Twee jaar na het overlijden van haar moeder Daniëlle van ’t Schip, dochter van Willeke Alberti en Joop Oonk, spreekt Estelle openhartig over het verlies. Daniëlle stierf op 56-jarige leeftijd aan uitgezaaide endeldarmkanker. Het nieuws liet een diepe leegte achter bij Estelle, die haar moeder niet alleen als ouder, maar ook als beste vriendin beschouwde.
Toen de diagnose in het ziekenhuis werd gesteld, kreeg Daniëlle te horen dat zij nog slechts een halfjaar te leven had. Voor Estelle kwam dat bericht totaal onverwacht. Ze hoorde het tijdens haar werkdag en zakte direct door de grond. Het idee dat ze zonder haar moeder verder moest, voelde voor haar als een ondragelijke last. De hechte band tussen beiden maakte het naderende afscheid bijzonder zwaar.
Hechte band tussen moeder en dochter
Estelle sprak vaak over de unieke verbondenheid die zij met haar moeder had. Daniëlle kende haar dochter door en door en had genoeg aan een blik om te begrijpen hoe zij zich voelde. Alles werd besproken, ook zaken die Estelle niet met vriendinnen durfde te delen. Voor haar betekende het verlies van die steun en geborgenheid veel meer dan alleen het afscheid van een ouder. Het was ook het wegvallen van haar grootste vertrouweling.
Gesprekken vastgelegd voor de toekomst
Tijdens de laatste maanden besloot Estelle hun gesprekken op te nemen. Deze opnames vormen nu een tastbare herinnering, waarmee zij de stem van haar moeder altijd kan blijven horen. In die gesprekken kwam ook de toekomst ter sprake.
Daniëlle liet weten dat zij het goed zou vinden als haar man, voormalig Ajax-trainer John van ’t Schip, ooit een nieuwe relatie zou beginnen. Voor Estelle zijn deze gesprekken een dierbare erfenis.
Laatste woorden vol betekenis
Op haar sterfbed sprak Daniëlle nog een laatste zin tot haar dochter: “Ik leef voort in jou.” Destijds kon Estelle de volle betekenis niet vatten, maar inmiddels voelt zij die woorden sterker dan ooit. In kleine momenten ervaart ze de aanwezigheid van haar moeder. Dat gevoel geeft de overtuiging dat hun band niet is verdwenen, maar een nieuwe vorm heeft gekregen.
Tekens die kracht geven
Volgens Estelle verschenen er verschillende tekens na het overlijden die duidden op blijvende verbondenheid. De dag na het overlijden vond ze een volledig intacte vlinder bij de voordeur. Enkele maanden later landde er plots een vlinder op haar hand, terwijl de ramen gesloten waren. Voor haar voelde dat moment als een duidelijk teken van nabijheid. Deze ervaringen geven haar kracht om het verlies te dragen.
Blijvende verbondenheid
De herinneringen, opgenomen gesprekken en bijzondere tekens blijven voor Estelle een bron van troost. Het verdriet om het verlies van haar moeder is nog altijd groot. Toch biedt de gedachte dat Daniëlle in haar voortleeft houvast om verder te gaan. Daarmee blijft de band tussen moeder en dochter voelbaar, ook al is deze ingrijpend veranderd.
