De Nederlandse zangeres Emma Heesters kreeg vorig jaar een heftige diagnose te horen: ze heeft baarmoederhalskanker. Sindsdien is haar leven compleet veranderd. Ze ondergaat een intensieve behandeling en probeert ondertussen haar conditie weer op te bouwen. Op Instagram vertelt ze hoe het nu met haar gaat. “Ik moet nog veel rust nemen.”
De klap van de diagnose
Vorig jaar kreeg Emma te horen dat ze ziek is. Dat moment zal ze nooit vergeten. Ze is bekend van liedjes als ‘Dat hadden wij moeten zijn’ en ‘Rendez-vous’. Die diagnose kwam als een grote schok, net toen haar carrière in volle vaart zat. Toch besloot ze meteen om te vechten voor haar gezondheid. Ze begon met medische behandelingen en probeerde stap voor stap haar leven weer op te pakken. Inmiddels is ze zelfs weer een paar keer per week op het podium te vinden. In een nieuwe post op Instagram vertelt ze openhartig hoe het nu met haar gaat.
Emma laat weten dat ze twee keer per week optreedt. Dat is snel, zeker na alles wat ze heeft doorgemaakt. Maar ze zegt ook dat het haar goed doet. “Het voelt fijn om weer op het podium te staan.” Tegelijkertijd geeft ze aan dat ze nog niet alles kan. Overdag moet ze vaak rusten. “De vermoeidheid zie je niet als ik zing, maar ik voel het wel,” schrijft ze erbij. Ze is vastbesloten om weer helemaal fit te worden. “Op het podium staan geeft me energie. Daar word ik gelukkig van.”
Terug naar haar lichaam leren luisteren
Emma moest niet alleen lichamelijk herstellen, maar ook mentaal. Na de behandelingen voelde haar lichaam niet meer hetzelfde. Ze begon met drie keer per week oncofysio. Dat hield ze twee maanden vol. Hierdoor kreeg ze langzaamaan meer vertrouwen in haar lichaam. In het begin dacht ze dat ze bij nul moest beginnen. Maar al snel kwam ze erachter dat ze zelfs onder nul zat. “Ik zat eerder op min tien dan op nul,” legt ze uit. Dat was niet makkelijk voor haar. Ze moest opnieuw leren wat haar lichaam wel of niet aankon.
Voor Emma was het zwaar om te merken hoeveel ze kwijt was geraakt. Vorig jaar had ze nog hard gewerkt aan haar kracht en conditie. Nu merkte ze dat alles weg was. Waar ze vroeger moeiteloos kon sporten, kreeg ze nu na een paar herhalingen al trillende spieren. Dat was moeilijk te accepteren. Ze voelde zich zwak, terwijl ze zich juist sterk wilde voelen.
De lange weg omhoog
Ondanks alle tegenslagen blijft Emma positief. Ze weet dat ze nog niet is waar ze wil zijn. Toch is ze trots op wat ze nu al kan. Ze geeft zichzelf de tijd om te herstellen. En ze blijft geloven in haar lichaam. Haar doel is om weer helemaal fit te zijn. Ze doet het stap voor stap, zonder zichzelf te forceren. “Ik ben nog niet op mijn eindpunt, maar ik ben trots dat ik hier al sta,” schrijft ze in haar bericht.
Voor haar fans is het fijn om te zien dat ze open is over haar proces. Emma laat zien dat herstel tijd kost. Dat het niet erg is om moe te zijn. En dat je soms eerst moet vallen voordat je kunt opstaan. Haar woorden zijn een steun voor veel mensen die zelf met hun gezondheid worstelen. Ze laat zien dat je mag vertrouwen op jezelf, ook als je je even zwak voelt.
Bekijk de beelden hier:
Dit bericht op Instagram bekijken
Blijven geloven in vooruitgang
Emma blijft zich richten op wat ze wél kan. Ze ziet haar optredens niet alleen als werk, maar ook als iets wat haar kracht geeft. Muziek helpt haar om zich beter te voelen. En haar publiek geeft haar extra motivatie. Het podium is voor haar een plek waar ze zich levend voelt. Zelfs al moet ze daarna weer dagenlang rusten, het is het waard.
Haar verhaal laat zien hoe belangrijk het is om naar je lichaam te luisteren. En hoe zwaar het kan zijn om weer opnieuw te beginnen. Maar ook dat er hoop is. Dat je lichaam zich langzaam kan herstellen, als je het de tijd en zorg geeft die het nodig heeft. Emma is daar het levende bewijs van.
Met haar bericht wil ze anderen moed geven. Ze laat zien dat herstel niet altijd recht omhoog gaat. Soms voelt het alsof je stilstaat. Of alsof je achteruitgaat. Maar zolang je blijft proberen, kom je uiteindelijk verder. Dat is de boodschap die ze wil meegeven. En ze doet dat met veel kracht én kwetsbaarheid.
Emma’s pad is nog niet afgerond. Maar ze gaat door. Met kleine stappen, met vallen en opstaan. En met hoop in haar hart.
