan omslaan. Daarom probeert hij elke dag te waarderen dat hij er nog is. Zijn verhaal is niet alleen een herinnering aan een zwaar moment, maar ook een bewijs van kracht en doorzettingsvermogen.
John de Bever is niet alleen een zanger die mensen laat lachen en meezingen, maar ook iemand die heeft gevochten voor zijn leven. Zijn openheid over het ongeluk laat zien dat zelfs de sterkste mensen kwetsbaar kunnen zijn, maar dat je met moed en positiviteit verder kunt gaan.
Bron: Ditjes & Datjes
