Dennis Storm kennen velen als presentator en programmamaker, maar tegenwoordig is hij vooral schrijver en woont hij al jaren op Bali. In een gesprek vertelt hij openhartig over muziek, zijn leven in Indonesië, zijn kijk op Nederland, zijn ervaringen in de televisiewereld en zijn nieuwste boek waarin hij pleit voor verandering.
We spraken hem in Amsterdam, in een café waar de sfeer gemoedelijk was. Terwijl de journalist cappuccino dronk, koos Dennis voor een cortado met havermelk. Hij lachte zelf om de keuze, omdat dit in de ogen van velen precies past bij het clichébeeld van de grachtengordel. Toch stoort dat hem niet, want hij blijft liever dicht bij zichzelf.
Muziek en herinneringen
Muziek heeft altijd een rol gespeeld in het leven van Dennis. Vroeger speelde hij samen met vrienden flamenco en rumba, geïnspireerd door grootheden zoals Paco de Lucía. Ze droomden ervan hem live te zien optreden, maar stelden het steeds uit. Uiteindelijk overleed Paco onverwacht, waardoor die wens nooit in vervulling ging.
Voor Dennis en zijn vrienden werd dat een herinnering die ze nooit meer vergeten. Ze willen voorkomen dat hetzelfde gebeurt met de Gipsy Kings, die voor hen net zo’n bijzondere band zijn. Hoewel de tijd doordringt, hopen ze die kans nog steeds te krijgen. Muziek maken doet Dennis zelf niet meer, maar hij sluit niet uit dat hij dat ooit weer oppakt.
Het leven op Bali
Al jaren woont Dennis samen met zijn vrouw en kinderen op Bali. Zijn vrouw werkt er als internationaal lerares en bracht het gezin op het idee om zich in Indonesië te vestigen. Het proces was lang en ingewikkeld, vooral vanwege de visumregels. Toen de coronapandemie uitbrak, moesten ze tijdelijk terug naar Nederland, maar inmiddels wonen ze weer vast op Bali.
Van buitenaf lijkt Bali een paradijs, maar Dennis schetst een realistischer beeld. Het eiland trekt veel toeristen, maar kent ook serieuze problemen. Afval wordt nauwelijks verwerkt, de luchtkwaliteit gaat achteruit en de infrastructuur loopt achter. Voor de toerist blijft dit vaak verborgen, maar voor bewoners is het dagelijkse realiteit. Toch waardeert Dennis de vrijheid en het avontuur dat het leven daar met zich meebrengt.
Zijn blik op Nederland
Na jaren in het buitenland kijkt Dennis anders naar Nederland. Tijdens zijn bezoeken geniet hij extra van de kleine dingen, zoals fietsen door Den Haag en de frisse lucht. Hij vindt Nederland overzichtelijk, rustig en mooi, ondanks de bekende problemen zoals slecht openbaar vervoer en vervuiling door grote bedrijven.
Waar Bali vol scooters en chaos is, ervaart hij Nederland als gestructureerd en leefbaar. Voor hem voelt fietsen door een stad als mediteren, iets wat hij in Indonesië mist. Deze contrasten maken dat hij Nederland nu meer waardeert dan vroeger, ook al wil hij graag blijven reizen en verhuizen.
Schrijven en inspiratie
Naast zijn werk voor een stichting wijdt Dennis zich al jaren aan schrijven. Hij heeft inmiddels meerdere boeken uitgebracht, vaak met een kritische blik op de samenleving. Zijn nieuwste boek heet “Waar wachten we op?” en is het derde deel in een drieluik. Eerder verschenen al “Weg ermee” en “Als gezond verstand koning was”.
De boeken kwamen voort uit lezingen en ideeën die hij ooit als televisieserie wilde maken. Toen dit bij de NPO niet lukte, besloot hij er boeken van te maken. Het schrijven kost hem veel tijd en onderzoek, maar hij vindt de inhoud belangrijker dan het geld dat het oplevert. Hij weet dat bestsellers zeldzaam zijn en ziet zijn werk liever als bijdrage aan een groter debat.
Ervaringen met televisie
Dennis heeft jarenlang televisie gemaakt en gepresenteerd, maar dat hoofdstuk is afgesloten. Hij mist soms de creatieve kanten van het vak, maar niet de randzaken. De bureaucratie, de bezuinigingen en de oppervlakkigheid binnen de tv-wereld zorgden voor frustratie.
Voor hem werd duidelijk hoe beperkt de mogelijkheden bij de publieke omroep zijn, vergeleken met internationale platforms zoals Netflix. Daar krijgen makers meer vrijheid om vernieuwende en inspirerende programma’s te maken. In Nederland draait het volgens hem te vaak om bezuinigen en kwantiteit, in plaats van kwaliteit en vernieuwing.
De boodschap van zijn boek
In zijn nieuwste boek schrijft Dennis over de keuzes die we als samenleving maken. Hij verbaast zich over de traagheid waarmee noodzakelijke veranderingen worden doorgevoerd. Volgens hem blijven discussies hangen bij de vraag wat iets kost, terwijl we veel te weinig kijken naar wat verbeteringen juist opleveren.
Met voorbeelden laat hij zien hoe eenvoudig sommige veranderingen kunnen zijn. Hij noemt het idee om geen bier meer thuis te drinken, maar alleen op terrassen. Het klinkt radicaal, maar hij legt uit dat dit voordelen kan hebben voor gezondheid, gezelligheid en zelfs de horeca. Zulke ideeën gebruikt hij om lezers te laten nadenken over de manier waarop we leven.
Een balans tussen idealisme en realisme
Dennis benadrukt dat zijn boeken geen kant-en-klare oplossingen bieden. Hij wil vooral inspireren en aanzetten tot discussie. Veranderingen komen volgens hem toch wel, of we dat nu willen of niet. De vraag is alleen of we zelf de stap zetten of pas handelen als we gedwongen worden door crises.
Hij ziet zichzelf niet als activist of extremist, maar als iemand die middenin staat. Zijn kracht ligt in het combineren van wetenschappelijke inzichten met creatieve ideeën die mensen prikkelen. Hij wil laten zien dat het anders kan, zonder met opgeheven vinger te wijzen.
Hoop en inspiratie
Hoewel hij soms gefrustreerd is over de traagheid van verandering, blijft Dennis hoopvol. Hij gelooft dat inspiratie en creativiteit leiden tot een betere wereld. Kleine stappen kunnen al verschil maken, zowel in je eigen leven als in de maatschappij.
Met zijn boeken wil hij mensen aanmoedigen om keuzes te heroverwegen. Niet vanuit betutteling, maar vanuit nieuwsgierigheid naar wat er mogelijk is. Zijn boodschap is duidelijk: het leven is te mooi om het niet beter te maken. We hoeven alleen maar de moed te hebben om andere keuzes te maken.
Bron: Nieuwe Revu
